ऐका दोस्त मित्रहो, राजे लोकहो ,
सांगतोय एक कहाणी ..
किस्से असले कोरोनाचे,
ऐका माझी ही जुबानी ..
सतरंगी अतरंगी लोक इथले ,
असलं गावं आमचं भारी
तरण्या - बांड्यांपेक्षाही ,
म्हातार्‍याचीच गोष्ट की हो न्यारी
गण्या, मण्या, मंग्या , दिन्या
भारी एकेक पोरं
यांच्याच भोवती कथेचं या
फिरतं कथानक सारं
एके दिवशी झाल असं ,
भावड्याचं (कोरोना ) राज्यात आगमन झालं
अन् कळतांच हे म्हातार्‍यांनी आमच्या ,
सारं गाव बंद की हो केलं
कडुबाई म्हातारी आमची ,
गावाची रेडू (रेडिओ ) झाली
अन् भावड्या पासून लांब राहण्याची
युक्ती तीनं दिली
ठेवायला लांब त्याला ,
उन्हांची जाण्याची अफवा सोडिली ..
परिणाम त्याचा झाला असा,
लिंबाखालची मैफील फिकी झाली
लुगड्या वाल्या साऱ्या म्हताऱ्यांची,
बघा पडीक शेतात बैठक रंगली
उन्हामध्ये भावड्या म्हणे ,
आपल्यापासून लांब - लांब राहतो
म्हणून म्हताऱ्या साऱ्या पडिकात बसल्या अशा ,
जणु रंगेबिरंगी फ्लॉवर पॉटचं भासतो
मग दिवस तो उजाडला अन्
मोदिजी मन की बात बोलले
देशभक्तांच गाव आमचं ,
इथले देशभक्त जागे झाले
मोदिजींनी आमच्या पुढं ,
जनता कर्फ्यु चा प्रस्ताव मांडला
अन् देशासाठी म्हणे गण्या आमचा ,
बापासंग भांडला...
म्हणतो गण्या घरात रहा दिवसभर ,
मोदिजी हे असं म्हणाले
जाणार नाही शेतावर मी बापू
तु किती जरी विनवले
ऐकून बापानं त्याचं मग ,
पायतानं असं काढलं
देशभक्त गण्याला हो आमच्या
बदाबदा हाणलं ..
इकडे गावात बायांनी
चर्चा सुरु केली
दिवसभर घरात का रहायचं ?
याची प्रश्नोत्तरे सुरु झाली
कडुबाई म्हातारी आमची
जरा बोलया पुढं आली
कानी जाऊन ऐेकाका बाईच्या ,
काहीतरी बडबडली
म्हणते कडूबाई - मोदी म्हणे विमानानं,
औषध आहे फवारणार
अन् झटक्यात एकाच फवाऱ्यात ,
आपल्या भावड्याला हो मारणार
संध्याकाळ झाली तरी
पाऊस काही आला नाही
म्हणे म्हातारी त्याने
फकस्त धूरच फवारला ,
पाणी काही फवारलं नाही ..
धोतरातलं म्हातारं दगडुबा आमचं ,
कमेटमेन्ट केलेली त्याने भारी
मोदी साहेबांच ऐकून दिवसभर
लघवीलाही आलं नाही दारी
सकाळपासून दगडूबा म्हातारा
घरातच कोंडून बसला
जेव्हा कळलं झाली फवारणी ,
तेव्हाच घराबाहेर दिसला
रात्री नऊला गावात आमच्या ,
जलोश सुरु झाला
भावड्याला आम्ही एका दिवसाच्या,
कर्फ्युन हो संपविला
कशी सांगु अजुन तुम्हाला गंमत एकेकाची
ऐका राजाहो सांगतोय , ही गोष्ट कोरोनाची.....
©कौतुक