भार्गवी त्या दोघींचे बोलणे ऐकत तर असे परंतु मनातून मात्र खूपच घाबरलेली असते.... तिच्या हृदयाची धडधड इतकी वाढलेली असते की, आपल्याला आपल्या या वाढलेल्या स्पंदनामुळे हृदयविकाराचा झटका येतो की काय असे तिला वाटू लागते.... दीक्षा तिच्या हातामध्ये दुधाचा ग्लास देते... मेघा आणि दीक्षा तिला घेऊन मिस्टर विश्वास यांच्या रूमच्या दिशेने जाऊ लागतात... भार्गवी पण हळूहळू आपली पावलं पुढे टाकत त्यांच्या दरवाजापर्यंत येऊन पोहोचते....
आत्ता पुढें,
मेघा आणि दीक्षा दोन्ही रूमचा दरवाजा उघडतात आणि तिला आत ढकलून दरवाजा बंद करत हसतच तिकडून निघून जातात... भार्गवी पण झटका लागल्यासारखी दुधाचा ग्लास सांभाळतच रूमच्या आत येऊन थांबते... त्यांनी दरवाजा बंद केल्यामुळे भार्गवी गोंधळलेल्या नजरेने सगळीकडे पाहू लागते..
इतके दिवस ती त्यांच्या घरी रहात तर होती परंतु त्यांच्या रूममध्ये जाण्याची हिंमत मात्र कधी तिनी केली नव्हती... आज त्या रूम कडे पाहत असताना स्वतःची रूम असे समजून पाहत असल्यामुळे तिचा दृष्टिकोन बदलला जातो...
मिस्टर विश्वास स्वभावाने जितके शांत आणि समंजस होते त्यांची रूमही अगदी तशीच शांत असल्यासारखी स्वच्छ आणि निर्मळ भासत होती... सगळ्या वस्तू जिथल्या देता आपल्या जागेवर एकदम व्यवस्थित ठेवलेल्या.. रूमची सजावट ही अगदी सिम्पल आणि सोबर होती... रूमच्या सजावटीसाठी पांढऱ्या रंगाचा जास्त वापर केल्यामुळे मन प्रसन्न वाटत होते...
भार्गवी रूमचे निरीक्षण करण्यामध्ये गुंतली होती की अचानक दरवाजा उघडल्याचा तिला आवाज आला तसे पुन्हा एकदा विचार करून तिच्या हृदयाची धडधड वाढायला सुरुवात झाली... कुणीतरी आत येऊन दरवाजा बंद केला हे तिला मागे वळून न पाहता जाणवले.... तशी इकडे तिच्या शरीराची थरथर अजूनच वाढू लागली...
आता तीच पावले चालत तिच्या दिशेने येत आहे असा भास होऊन ती स्वतःला शांत करण्याचा प्रयत्न करू लागली...
" मी रूम मध्ये येईपर्यंत तुला उभी राहण्याची शिक्षा दिली होती का ? " अचानक तिच्या काना जवळून आवाज आला तशी ती भेदरलेल्या नजरेने त्या दिशेला पाहू लागली....
" अगं मग अशी उभी का आहेस ? बस ना.... इकडे बेड आहे तिकडे सोफा आहे, तुला जिथे बसायला आवडेल तिकडे बस... " मिस्टर विश्वास हलकेच हसत तिला बोलतात...
" हा... ते.. दूध.. " भार्गवी ने तिच्या हातात असलेला दुधाचा क्लास त्यांच्या पुढ्यात धरत थरथर त्या आवाजात बोलली...
" हे, माझ्यासाठी आहे का ? " मिस्टर विश्वास यांनी तो दुधाचा ग्लास आपल्या हातात घेतला आणि तिला निरागसपणे प्रश्न केला...
" हुं... " भार्गवीने हलकाच हुंकार भरला आणि बेड पासून काही अंतरावर असलेल्या सोफ्यावर जाऊन बसली...
" Ohhh Thank you... याची गरज होती... " असे बोलत मिस्टर विश्वास यांनी दुधाचा ग्लास तोंडाला लावला आणि गटागट दूध पिऊन टाकलं... तशी भार्गवी डोळे मोठे करून त्यांच्याकडे पाहू लागली...
" काय झालं ? मी काही चुकीचे केले का ? हे दूध तू माझ्यासाठी चांगले होते ना ? " तिच्या चेहऱ्यावरची रिएक्शन पाहून तिची मज्जा करण्याची त्यांच्या मनामध्ये इच्छा निर्माण झाली....
" हो sss.. " तिला पुढे काही बोलताच आले नाही...
" आज आपली मधु चंद्राची रात आहे ना... " मिस्टर विश्वास यांनी तिच्या थेट नजरेत पाहत तिला प्रश्न केला... त्यांचा प्रश्न ऐकून मात्र तिची नजर कावरी बावरी होऊन ती इकडे तिकडे बघू लागली...
" भार्गवी , प्रत्येक लग्न झालेल्या जोडप्यांच्या आयुष्यात ही मधुचंद्राची रात्र येतेच आणि त्या रात्रीच तेवढ महत्त्व ही असते... लग्न लग्नामध्ये एकमेकांना सातवचने देऊन नवरा बायको एकमेकांशी बांधले जातात... तसेच मधुचंद्राच्या रात्री एकमेकांना समर्पित होऊन ते कायमचे एकमेकांचे होऊन जातात...
हो, पण यासाठी त्या दोघांचीही मनापासून तयारी पाहिजे असते तरच त्याला महत्त्व असते... ही रात्र आपली जरी मधुचंद्राची रात्र असली तरीही मी तुला स्पर्श करणार नाही... " मिस्टर विश्वास तिच्याकडे पाहून शांत स्वरात बोलतात... त्यांचं बोलणं ऐकून भार्गवी मात्र आश्चर्याने त्यांच्याकडे पाहू लागते....
" भार्गवी मागच्या काही दिवसात तुझ्यासोबत जे काही घडले आहे ते विसरून तू जरी पुढे जाण्याचा विचार केला आहेस तरीही या सगळ्या गोष्टी अमलात आणण्यासाठी थोडा वेळ लागेल आणि तुझा तो वेळ तुला देण्यासाठी मी तयार आहे...
भार्गवी आपले लग्न तर झाले आहे, आपण एकमेकांसोबत बंधनात तर अडकले गेलो आहे पण याचा अर्थ असा नाही की, आपण आजच एकमेकांना समर्पित झालं पाहिजे... भार्गवी या सगळ्यातून बाहेर येण्यासाठी तुला पाहिजे तेवढा वेळ घे... जेव्हा तुझ्या मनामध्ये माझ्याबद्दल काही भावना निर्माण होतील, तू या नात्यांमध्ये पुढे जाण्यासाठी तयार होशील, तेव्हाच मी आपल्यात असलेल्या या नात्याला तुझ्या सोबतीने पुढे घेऊन जाईल...
भार्गवी हे नातं आपल्या दोघांचा आहे त्यामुळे या नात्यांमध्ये आपल्या दोघांचीही तेवढीच साथ पाहिजे... मी माझ्या परीने हे नातं निभवण्याचा पूर्ण प्रयत्न करेन... तू एक पाऊल जरी माझ्या दिशेने चाललीस तरी मी आपल्यासाठी पुढचे दहा पावले चालेल... " मिस्टर विश्वास पुढे येऊन तिच्यासमोर खाली गुडघ्यावर बसून प्रेमाने तिच्याकडे पाहून बोलतात...
" मिस्टर विश्वास... " भार्गवी काही बोलणार इतक्यात ते तिला थांबवतात....
"फक्त विश्वास बोललीस तरी चालेल... " विश्वास
" हो... " त्यांच्या आपल्यावर असलेले प्रेम पाहून तिला काय बोलावे तेच सुचत नाही....
" खूप रात्र झाली आहे आणि दोन दिवस सतत असलेल्या फंक्शनमुळे तू खूप दमलीही असशील... माझ्यावर विश्वास ठेव, तुझ्या मनाविरोधात मी तुला स्पर्शही करणार नाही... तरीही माझ्यासोबत जर तुला कम्फर्टेबल वाटत असेल तर तू या बेडवर बिनधास्त झोपू शकते... तसा हा बेड आधीपासूनच मी खूप मोठा बनवून घेतलेला आहे... त्यावर दोन माणसे अंतर ठेवून आरामशीर झोपू शकतात... " वातावरण रिलॅक्स करण्यासाठी मध्येच मिस्टर विश्वास हलके हसत बोलतात... त्यांचं बोलणं ऐकून भार्गवी च्या चेहऱ्यावर ही गोड स्माईल येते...
भार्गवी आणि विश्वास दोघे पण त्या बेडवर मध्ये थोडा अंतर ठेवून झोपतात... भार्गवी डोळे बंद करून जरी पडून असली तरी तिच्या मनामध्ये त्यांचे शब्द घुमत असतात आणि त्या शब्दांवरून त्यांच्या मनात असलेले तिच्याबद्दलचे प्रेमही तिला जाणवते, तशी तिच्या चेहऱ्यावर गोड स्माईल येते... त्यांचा विचार करतच ती झोपून जाते... मिस्टर विश्वास यांनाही ती आपल्या सोबत असल्यामुळे तिच्या सहवास आपल्याजवळ असल्यामुळे शांत झोप लागते....
दुसऱ्या दिवशी सकाळी पहिल्यांदाच सगळ्यांसाठी गोड बनवण्यासाठी भार्गवी किचनमध्ये जाते... तिकडे मावशी त्यांना मदत करत असतात.. विश्वास यांना गाजरचा हलवा खूप आवडतो हे मावशीकडून समजल्यामुळे भार्गवी आज खास गाजर चा हलवा बनवते.. मावशी तिला मदत करत असतात... हल्ल्या सोबतच अजून काही नाश्त्यासाठी पदार्थ बनवून होतात...
आज्जी, मिस्टर विश्वास, त्यांची फॅमिली, दीक्षा आणि सौरभ सगळे नाश्त्याचे टेबलवर येऊन बसतात.... मावशी आणि भार्गवी सगळ्यांना केलेले पदार्थ वाढतात... भार्गवीच्या हाताची चव सगळ्यांना खूप आवडते... मिस्टर विश्वास यांचे आई-वडील भार्गवीला त्यांचा खानदानी हार गिफ्ट देतात...
" तुझ्या बायकोने तुझ्यासाठी एवढा छान हलवा बनवला आहे तू काही गिफ्ट घेऊन आला आहेस की नाही ? " मिस्टर विश्वास यांची आई त्यांना विचारते...
" गिफ्ट तर आणले आहे पण ते इकडे देता येणार नाही... ते गिफ्ट पाहण्यासाठी तिकडे जावे लागेल... " मिस्टर विश्वास शांतपणे आपल्या आईकडे पाहून उत्तर देतात...
" काय ? असे काय गिफ्ट आणले आहे ? " त्यांची आई आश्चर्याने त्यांच्याकडे पाहून विचारते... भार्गवीलाही त्यांचं बोलणं ऐकून आता त्यांनी आणलेला गिफ्ट बघण्याची उत्सुकता लागलेली असते परंतु सगळ्यांसमोर काही बोलता येत नाही...
" सगळ्यांचा नाश्ता झाला असेल तर तयारी करून माझ्यासोबत चला... मी सगळ्यांना कुठेतरी घेऊन जात आहे... " मिस्टर विश्वास जागेवरून उठत एक नजर भार्गवी कडे पाहून बाकी सगळ्यांना बोलतात....
" ताई, नक्की असे काय गिफ्ट आणले आहे ? " दीक्षा भार्गवीच्या जवळ येऊन तिला विचारते...
" मला नाही माहित ? " भार्गवी प्रश्नार्थक नजरेने तिच्याकडे पाहतील उत्तर देते... काही वेळातच सगळी फॅमिली घरातून बाहेर पडलेली असते... एका गाडीमध्ये मिस्टर विश्वास यांच्या आई वडील आजी बसलेले असतात... ती गाडी ड्रायव्हर चालवत असतो.... दुसऱ्या गाडीमध्ये मिस्टर विश्वास त्यांच्या बाजूला भार्गवी आणि मागे सौरभ आणि दीक्षा बसलेले असतात...
" आपण कुठे जात आहोत ? " गाडी चालू झाल्याबरोबर भार्गवी आजूबाजूचा अंदाज घेत त्यांना विचारते...
" लवकरच समजेल... " मिस्टर विश्वास हसून तिच्याकडे पाहून उत्तर देतात... पुढच्या काही वेळातच गाडी एका मोठ्या अशा सोसायटीमध्ये येऊन थांबते... भार्गवी मात्र आश्चर्याने त्या सोसायटीकडे पाहत असते... तिच्या नजरेतली भावना ओळखून मिस्टर विश्वास गाडीतून खाली उतरतात आणि तिच्या बाजूचा दरवाजा उघडून तिच्या समोर आपला हात धरतात.. भार्गवी त्यांच्या हातात हात देऊन गाडीतून खाली उतरते...
मिस्टर विश्वास तिला समोर असलेल्या इमारतीच्या आत घेऊन जातात... सगळे जण त्यांच्या मागे चालू लागतात...
" आपण इकडे का आलो आहे ? " बोलताना भार्गवी चा कंठ दाटून आला असतो...
.
..
...
To be continued....
काल माझा वाढदिवस होता त्यामुळे घरात पाहुणे असल्यामुळे मला लिखाण करायला वेळ मिळाला नाही... आपल्या ईरा या व्यासपीठावरून मला भरपूर शुभेच्छामिळाल्या, माझ्या वाचकांकडूनही मिळतील हीच अपेक्षा आहे..