अनैतिक अंतिम भाग

मधुली परत सासरी गेली नाही. तिच्या सासरच्या लोकांनीही तिला घरी बोलावलं नाही. बायको घरी नाही आणि आई वडिलांची साथ ही नाही म्हणून अमितही दारूच्या व्यसनाच्या आहारी गेला. अमितचं हे असं प्रतारणा करणं, स्वतःच्याच मैत्रिणीने आपल्या, घरात संसारात अशी आग लावणं मधुलीला सहन करणं जड जात होतं. तिचं मन स्वतःलाच खूप खायचं. एकट्यात बसून ती शून्यात बघत राही. स्वतःलाच दोष देऊन, स्वतःची चिडचिड ती मुलांवर काढायची. एकट्यात बसून, रडून, रडून तिचे डोळे सुजायचे, रात्र रात्र तीला झोप यायची नाही. दिवस दिवस ती जेवतही नसे. असेच काही दिवस गेल्यानंतर नोकरीवरून परत येताना तिचा एक छोटासा अपघात झाला. त्यावेळी तिला योगायोगाने अमितच्या जुन्या सहकार्याने इस्पितळात नेलं, दोन दिवस ती इस्पितळात होती, तेव्हा त्याने तिची देखभाल केली, तिच्यासाठी औषधं, फळं आणली. लग्न झाल्यावर तिला जो मानसिक, भावनिक आधार अमित कडून अपेक्षित होता, तो अनपेक्षितपणे तिला अमितच्या जुन्या सहकार्याकडून, त्या दोन दिवसात मिळाला. मधुलीच्या मनाने उभारी घ्यावी, तिच्या मनाला बरं वाटावं, म्हणून तो सहकारी तिच्याशी बऱ्याचदा बोले, अधून मधून त्याचं मधुलीच्या घरी येणं जाणंही वाढलं. मधुलीच्या मुलांनी तो कधी मैत्रीच्या नात्याने, तर कधी प्रेमाने वागवे. मुलांनाही त्याच्या सहवासात बरं वाटे.