आईचा हात

दुसऱ्या दिवशी सकाळी रोहन उठला आणि पाहतो तर आईला ताप आला होता, तिला बरं वाटत नव्हतं. तरीही ती उठून त्याचा डबा तयार करत होती. त्याने पहिल्यांदाच तिच्या डोळ्यातील थकवा आणि हातातील कापरेपणा पाहिला.
तो म्हणाला, “आई, आज तू विश्रांती घे, मी स्वतः माझी तयारी करतो.”
आईने हलकं हसून सांगितलं, “बाळा, आईचा हात थांबला की सगळं घर थांबतं.” तिच्या अशा बोलण्याने लगेचच रोहनच्या डोळ्यांत पाणी आलं आणि तो थेट शाळेत गेला.
शाळेत पोहोचल्यावर त्याने निबंधात लिहिलं,
“आई म्हणजे ती शक्ती असते, जी कधीही न थांबता आपल्या लेकरासाठी जगते. ती बोलत नाही, पण तिचं प्रत्येक काम हे तिच्या प्रेमाचं प्रतीक असतं. तिचा हात म्हणजे देवाचा आशीर्वाद असतो. आपण जगात कितीही उंच गेलो तरी त्या हाताची ऊबच खरी श्रीमंती आहे.”