आईपणाच्या सावल्या ( भाग ३)

विवेकच्या अंगावर काटा आला. त्या रात्री जेव्हा संध्या खिडकीत उभी होती ते विवेकने पाहिले होते मात्र त्यादिवशी विवेकने दुर्लक्ष केले होते पण या मानसिक अवस्थेबद्दल जेव्हा त्याला माहिती मिळाली त्यादिवशी विवेकला संध्या खिडकीत उभी असताना तिच्या डोळ्यातले भाव आठवले आणि तो हादरला.
वेळ न दडवता विवेक थेट संध्याकडे गेला.
"संध्या,मला माफ कर.मी तुला समजून घेतलं नाही.चल आपण डॉक्टरांकडे जाऊया."
संध्याने थकलेल्या डोळ्यांनी त्याच्याकडे पाहिलं. तिच्या ओठांवर शब्द फुटले नाहीत,पण डोळ्यातून उघडणारे अश्रू तिचा होकार कळवत होते.