आळशी कुठली

कविता,अग तू खूप दमतेस तुला आता आधी सारखी धावपळ होत नाही तू उगाच नको तिथे आईच्या पुढे पुढे करत जाऊ नकोस ,कधी कधी नकार ,किंवा नाही म्हणायला शिक, अगदीच तूच केले पाहिजे असे ही नाही, कधी कधी समोर वस्तू असते आणि ती घेऊ शकते पण ती तुलाच बोलवते हे तिच्यासाठी ही बरोबर नाही आणि तुझ्या साठी ही.. तू थकत असतेस, थकलेली असतेस, आणि तिची जरा ही हालचाल होत नाही हे दोघींसाठी ही योग्य नाही, तू जरा काही दिवस आराम कर मी आईला दादाकडे सोडून येणार आहे...आधी जशी तू आळशी पणा करायची तेव्हा त्या निमित्ताने तुझा आराम व्हायचा आणि आता आई तुला नको ते बोलून गेली, तुझी गार्हाणे सगळी कडे करत राहिली तर तू तुझा स्वतःचा विचारच करणे सोडून दिले आहेस.. म्हणू दे तिला तू आळशी कुठली पण आराम तुला ही महत्वाचा आहे...कविताचा नवरा समजदार होता ,त्याला तिची होणारी दगदग ,त्यातून तिला होणारा त्रास जाणवत होता.. त्यात आईचा स्वभाव हेकेखोर हे माहीत होते...