आरसा..

"ऐ पिल्लू, नाकारणं स्वीकारायला शिक गं. सायंकाळच्यावेळी तर आपल्या सावल्याही साथ सोडून जातात मग ही तर जीवंत माणसं तुझ्या माझ्या सारखीच ना! आणि तुझा हात सोडायला त्याने धरला होता कधी? वेडाबाई ती तर तुझीच समजूत होती न! आता त्याला तू आवडत नाहीस मग त्याच्या मनातलं तुझं स्थान तिच्यासाठी रिक्त करायला हवं नं? तो तर त्याच्या मनाचा मालक.. त्याचीच मर्जी चालेल नं? खरंतर त्याने कधीच तुला मनातून काढून टाकलंय. तुझं काय! इथे तर तुसुद्धा तुझी नव्हतीस कधी. त्याचीच होतीस, आहेस पण तो तुझा होता का? राहीलाय का? मग जे तुझं नाहीये, नव्हतंच कधी त्याचा का अट्टहास? आपण फक्त मोकळं व्हावं आणि त्याचीही सोडवणूक करून द्यावी. त्याने वसवलेल्या गावातून हद्दपार व्हावं कायमच काहीही कुरबुर न करता.."