आस 3

मुलगी दुसऱ्या मुलाच्या हात पकडून पळून जाऊन लग्न करते ते दुःख मी पचवतो न पचवतो तोच त्या हबक्याने माझे आई-वडीलही निवर्तले आणि मी पोरका झालो.. एकाच वेळी सगळी संकटे माझ्या अंगावर कोसळली आणि त्याच क्षणी सारे काही होत्याचे नव्हते झाले. मी रडून दुःखही मोकळे करू शकत नव्हतो आणि मनातले कुणाला सांगूही शकत नव्हतो. मी ऑफिसमधून घरी आलो की सुमती कुरकुर करायची. आईबाबा खूप त्रास देतात म्हणायची, पण मला कधी ते जाणवलेच नव्हते. माझे दुःख माझ्या मनात साठवून मी शून्य होऊन बसलो होतो. याक्षणी माझ्यासाठी ही माझी डायरी म्हणजे एक मन मोकळे करण्याचे साधन होते आणि मी डायरी लिहिण्याचा निर्णय घेतला हा खरंच योग्य होता असे वाटले.