आभाळमाया (२ - अंतिम )

सासूबाईंनी शैलाला उठवून सोफ्यावर बसवले आणि त्याही तिच्या बाजूला बसल्या.
सासूबाईंनी शैलाचा हात हातात घेत " शैला.. मला मुलगी हवी होती. त्यासाठी मी खूप स्वप्न बघितली होती. मी हे करेन , तिला खूप शिकवून स्वतः च्या पायावर उभं करेन. पण मला दोन्ही मुलगेच झाले. नंतर माझ्या मनाला समजावले आणि या दोघांना योग्य ते संस्कार देऊन लहानाचे मोठे केले. जेव्हा तू प्रेमशी लग्न करून या घरात आलेली तेव्हा मला खूप आनंद झालेला. मला मी बघितलेली स्वप्ने पूर्ण होताना दिसत होती. माझ्यासाठी तु माझी पहिलीच मुलगी आहे आणि राहणार. पण माझी इथेच चूक झाली तुझे हट्ट , तुझ्या चुकांना दुर्लक्ष करून. मी वेळीच तुला समजावलं असत तर तू आता हे पाऊल उचलले नसते. मला इतकंच वाटत होतं की माझं कुटुंब सुखी रहाव. " सासूबाईंच्या बोलण्यावर शैला जोरजोरात रडू लागली. तिला समजल होत की आपण खूपच मोठी चूक केली.