अबोल प्रीत बहरली

बाजुच्या खोलीतून रश्मिचा, तिच्या चुलत बहिणीच्या गाण्याचा आवाज बराच वेळ तिचा पाठपुरावा करत होता. रश्मि ठरल्याप्रमाणे रोज गाण्याचा रियाज करते, मी पण रोज वाॅकला जाईन, आई जे जे सांगते ते सर्व करायचे ती नाराज नको व्हायला, त्यायोगे तरी काही कॅलरीज आणखी बर्न होतील... असा विचार करून ती मनाशी हसली.
काय करणार ती तरी ?
खरं तर अबोली दिसायला छान,गोरी गुलाबी त्वचा, पिंगट केस, काळेभोर डोळे, अतिशय हुशार पण लग्नाच्या बाजारात तिची डिमांड झिरो…... कमीत कमी तिने तरी मनाचा असा समज करून घेतला होता.
. शरीर सुद्धा जर असेच झिरो फिगर असते तर?
तिला क्षणभर हसू आले झिरो फिगर तर आहे….. पण मोठ्ठा झीरो.जाऊदे झाले.काय करणार, वाढत्या वयात काहीतरी हार्मोन्स बॅलन्स बिघडला असे आई पाहणाऱ्याला सांगत असते. लहानपणी फार नाजूक होती हो ही.
नको ते विचार..., म्हणत अबोली बाहेर निघाली. सरळ वाटेने न जाता ती बागेत शिरली. बागेमध्ये बरीच मुलं, मुली वाॅक घेत होते. तिला पाहून कोणीतरी….. 'लगता है वजन कम करने आये है……' म्हणत हसु लागले.
समोरच ओपन जिम होते. अबोली रन पाथ वर धावू लागली. थोड्याच वेळात तिला धाप लागली, जवळच असलेल्या बेंचवर बसून ती घोटभर पाणी प्यायली व जरा दम घेवून दुसऱ्या क्रासट्रेनर वर चढली दोन्ही हाताने राॅड ओढायचा प्रयत्न करू लागली पण ते काही जमेना. तेवढ्यात, दोन हात पुढे आले,...... 'या राॅडला असे ओढा, मग बघा… .' असा एक पुरुषी आवाज तिच्या कानावर आला व तिच्या हातावर हात देऊन त्याने राॅड पुढे मागे करत तिला दाखवले, अबोलीने मान वर करून पाहिलं एक उंच पुरा मुलगा तिला मदत करत होता .
'आता तुम्ही स्वतः करून पहा'....' म्हणता तिने राॅड पुढे मागे करून पाहिले, 'जमलं की….' मनात म्हणत 'थँक्यू…..' म्हणायसाठी तिने मागे पाहिले तर तो नव्हताच तिथे . कोण होता हा... मदतनीस किती शांत स्वरात समजून सांगितले, नुसते सांगितलेच नाही तर करून दाखवले.
घरी आल्यावरही अबोली त्याच्याच विचारात होती.
आता ती रोज बागेत गेल्यावर नकळतपणे त्याला शोधू लागली. एक-दोन दिवस तो दिसला नाही.
एक दिवस ती एक्सरसाइज करत असताना तो आला 'अरे वाS, आता छान जमतंय की! पण मुली यावर फारशा बसत नाही 'दुसऱ्या बाजूला उभे राहून तो बोलला.'
हो कां? मग काय करावे?
'तुम्ही कशासाठी करता त्यावर अवलंबून आहे . म्हणजे विचार चांगला आहे पण कशासाठी ?
'ते------, मी फार बेढब दिसते.'