अधीर मन बावरे... 3

ओके, म्हणत नीलिमा तिथे उभी राहिली.
तिला टेन्शन आलं होतं.
कोणासाठी पर्सनल असिस्टंट हवी म्हणून तिने वर बघितलं, नेम. प्लेट कडे तसं ती चकित झाली
शर्विल कारखानीस.
ओह गॉड, कसला डॅशिंग, आणि स्मार्ट आहे गुड त्याच्या सोबत काम करायचं म्हणजे बेस्ट काम. करावं लागणार
ती मनातच विचार करत होती. तितक्यात बेल प्रेस झालीत्या मुलीने तिच्याकडे बघून तिला बेस्ट लक दिलं आणि समोरच्या दाराकडे इशारा केला. तसं नीलिमा त्या दारासमोर उभी राहिली
गणपती बाप्पा मोरया. मनात बोलून तिने हळूच दार ढकललं, आणि हळू आवाजात विचारलं
" मे आय कम इन? "
तिने एवढंच विचारलं, सर किंवा मॅडम नाही बोलली. कारण आत कोण आहे माहिती नव्हतं, शर्विल स्वतः आहे की दुसरे कोणी इंटरव्यू घेणार आहेत तेही माहिती नव्हतं तिला. जेव्हा तिने या कंपनी मध्ये बायोडाटा मेल केला होता, मुद्दाम पोस्ट मेशन केली नव्हती. जेव्हा तिने त्या कंपनी बद्दल सर्च केलं तेव्हा तिला एम डी, शर्विल. आहे एवढं तर समजलं होतं.
बाकी जे कोणी होते, सध्या त्या फॅमिली पैकी, हयात नव्हतर कोणीच. त्याची बहीण शार्वी ती होती पण ती अजून कुठे सोशल मीडिया वगैरे वर नव्हती.
ती तसच दार धरून उबी होती. काही वेळात एक थंड स्वर तिच्या कानावर आला
कम इन
तसं का माहिती नाही, एक अशी भीतीची लहर तिच्या मणक्यातून सरसरत गेली.
तिला घशाल कोरडच पडली.
मोना मॅडम, ती मुलगी का घाबरल्या तिला समजलं, आणि ती कोरड्या ओठांवरून जीभ फिरवत आत आली.