अधीर मन झाले! भाग -१०. अंतिम भाग.

तू विचारले होतेस ना, मी प्रेमात आहे का म्हणून? हो खरेच प्रेमात पडले होते मी. स्वतःला, स्वतःच्या माणसांना विसरून देशसेवेचा वसा चालवणाऱ्या बाबासारख्या प्रत्येक सैनिकाच्या प्रेमात पडले होते मी. मनात एकच आस, एकच ध्यास होता, बाबासारखं लष्करात जाण्याचा. तू नेहमीच म्हणतेस ना मी बाबासारखीच आहे? कदाचित त्याच्यासारखी असल्यामुळे देशसेवेचे ब्रीद मनात पेरले असेल, जे आधी जाणवले नव्हते. आई माझे स्वप्न पूर्ण व्हायला तुझा होकार आवश्यक आहे, प्लीज नाही म्हणू नकोस ना गं." तेजू तिच्यासमोर आशेने उभी होती.

"माझ्याशी लग्नाचा विचार करू नकोस मेघा. माझी प्रखरता तुला नाही गं सोसवणार." तेजूचे मागणे ऐकून तिला रवीचे बोलणे आठवत होते. किती सहजतेने तेव्हा तिने त्याला मनवले होते. आज सगळे प्रसंग जसेच्या तसे तिच्या डोळ्यापुढे उभे होते.