अधीर मन झाले! भाग -४

मेघा सामान घ्यायला वळली तसे तिचा हात ओढून त्याने तिला आपल्याकडे खेचले. वरून फुटलेले ढग आणि खाली नखशिखांत भिजलेले तिघे! त्याच्या काळ्या डोळ्यात सारे विसरून ती हरवली. त्याला असे अचानक बघून आपण ओले होतोय याचे भान उरलेच कुठे होते? वर्दीतला तो तिच्या काळजात बसला होता. आणि तो? तब्बल वर्षानंतर घरी परतला होता. त्याची मेघा त्याच्या डोळ्यासमोर उभी होती. तिला किती बघू नी किती नाही, असे त्याला झाले होते.
तिच्या चेहऱ्यावरची त्याची नजर हटता हटत नव्हती. दोघेही एकमेकांच्या नजरेत गुंतले होते.