एक रात्र मंतरलेली (भाग१)

रात्रीचे दहा वाजत आले होते. पोर्णिमेची रात्र होती. टिपूर चांदणे पांघरलेले आकाश खूप सुंदर भासत होते. भरधाव वेगाने त्यांची गाडी धावत होती. आजुबाजुच्या दाट झाडीतून पानांची सळसळ जाणवत होती. चंद्राच्या त्या लख्ख प्रकाशाने सामसूम रस्ता सुध्दा एका उजळून निघाला होता. अगदी दहा पंधरा मिनिटांतच ते पोहोचणारच होते. सगळे जण अगदी थकलेले होते. राघव आणि त्याचे मित्र दोन दिवसांच्या सुट्टी कोकणात फिरायला निघाले होते. शुक्रवारी संध्याकाळी सात वाजता ते निघाले. गाणी गात, आनंदाने, मस्ती करत त्यांचा प्रवास सुरू झाला होता. त्यांनी आधीच एका हाॅटेलमध्ये रूम बुक केली होती. राघव स्वतः गाडी चालवत होता. सगळ्यांना खूप जोरात भूक लागली होती. कधी एकदाचे हाॅटेलमध्ये जातो आणि कधी नाही असे सगळ्यांना झाले होते. त्यांचा प्रवास अगदी शेवटच्या टप्प्यात होता.