एक रात्र मंतरलेली..३

रात्रीचे बारा साडेबारा वाजले होते. सगळीकडे सामसूम झाली होती. तरीही राघव जागाच होता. त्याची झोप उडाली होती. झोप येत नव्हती म्हणून तो रूमच्या बाहेर आला. मंद प्रकाशाचा झोत लाॅबी मध्ये पसरला होता. राघव सारखा  येरझारा घालू लागला.‌ ही  भयाण रात्र त्याला खायला उठू लागली. अचानक त्याला पैंजणाचा आवाज आला. कोणीतरी धावत गेल्यासारखे वाटले. तो इकडे तिकडे बघू लागला. पण कोणीच दिसत नव्हते. क्षणभरासाठी तो घाबरला. पण हिंमत करून आवाजाच्या दिशेने जाऊ लागला. राघव जसजसा आवाज जवळ जाऊ लागला. तसा तो आवाज दूर जात होता.  परत तीच मुलगी तर नसेल ! की हा मला भास  होतो आहे.