फिर भी तुमको चाहुंगा...भाग ७

किरण दादाला काही समजलेच नाही की, त्याचे मित्र असे का बोलले. पण ते इतक्या घाईत घरातून निघून गेले, ह्यावरून काहीतरी झालं आहे हे त्याच्या लक्षात आले. तो पळत आत आला. मी बेशुद्ध होते. पण माझी अवस्था बघून त्याला कळले की काय झाले आहे. तो रडत होता. त्यानी पटकन माझ्या अंगावर चादर टाकली. तोंडावर पाणी मारून उठवले. मला जाग आली तेव्हा माझे अंग अंग दुखत होते. जरी मी तेव्हा शुद्धीत नव्हते तरी माझी परिस्थिती बघून काय झालं आहे हे न समजण्या इतपत मी लहान नक्कीच नव्हते. आम्ही दोघे एकमेकांच्या गळ्यात पडून रडत होतो. त्यानी कसे बसे मला उठवले. मी अंघोळ केली तेव्हा चेहेरा सोडला तर, त्यांच्या वासनेच्या खुणा अंगावर दिसत होत्या. दोन दिवस दादानी मला खूप समजावले आई बाबांना काही सांगू नकोस नाहीतर कोणाला जिवंत सोडणार नाही. ह्याची कल्पना दिली. त्यानुसार मी पण तयार झाले.