अनामिका 2

भयानक परिस्थितीतुन ती गेली होती. एक जबरदस्त अपघात..आणि तिचं मन, शरीर सगळं अस्ताव्यस्त झालेलं. देवाची काहीतरी कृपा म्हणून कशीबशी वाचली. तेव्हा नशीब तिचा नवरा सोबत होता. सहा महिने जहाजावर पूर्ण करून तो घरी आला होता. त्या अपघातानंतर तिला सगळ्या जुन्या आठवणी धूसर दिसू लागलेल्या. तो अपघात आणि त्यानंतरचं आयुष्य, एवढंच काय ते तिच्या लक्षात होतं. जबरदस्त खचली होती ती. आई वडील, सासू सासऱ्यांकडे ती बरेच दिवस राहिली होती, पण नंतर तिनेच निर्णय घेतला की असं कुणाच्या कुबड्या घेऊन जगायचं नाही. ती नवऱ्याच्या घरी आली, नवरा जहाजावर, पण तरी मी एकटीने हा संसार सांभाळेल या हिमतीने ती जगण्याच्या युद्धावर आरूढ झाली. तिचं जगणं युद्धच होतं. समोरच्याला तिचं जीवन अगदी सोपं, सरळ वाटत असलं तरी तिच्या आत काय संघर्ष चालू होता हे फक्त तिलाच माहीत होतं. नवरा नसताना स्वतःच्या तब्येतीची काळजी घेणं, स्वतःची औषधं गोळ्या वेळेवर घेणं...त्यात मधेच तिचं डोकं भणभण करायला लागे, मानसिक स्थिती पूर्ववत आणायला बराच संघर्ष करावा लागे. हे सगळं त्या अपघातानंतर झालं होतं. या सगळ्यात नोकरी करणं तिला धोक्याचं होतं. ती नवऱ्याच्या घरी राहून स्वतःचा संसार करतेय हीच तिच्यासाठी आणि सर्वांसाठी खूप मोठी गोष्ट होती. घरचे अधूनमधून यायचे, तिला बरं वाटायचं. पण शेवटी सर्वांना आपापला संसार...जो तो आपापल्या कामाला परते.