अनोखी गाठ  ४८         # मराठी _ कादंबरी 

संध्याकाळच्या वेळी घाटावर सर्वजण संध्या- आरतीसाठी आले. एका ओळीत उभे राहून अनेक दिवे एकाच दिशेने , एका वळणात, आरतीच्या सुरात वरून - खाली आणि खालून वर गोलाकार फिरत होते. सात्विक सौंदर्य , भक्ती त्यातून दिसत होती. आरती जसं जशी पुढे सरकत होती तसं - तसं त्या वातावरणाशी, काशी - विश्वेश्वराशी एकरूप होतं असल्याचा भास होत होता. आरती संपल्यावर चौघेही तिथेच घाटावर बसले आणि तिथलं सौंदर्य आपल्या डोळ्यात साठवू लागले. तिथूनच थोडं दूरवर एक साधूबाबा बसले होते. कदाचित काही मंत्रपठण सुरु होतं त्यांचं. डोळे लावून ध्यानस्त बसलेले बाबा अभिला तेजाळ दिसले. अभि त्यांच्याजवळ गेला आणि त्यांची पूजा पूर्ण होण्याची वाट पाहू लागला. मंत्रपठण संपलं आणि बाबांनी डोळे उघडले. अभिला बाजूला पाहून त्यांनी स्मितहास्य दिले. अभिने स्मितहास्याने प्रतिउत्तर देऊन बोलायला सुरुवात केली. 

( त्यांचं संभाषण हिंदीतून झाले. मात्र येथे ते मराठीतून लिहिले आहे. ) 

अभिषेक - बाबा तुम्ही येथे कधीपासून आहात ?

साधूबाबा- मी एका जागी नाही थांबत. मी फिरत असतो. कधी द्वारका, कधी मथुरा, कधी काशी , कधी केदारनाथ तर कधी बद्रीनाथ. जिथे देवाचं दर्शन घ्यायची इच्छा होते, मी जातो. 

अभिषेक-  छान.... देवाच्या सानिध्यात राहणं म्हणजे मुक्तीच्या दिशेने अग्रेसर राहणं.

साधूबाबा- असं नाही मुला, देवाच्या सानिध्यात राहून तुमच्या मनात इतर विचार असतील तर काही उपयोग नाही होत. त्या उलट संसारात राहून सुद्धा तुम्ही देवाला मनापासून जवळ केलं तर सर्व कर्मफळ भोगण्याची मानसिक तयारी मजबूत होते. त्यानंतर या सर्वातुन तुम्ही बाहेर पडता आणि मुक्तीच्या दिशेने अग्रेसर होता. 

अभिषेक - ते ही बरोबरच आहे म्हणा.. बरं बाबा तुम्ही एवढे फिरलात, काही गोष्टी किंवा वर्णन सांगा ना , म्हणजे आम्हाला पुढच्या वेळी जायला. 

अभिषेकच्या बोलण्यावर साधूबाबा वेगवेगळ्या देवस्थानची माहिती सांगतात, तिथली महती सांगतात आणि पुढे विचारतात.

साधूबाबा - तुम्ही इकडे फिरायला आलात का ? 

अभिषेक - हो बाबा, फिरायला तर आलो आहोतच पण....

साधूबाबा- पण काय ?

अभिषेक- बाबा खरं तर आम्ही आमच्या चुलत पणजी आजीला शोधायला आलो आहोत. अनेक वर्षांपूर्वी त्या इकडे आल्या. आम्हाला तर त्यांच्या बद्दल काही दिवसांपूर्वीच कळलं. त्यामुळे त्यांचा शोध घेत आलोत पण अजून तरी त्यांच्याविषयी काही माहिती मिळाली नाहीये. 

साधूबाबा- बाळा , तू तुझ्या पणजी आजीबद्दल बोलतोयस. म्हणजे खूप वर्षांपूर्वीच त्या आल्या असणार. अरे कितीतरी बायका येतात इथे. काही टाकलेल्या, काही विधवा, काही देवाला सोडलेल्या. एवढ्या वर्षानंतर कठीण आहे भेटणं. 

अभिषेक - माहित आहे बाबा पण एक प्रयत्न करावा म्हणून आलोत आम्ही. 

साधूबाबा- बरं पणजीच नाव काय आहे तुझ्या ?

अभिषेक - " सरस्वती ."

साधूबाबा- सरस्वती ........ मी एका सरस्वतीला भेटलो होतो बऱ्याच वर्षांपूर्वी. याच घाटावर . विधवा होती ती. आम्ही साधू म्हणून सेवा केली तिने आणि तिच्यासारख्या बायकांनी. साधुसेवा देवाजवळ पोहचते म्हणून. त्यांना काही पूजा विधी, मंत्रपठण शिकवले होते मी, काही दिवस इथे राहून. पण तिच्या घरी कोणी नाही म्हणाली ती.

अभिषेक - त्या राहतात कुठे ? 

साधूबाबा- इथून अर्ध्या तासावर एक आश्रम आहे. तिथे सर्व स्त्रिया राहतात पण मी तुला खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट सांगितली आहे. त्यामुळे तिथे आता कोणी असेल -नसेल माहित नाही. शिवाय तीच तुझी पणजी याची सुद्धा खात्री नाही. कारण तिला कोणीही नाही असं तिने सांगितलं होतं. 

अभिषेक- तसं असेलही बाबा पण कदाचित तिथे जाऊन आम्हांला काही माहिती मिळेल. 

साधूबाबा - हो असं सुद्धा होऊ शकत. ( असं म्हणून बाबांनी अभिषेकला तिथला पत्ता सांगितला. ) 

अभिषेकने साधूबाबाचे आभार मानले आणि स्वाती, जानकी , समीरा बसल्या होत्या तिथे आला. 

स्वाती-  काय मग दादा काय गप्पा झाल्या साधूबाबांसोबत ?

अभिषेक- एका आश्रमाबद्दल कळलं आहे. उद्या तिथे जाऊन एकदा चौकशी करूयात. 

सर्वजण मान डोलावतात.