अनोखी नात्यांची गाठ भाग ५ अंतिम

मरण्याआधी तुझ्या बापाने स्वतःचा गुन्हा माझ्याजवळ कबूल केला. तेव्हा मला कळले की माझी मुलगी जिवंत आहे. तेव्हापासून तुला शोधतो गं पोरी “माझी सोनूली बाय.”
“सोनू कुठं होती तू?”
“मी खूप शोधलं तुला बाळा”,
तू हरवलीस तेव्हा खूप लहान होती.
“मला कशी ओळखणार” पण देवाची इच्छा बघा ती पिशवी काय पडावी, तुझी आणि दादांची भेट व्हावी. चल, बाळा आपल्या घरी जाऊ. पण देवाने ऐकले ग आपले आणि आपली भेट घडवून आणली.

“पोरा, आता हिला नाही इथं राहू द्यायचं.” नाहीतर मी राहीन तिच्याबरोबर.
“माझी सोनू बाय ”
अशी सिग्नलवर राहते. बाळा ह्या आईला माफ कर. इतके दिवस तुला शोधू नाही शकले. याचं खूप वाईट वाटतं.आईचं हृदय पिळवटून निघालं.

“आक्का”, आपण चल घरी जाऊ जन्माच्या गाठी अशा पक्क्या असतात. या गाठीवरून तू भेटलीस. मला माझी हक्काची बहीण मिळाली. आक्का आपल्या घरी चल.

माया गांगरून गेली होती. आज अनपेक्षितपणे तिचं नशीब उजळून निघालं होतं. एक सुखद धक्का तिला मिळाला. रक्षाबंधनाच्या दिवशी रक्षण करणार भाऊ आणि मायेने जवळ घेणारी आई दोघं ही भेटली होती.

तिने कमरेला बांधलेली मोठी सुरी तिथेच फेकून दिली. सुरीची गरज संपली होती आज तिचा आवडीचा कृष्ण आणि रक्षणकर्ता भाऊ, दोघे ही तिच्या सोबत होते. आज खऱ्या अर्थाने मायाला तिच्या हक्काची माणसं मिळाली होती. इतक्या दिवस शरीरावर असणारी गाठेने तिला तिच्या हक्काचं घरं मिळवून दिल होतं.अनोखी नात्याची गाठ आज पक्की झाली होती. आज खऱ्या अर्थाने तिचे रक्षाबंधन पूर्ण झाले होते.

0