अनोळखी दिशा भाग ६

अक्षयाचे बाबा : आम्हांला याच वर्षी लग्न करायचे आहे. एक वर्ष तर थांबायचा विषयच नाही.

रिदांश मनातल्या मनात काहीतरी पुटपुटत,\"लग्न कस लावतात स्वत:च्या पोरीच पाहतोच मी.\"अचानक उभा राहतो आणि घराबाहेर निघून जातो. 

अक्षयाच्या घरातले रिदांशचे असे वागणे गृहित धरुन चालले होते. तो आता अक्षयाला विसरुन जाईल. या कल्पनेत विचार करत अक्षयाला ठरलेल्या दिवशी पाहुणे बघायला येणार या तयारीत सगळे मग्न होते.
तो दिवस अखेर उजाडला होता. अक्षया हिरव्या रंगाची साडी नेसून तयार होती. डोळ्यात आसवे जमा झाली होती. खिडकीतून बाहेर डोकावत रिदांश येईल आणि सर्वांसमोर घेवून जाईल अशी वेडी आशा लावत खिडकीच्या पाहत होती. पाहुणे मंडळींच आगमन झाले. ओळख करुन देणे, गप्पा मारणे यात पंधरा मिनिटे झाली होती. आता मुलीला बोलवा असे पाहुण्यांनी सांगितले.
अक्षया पोहे घेवून पाहुण्याच्या दिशेने जाणार त्याच क्षणी खिडकीतून कोणाचा तरी जोरजोरात ओरडाआरडा ऐकू येत होता. बघ्यांची गर्दी जमा झाली होती. अक्षयाला आवाज तर ओळखीचा वाटत होता. घरातले बाहेर कोण ओरडत आहे म्हणून बाहेर येतात.
हा., तर रिदांश आहे. पण तो दारु प्यायलेल्या अवस्थेत इथे काय करतोय? हा प्रश्न सर्वांना पडला. सगळ्यांना पाहून,
रिदांश : अक्षया फक्त माझी आहे. आमच एकमेकांवर जिवापाड प्रेम आहे. ती माझ्या शिवाय इतर कोणाचीच होवू शकणार नाही. जो कोणी आमच्या मध्ये येईल त्याला मी सोडणार नाही.

अक्षयाचे बाबा : काय बोलतो आहेस तू.