अनुभव एक, किस्से अनेक- भाग ७ भेटी
नमस्कार ईरा वाचकहो,
सॉरी भाग उशिरा ....खूपच उशिरा टाकला...खरंच सॉरी....:-(....पुढचा भाग लवकर टाकायचा प्रयत्न करेन....:) ...ह्या गेल्या काही दिवसात बरीच कामे एकदम आली त्यामुळे उशीर झाला...आशा करते की समजून घ्याल....
मागच्या भागात पाहिले की कसे एलोरा मस्त दाल खिचडी ची सरप्राइज देते...आणि तिची आणि नंदिनी ची भेटीचे वर्णन सुद्धा करते...दिवस पूर्ण वल्लरी चा सुंदर नक्कीच होता...पण संध्याकाळ मात्र तळमळ गेली...रेहान च्या टोचून बोलण्याने...चला तर पाहूयात वल्लरी चा पहिला दिवस आणि भेटी...
पुढे...
\" टिरीक् ऽऽ टिरीक्ऽऽ....टिरीक्ऽऽ टिरीक्ऽऽ....अलार्म वाजला तसा किलकिल्या डोळ्यांनी अलार्म पाच मिनिटांवर सेट करून परत वल्लरी झोपून गेली...
पाच मिनिटे करता करता जाग आली तर वीस मिनिटे झाली... उबदार अंथरूणातून बाहेर पडायला जीवावर आले होते...कसेबसे बेड मधून बाहेर पडून तयार होण्यास गेली...
तयार होऊन ब्रेकफास्ट संपल्या बरोबर एलोरा चा फोन आला.
\" गुड मॉर्निंग लव , झाली का तयारी? \" ...एलोरा ने वल्लरी ला हसून विचारले तसे तिने सुद्धा उत्तर दिले...
\" व्हेरी गुड मॉर्निंग एली...झाली माझी तयारी...तू कधी पर्यंत येतेस? \"
\" पाचच मिनिटे दे...आलेच मी \"..एलोरा
वल्लरी ने तिचा आवडता लांब बाह्यांचा, क्लोज नेक व्हाइट कॅज्युअल टी शर्ट आणि त्यावर प्लेन ब्लॅक कलर चा गुढगा पर्यंत येणारा पेन्सिल स्कर्ट, पायात ब्लॅक पॉईंट टो स्टिलेटो हील बूटस् , डाव्या हातात स्मार्ट वॉच,उजव्या हातात नाजूक हिर्‍याचे ब्रेसलेट, कानात सिम्पल स्टड्, केस मोकळे सोडून एका बाजूला पिन अप करून, नेहमीची रुबि वू रेड lipstick आणि डोळ्यात भरून लावलेले काजळ...तिच्या डार्क ब्राऊन डोळ्यांना खुलवत होते...
एलोरा आली तशी पटकन हँडबॅग आणि ओव्हरकोट घेऊन बाहेर पडली...
कार मध्ये बसत वल्लरी ने विश केलं तसं एलोरा ने तिला हसून..\" सुंदर दिसतेस \" करून प्रशंसा केली...तशी वल्लरी खुश झाली. एक सेल्फी आईला आणि रेहान ला पाठवून फोन बॅग मध्ये सायलेंट वर करून ठेवून दिला.
मस्त बाहेरची थंड हवा अनुभवत drive-thru वरुन कॉफी घेत दोघींचा प्रवास गप्पा मारत चालू होता...थोड्याच वेळा मध्ये ऑफिस वर दोघी पोहोचल्या तशा, एलोराच्या फ्रेंड्स नी येऊन त्यांना दोघींना विश केलं आणि एक बुके वल्लरी ला देऊन वेलकम केले तशी ती खुश झाली...तिला तिचे आवडणारे वॉटर लिली आणि रोझेस् जे होते त्यात...सगळ्यांशी ओळख करून घेत असताना, तिच्या जवळ एकाने येऊन...
\"यु नो व्हाॅट? यु नीड टू इट मोअर...\"...हा होता निकि...किडकिडीत बांध्याचा, चष्मा घातलेला, गोरा , निळे डोळे, उंच आणि सोनेरी कुरळे केस...ग्रीक...त्याचे कुरळे केस तो ग्रीक चा असल्याचे खुणा दाखवत होत्या...
वल्लरी ने एकवार त्याचा कडे पहिल...चेहर्‍यावर कसेनुसे भाव ठेवून...किंचित हसून मान डोलावली...पण मनातच ...\" स्वतः कडे बघावे आधी...माझ्यापेक्षा पण बारीक आहे...आणि म्हणे मी खूप खायला पाहिजे...आला मोठा...शहाणा..\"...निकि मोठाच होता वल्लरी पेक्षा...
पाठीमागून वेरोनिका ने येत सगळ्यांना...\" हाय गायज्...वेलकम मिस...वल्लरी..\"...एकदम चेहर्‍यावरचे हावभावच बदलून गेले वल्लरी च्या...डोळे एकदम मोठ्ठे करून बघतच होती की...वेरोनिका पुढे बोलू लागली...\" काय ग...काय झालं? अशी का एकदम स्तंभित झालीस? तुझे नाव नीट उच्चारले म्हणून का? ..\"
सवयी प्रमाणे परत वल्लरी ने मान डोलावली ...पण ह्या वेळेस तिने...हो म्हणून सांगितले...तिचे ते मान डोलावने बघून बाकीच्यांना म्हणजेच निकि, वेरोनिका, जोआना आणि मॅक्सिम ऊर्फ मॅक्स...या सगळ्यांना गम्मत वाटत होती आणि कुतूहल पण होते. कारण त्यांनी बर्‍याच भारतीयांना मान डोलावून बोलताना बघितले होते. एवढ्या सगळ्या मध्ये निक आला...
निक ...अमेरीकन...ह्या सगळ्यांचा बॉस...वय साधारण पन्नाशीच्या आसपास...भारदस्त व्यक्तिमत्त्व...एकदम दिलखुलास व्यक्तिमत्त्व...काही व्यक्तिगत त्रास असेल तर खूपच छान समजावून सांगणार...कामाच्या बाबतीतही तेच...डोळ्यांवर चौकोनी फ्रेम ची नजरेत भरेल असा चष्मा, भुरे रंगाचे डोळे, उंच, पोट थोडे सुटलेले, सोनेरी ब्राऊन केस... ब्लॅक चा शर्ट त्यावर एक साजेशी टाय आणि त्या टाय ला एक साजेशी पिन... आणि प्लेन क्रीम रंगाची पँट...वल्लरी कडे येऊन शेक हँड करून तिला वेलकम केले...जुजबी गोष्टींची चौकशी करून सगळ्यांना परिचय करून दिला....
वल्लरी सगळ्यांना भेटून स्वतः च्या जागेवर बसली. छान मोठा टेबल त्यावर काच, लेगो डाॅटस् च पेन आणि पेपर क्लिप होल्डर, बाजूलाच वेलकम नोट असलेला एक छोटासा तळव्यावर मावेल असा फ्लॉवर पाॅट. दोन-दोन कॉम्प्युटर डेस्क, की बोर्ड, वायरलेस व्हाइट माऊस...\"Bollywood\" करून ठळक पणे दिसेल असा मोठ्ठा कॉफी मग...अश्या बर्‍याच गोष्टी वापरून तिचा डेस्क सजवलेला होता. डेस्क ला लागूनच मोठी काच होती ज्यातून बाहेरच सुंदर दृश्य दिसत होता.
एक दीर्घ श्वास घेऊन डेस्क च्या इथेच छोटीशी सुंदर अशी आपल्या लाडक्या बाप्पाची मूर्ती ठेवून नमस्कार करून...कामाचा श्री गणेशा केला.
.
.
.
दिवस पटकन संपला कामाच्या गडबडी मध्ये. एलोरा तिला घरी सोडत होती की ...वल्लरी ने तिला तिच्याकडे शिफ्ट म्हणून सांगितलं. तेवढीच सोबत होईल दोघींना करून. नाहीतरी एक रूम तशी पण रिकामीच होती.
एलोरा...\" काय मग कसा गेला आजचा दिवस? \"
\" छानच होता...\"...वल्लरी बोलली नाही की तिचा फोन हातातच होता तो रिंग झाला. फोन वर नाव बघून तिच्या मनामध्ये आलेली उदासी चेहऱ्यावरही आली. एलोरा ने तिचे भाव अचूक टिपले. पण साध्या काही विचारायला नको आणि एकदा का तिच्याकडे शिफ्ट झालो की विचारू करून तिला घरी सोडले.
\"बाय एली...भेटूयात उद्या..\" करत वल्लरी पटकन आत गेली...दार व्यवस्थित बंद करून सोफ्यावर पहुडली...आणि परत फोन रिंग झाला...ह्यावेळेस फोन उचलत...\" हॅलो...\"
पलीकडून...\" काय मग कोणासाठी इतकी सुंदर तयार झालीस ते? \"...रेहान
\" स्वतःसाठीच झाले तयार...का होऊ नये का? तुझ्या घरातल्या स्त्रिया नाही होत का सुंदर तयार?...\" वल्लरी ने सुद्धा प्रतिप्रश्न केला....
\" किती लोक झाले फिदा तुज्या डोळे आणि स्मायल वर? जे भेटले त्यांना तर आलिंगन देत गेलीस असणार तू? लोकांना काय चान्स पाहिजे असतो. ते पण तुज्या सारख्या असतील तर मग बघायलाच नको..\"...रेहान ने टोमणा मारला...
\" तुला जे समजायचे ते समज जा...आणि माझ्यासारख्या म्हणजे काय म्हणायचं तुला?\"...वल्लरी ने थोड्या रागाने पण शांत पणे विचारल...
रेहान ने सुद्धा तिला हिणवून बोलला..\" तुझ्यासारख्या म्हणजे बारीक शरीरयष्टीच्या...सांभाळून रहा...कोणीतरी तुझा शारीरिक गरजा साठी वापर करून घेईल, नाहीतर एखादी मुलगी तुज्या वर जबरदस्ती करायची वैगरे...हाहा हाहा \"
त्याचे हसणे ऐकून तर वल्लरी च्या डोक्यात एकच सणक गेली...तिने फोन कट केला...पुढे तिला काही बोलावेसे वाटलेच नाही...सांगावेसे पण नाही वाटले की तिने एलोरा ला सोबत राहण्यासाठी बोलवले...
दिवस पूर्ण सुंदर गेला. उदास होऊन घरी फोन केला. आईने चेहरा बघतच विचारले ..\"काय झाले माझी लेझी पांडा ला बरे? इतकी उदास दिसतेय ..?\"
\" काही नाही ग आई...दिवसभराचा थकवा आलाय...\" म्हणत वेळ मारून नेली. पण आईचे मन ते...असच थोडीच मानणार...पण वेळ द्यावा करून जास्त काही विचारले नाही.
सगळ्यांशी बोलून फ्रेश होऊन...झोपायचा प्रयत्न करत होती. ...
रेहान...ज्याच्यामुळे ती मानसिकरीत्या अडकून पडली...विचित्रपणे...मानसिकरित्या खचून जात होती पण चेहर्‍यावर असलेल्या हसू ने सगळे झाकून टाकत होती...रात्री उशिरा कधीतरी मानसिक रित्या थकल्यामुळे झोप लागली....
\"प्रत्येक माणसाची एक दुखरी नस असते. त्यावर कधीही बोट ठेवा...ताज्या जखमे सारखी भळाभळा वाहायला लागते.\" हेच नको होतं तिला...म्हणूनच चेहर्‍यावर नेहमीच एक सुंदर मोहक हसू असे ....
बघूयात पुढे काय होते...तुम्हाला काय वाटते वाचकहो?
नक्की कळवा comments मध्ये...
क्रमशः
© पूजा आडेप.
अनुभव एक, किस्से अनेक- भाग ६, सायंकाळ
नमस्कार ईरा वाचकहो,
मागच्या भागात आपण बघितले, वल्लरी ची सोनेरी पहाट घरातल्यांशी बोलून किती छान झाली...त्यानंतर एली उर्फ एलोरा सोबतची शॉपिंग...तुम्हाला नक्कीच खूप सारे प्रश्न पडले असतील ना? रेहान आणि वल्लरी च संभाषण म्हणा...किंवा..एली सोबतची मैत्री...हळूहळू सगळ्या गोष्टींचा उलगडा होईल....चला तर मग पुढे पाहूयात वल्लरी ची बॅक टू वर्क मोड च्या आधीची एक सायंकाळ .... आणि थँक्यू मेघा अमोल...?
मस्त ताणून दिल्यामुळे दोघींना खूप फ्रेश वाटू लागले होते. आता डिनर ला काय बनवायचं करून वल्लरी विचार करतच होती की, तितक्यात एली ने...ऐलान केलं की ती स्वयंपाक करेल....तोपर्यंत तुझ्या आवडीचा एखादा कार्यक्रम बघत बस...
एलोरा ने आधीच ठरवून ठेवले होते...वल्लरी आली की तिला \"दालखिचडी\" सरप्राइज देणार... तिला किचन मधून वल्लरी काय करत आहे ते दिसत होते...
किचन, डायनिंग आणि लिव्हिंग मध्ये भिंती नसल्याने मोकळी जागा होती. पूर्ण इंटेरियर शुभ्र पांढर्‍या रंगात आणि कलात्मकतेने रंगसंगतीचा वापर केलेला होता.
किचन मध्ये मोठा असा ओपन फ्लोर...ओपन व्ह्यू ह्या किचन चे वैशिष्ट्य...ज्यास छतावरून माध्या पर्यंत काचेच्या खिडक्या आहेत ज्यामुळे घराच्या आतून बाहेरचे सुंदर दृश्य दिसत होते.... ब्राऊन वुडन फ्लोरींग, व्हाइट कॅबिनेट, व्हाइट मार्बल काऊंटर टॉप, मधोमध असलेला मोठ्ठा आइलँड ( भाज्या आणि इतर गोष्टी ठेवण्यासाठी वापरतात) अमेरिकन किचन शैलीला सूचित करत होते. या स्वयंपाकघरात एक जेवणा साठी एक जागा अशी आहे जे जेवण शिजल्यानंतर लगेचच जेवणाचा आस्वाद घेता येईल....
\"...म्म् ऽऽ काय मस्त सुवास आहे हा...\" करत वल्लरी ची पाउले किचन च्या दिशेने अर्धवट बंद डोळ्यांनी चालू लागली...
आवाज आला म्हणून एली ने मागे वळून पाहिले आणि हसू लागली...\" अग्ग, लव पडशील ना...पूर्ण डोळे उघडून चाल बघू...\"
....\"तुज्या स्वयंपाकाची किमया आहे...मी तो सुवास एन्जॉय करते आहे. आज काय सुवासानेच पोट भरणार वाटते...पटकन वाढ बघू...खूप भूक लागली आता...\" पोटावर हात फिरवत अर्धवट डोळ्यांनीच टेबल वर बसत वल्लरी बोलली ....
\" टाऽऽ डाऽऽ पेश है दालखिचडी\"... एलोरा ने पण जास्त वेळ न दवडता तिच्यासमोर दालखिचडी ची बाऊल ठेवली...
मस्त सुवास सुटला होता...छानपैकी कोथिंबिरीच्या पानांनी साधीच सजावट केली...सोबत पापड आणि साधेच ग्रीक योग्य....ते पाहून वल्लरी जाम खुश झाली...
वेळ न दवडता पटकन एक घास खाल्ला...
\" वाह ऽऽ...खूपच स्वादिष्ट आहे. हा जिऱ्याचा फ्लेवर आहे खूप छान आहे. तुला कसं काय येतं ग बनवता? एली... मला तर भारी सरप्राईज मिळालं....\"...वल्लरी मिटक्या मारत खाताना बघून एलोरा काय तो आनंद झाला ....
\" एली...सांग ना तुला कसे काय येतं बनवता? तेही दालखिचडी ...माझी सगळ्यात फेवरेट आहे...\" असं म्हणत म्हणत पापड, दही वर ताव मारायला सुरू केल तसं तिला ठसका लागला...
\" हे लव...अगं हळूहळू खा ना...अजून आहे भरपूर...दोघींना पुरून उरेल...कुठेही पळून नाही जाणार दालखिचडी तुझी...\" एलोरा तिला पाणी देत पाठीवर रब करत बोलली...
वल्लरी- \" ते जाऊदे...मला सांग कुणाकडून एवढी टेस्टी दालखिचडी शिकून घेतलीस तू?...नक्कीच कोणी भारतीयच असणार ....हो ना?..\"
एलोरा - \" अग हो हो....किती ती घाई ...बर ऐक सांगते......मागच्याच महिन्यात मी एका कॅम्पिंग ला गेले होते...द बिझनेसमन श्रीराज देशमुख यांची पत्नी माहितीये?.....\"
वल्लरी - \"हे त्याच का?...सौ. नंदिनी श्रीराज देशमुख...त्यांच्या विषयी वाचलेय... माझे आयडियल कपल आहेत...\"
\" तर ...कॅम्पिंग मध्ये वेगवेगळ्या देशाचे लोक आले होते...तिथेच नंदिनी सोबत ओळख झाली...\" एलोरा ने सांगितल्या बरोबर...वल्लरी आश्चर्यचकित होऊन जोरात, \"क... काऽऽय?\"...बोलली ..
\" एऽ...लव...अगं..हळू...किती ते तुझे ओरडणे...पुढे ऐक तर...\" ..इति...एलोरा...
जराशी...शांत होत वल्लरी ने \"पुढे काय झाले?\"... करून विचारले...
\" हा...तर आम्ही दोघींनी एकमेकांचा परिचय घेतला करून घेतल्यानंतर सगळ्यांच्या गप्पा रंगल्या. तिने मग सगळ्यांना तिची आयडिया सांगितली. सगळ्यांनी त्यांच्या देशाच्या आवडत्या झटपट होणार्‍या डिशेस बनवायच्या. मग काय जोश सांगू तुला...सगळ्यांचा...त्यातच मला बरेच पटकन तयार होतील असे भारतीय पदार्थ शिकायला मिळाले. नंदिनी नेच मला ही साधीसोपी, पौष्टिक आणि अजिबात तिखट नाही...पण खूप चविष्ट असा दालखिचडी शिकवली....\" एलोरा ने बोलता बोलता हळूच ताकाचा एक ग्लास वल्लरी कडे सरकवला...
ते बघून वल्लरी एकदम अवाक् झाली...पटकन ताक चा एक घोट घेतला तर घरची आठवण आली...मस्तपैकी आले आणि हिमालयीन पिंक साॅल्ट घालून तयार केलेले ताक पिऊन डोळ्यात आसू आले...
एलोरा ला समजायला वेळ लागला नाही..तिने हळुवारपणे तिच्या पाठीवर थोपटत विचारले...\" घरची आठवण आली का?...\"
\"ह्मम्...माझ्याकडून नंदिनी दि ला नमस्कार सांग एली...आणि थँक्यु सुद्धा...इतकी सुंदर रेसिपी त्यांनी तुला शिकवली...\"...वल्लरी डोळ्यातले आसू पुसत बोलली...
\"हो...ग्गं ...लव ...नक्की सांगेन..तुला माहिती आठवड्याभरा पूर्वीच इथे होती. स्वभावाने खूप छान. नेहमी उत्साही. एवढे सगळे असून सुद्धा कसला बडेजाव पणा नाही. खरच खुप सुंदर व्यक्तिमत्त्व तिचे. अजून थोडीशी लवकर आली असती तर नक्कीच नंदिनी ची आणि तुझी भेट झाली असती...\"...एलोरा..
वल्लरी ला थोडी चुटपुट लागून गेली...\" श्याऽऽ यार...थोडक्यात आमच्या दोघींची भेट मिस झाली म्हणायची...\"..उदास होऊन बोलली...
एलोरा...\" अगो...नको उदास होऊन बसु...मी तिला कॉल केला की तू पण बोल..आणि वेडाबाई ...उद्या जॉईन करायच...विसरलात? बॅक to वर्क मोड...ऑन...हे हे..\"...
\"अं...हो ना...चल मी उद्यासाठी तयारी करते. उद्या ये तू घ्यायला मला...\" वल्लरी...
एलोरा ने वल्लरी ला बाय करून निघून गेली...तशी वल्लरी जराशी उदास झाली...पण उद्याचा दिवस महत्वाचा आहे करत जास्त डोक्याला ताण नाही द्यायचा करून झोपायची तयारी करतच होती की तिचा फोन वर नोटिफिकेशन चा आवाज आला....बघितले तर रेहान चे बरेच मेसेज आणि मिस्ड कॉल्स होते... दिवसभराच्या दगदगीमुळे फोन कडे पूर्ण पणे दुर्लक्ष झाले होते...तिने रेहान ला मेसेज केला की...\"उद्या बोलू..\"
मेसेज गेल्याबरोबर लगेच कॉल आला...आता उचलू की नको ह्या विचारात होती की नाही कॉल कट होऊन परत लगेचच आला...
उदास होऊन फोन उचलला तसा पलीकडून रेहान चा आवाज आला....आवाज नाही जवळपास ओरडतच होता...\" कुठे होतीस? दिवसभरात एक मेसेज करावासा नाही वाटला? काय चालू आहे तुझ काही कळतच नाहिये मला...\"
\"रेहान ऐक ना..आपण उद्या बोलूयात...इथे रात्रीचे 11 वाजलेत. उद्या कामावर रुजू होतेय. \"...वल्लरी समजवण्याचा सुरात बोलली...
\"...हो...काम काय तर तुला एकटीलाच आहे नाही का?...आम्ही काय तेव्हा रिकामटेकडे...तू तिकडे मस्त मजा करायला गेलीस...एकटी आहेस...काय तेव्हा...कसले टेंशन आणि कसले काय ना तुला....\"...रेहान अक्षरशः तिला हिणवून बोलत होता...
इतके की वल्लरी च्या डोळ्यात अश्रू जमा होऊ लागले होते...कसे बसे तिने त्याला उत्तर दिले..\" तुला जे समजायचे ते समज. मी तुला आत्ता कुठल्याही प्रकारचे स्पष्टीकरण द्यायच्या मनस्थितीत नाहिये....\" बोलुन फोन कट करून टाकला आणि पटकन नेट बंद केल...
वल्लरी स्वतःशीच बोलत होती...\" रेहान तू असा कसा विचार करतोस रे...कधी विचारले पण नाही की मी कशी आहे आणि माझ आजुबाजूला सगळे कसे आहे. मी मजा कशी करू? माझे मित्रमैत्रिणी तिथे भारतात आहेत. मला आई च्या हातून जेवण खायचे आहे. इथे कोण भरवणार? कोणी नाही. रोज स्वतःलाच जेवण बनवायचे आहे स्वतःसाठी. अगदी किराणा सामान पासून घरातल्या सगळ्याच गोष्टी मलाच करायचे आहेत. एकटी असले म्हणून काय झालं...काम तर असतातच....तुला सांगून कळणार नाही...मी सांगणारही नाही...कारण, मला वाटतच नाहिये की तुझी समजून घ्यायची मानसिक तयारी आहे...\"
खूप दिवसांनी ती पूर्ण दिवस मनसोक्त जगली...संध्याकाळी एलोरा ने दिलेली स्पेशल सरप्राईज...टेंशन मुक्त होती...
तिच्या नशिबी सुखाची झोप लिहिली नसावी कदाचित...रेहान च बोलणं तिला खूप लागलं...कशीतरी तळमळत बेड वर झोपेची वाट बघत पडून राहिली...रात्री कधीतरी तिचा डोळा लागला...
क्रमशः
पाहूयात वल्लरी चा पहिला दिवस...तिथे तिला कोण कोण भेटतात आणि अजून काय होते...
© पूजा आडेप.
नमस्कार ईरा वाचकहो,
मागच्या भागात आपण बघितले, वल्लरी च मन आधीच साता समुद्रापार जाऊन पोचले. पासपोर्ट वर इमिग्रेशन चा शिक्का फक्त अमेरिकेत प्रवेशच नाही तर तिच्या आयुष्या चा नवारंभ होता. चला तर बघूयात तिची सातासमुद्रापार सोनेरी पहाट कशी होते....
सोनेरी किरणे चेहर्‍यावर आली तशी वल्लरी एक डोळा बंद आणि एक उघडा ठेवून एका कुशी वर पडून राहिली.... सगळ्यात आधी फोन घेऊन वाय-फाय ला कनेक्ट केला तसे...भराभर मेसेज, मिस्ड कॉल्स, विडिओ कॉल्स आणि रेकॉर्डेड मेसेज ने फोन भरून गेला...ते पाहून तर उरलीसुरली झोप पण उडालीच...
सगळ्यात आधी आई ला विडिओ कॉल केला...
वल्लरी- \" आऽऽऽई.....\"
रेवती वल्लरी ची आई- \"उठल्या बाई आमच्या मॅडम...नाहीतर आम्हाला वाटले...विसरली की काय तिकडे जाऊन..?\"
वल्लरी - \" आई गंऽऽऽ हे काय? मी अशी कशी विसरेन बरे...माझ्या लाडक्या आई ला?\"
आई- \" उठा आणि आंघोळ करून मेडीटेशन करा...म्हणजे बरे वाटेल..\"
वल्लरी- \" तुला ना ऽऽऽ सगळेच कसे समजते गं...! पण मला खूप कंटाळा आलाय अगं..!कित्ती छान वाटतय सांगू तुला ह्या उबदार डुवेट( ब्लँकेट ) मध्ये...\"
आई- \" उठ आणि आवर...तुझ ह्याव् आणि ट्याव बाजूला ठेव...\" म्हणत च होती की ...
वल्लरी चे बाबा विहान...आणि बहिण श्राव्या....चा पाठीमागून आवाज आला...
वल्लरी- \" आई...कसला गोंधळ चालू आहे ?...\"
आई ने फोन चा कॅमेरा दोघांच्या दिशेने वळवला.., तशी वल्लरी टुणकन उडी मारून मांडी घालून बसली...कारण, वल्लरी चे बाबा श्राव्या ला जेवण भरवत होते...
\"बाबाऽऽऽ... हे काय? श्रावू सरक तिकडे...तुझ्या हाताने जेव जा...आणि बाबा तुम्ही तर मला विसरूनच गेले. ...कट्टी मी...\"
बाबा - \" अरे...काय झाले माझ्या बच्चा ला? रुसून बसली ते...
लगेच बाबांनी त्यांच्या स्टाइल मध्ये हातवारे करत...सूर तालात बडबड गीत म्हंटले....
\"नको ना रुसू, कोपर्‍यात बसू ,
येऊ दे गालावर, खुदकन हसू ,
इवल्याश्या नाकावर,
कित्ती मोठा राग,
देऊ काय तुला,
हवे ते माग...\"
हे ऐकून वल्लरी खुदकन हसली...\" बाऽऽबा...you are बेस्ट.\"
बाबा- \" खुश आहे ना माझा बच्चा?\"
वल्लरी- \" मी ठीक आहे बाबा....तुम्ही कसे आहात?....तुम्हाला आत्ता आठवण आली ना माझी?...\"
बाबा फिल्मी स्टाइल मध्ये- \" तुमको ना भूल पायेंगे? तू माझा बच्चा आहेस..\"
\" आणि...तू माझी लाडकी ताई...मला काय आणशील बरे तिथून?...\" इति श्राव्या...म्हणाली तशी आई ने येऊन पाठीत एक धपाटा दिला...आणि म्हणाली...
\" तिला जाऊन आठवडा पण नाही झाला आणि मला काय आणणार?...कोणाचे काय आणि कोणाचे काय...देवा रे...\"
वल्लरी ची हसून हसून पुरेवाट झाली...सगळ्यांना काळजी घ्यायला सांगून फोन ठेवते की नाही तोच रेहान चा फोन आला...उचलू की नको विचारात असताना कट झाला...आणि परत विडिओ कॉल आला...मनात नसताना उचलला...
\" काय ग...किती वेळ झाला कॉल करतोय? मेसेज ला तर अजिबातच रिप्लाय नाही...गेलीस तर तिकडचीच झालीस...कोणाशी बोलत होतीस एवढा वेळ..!?\"...रेहान वैतागून बोलत होता...
वल्लरी ने शांतपणे च प्रतिउत्तर दिले...\" आता मी घरच्यांशी पण बोलू नये का रेहान..? तुला पण माहितीये आई किती काळजी करते माझी...तरीसुद्धा तू असा बोलतोयस्....!\"
रेहान- \" वल्लरी...तिकडे गेल्यापासून पोहोचल्याचा एक साधा मेसेज पण करावासा नाही वाटला का तुला? ... बास् झाली तुझी नाटकी आणि स्पष्टीकरण...तुला जे वाटेल ते कर..\"
\" ठीक! ठेवते मी फोन...\"...उदास होऊन वल्लरी ने फोन ठेऊन दिला...
आता तिला भूक पण लागली होती चांगलीच. सुदैवाने फ्रीज मध्ये दूध, फळे, ब्रेड, बटर आणि कपाटात काही cereals चे बॉक्सेस होते. जवळपास प्राथमिक सोयी-सुविधा, खायला काहीतरी व्यवस्था केलेली होती . पटकन स्वतः साठी गरम कॉफी आणि ब्रेड टोस्ट करून TV वर बातम्या पाहत नाश्ता करत होती...तेवढ्यात फोन रिंग वाजली...न पाहताच फोन उचलला...
\"वल्लरी here\" ...वल्लरी..
\" हे हाय लव (वल्लरीच्या नावातून एक लाडकं टोपणनाव)...एली बोलतीये...कसं वाटत आहे? आपण तुझ्यासाठी ग्रोसरीज् घ्यायला Walmart ला जाऊया...तू तयार हो...मी वीस मिनिटात पोहचेल तुझ्याकडे...\" इति एलोरा..
वल्लरी - \" ये तू सावकाश..\"
दहाच्या सुमारास डोर बेल वाजली तशी वल्लरी ने दरवाजा उघडला...समोर एलोरा तिला विश करत हातात स्नॅक्स घेऊन उभी होती...
एलोरा... ३७ वय, Regional Head HR...म्हणजे की...HR लोकांची पण HR Head , चांगलीच उंच पण बारीक, मानेपर्यंत रुळणारे सोनेरी केस, हिरवे-निळे डोळे, उभा चेहरा आणि सुंदर हास्य...हातात एक नाजूक ब्रेसलेट...आणि उन्हात टॅन साठी बसल्याने टोमॅटो सारखा लाल चुटूक चेहरा......दोघींच्या घरांमध्ये अंतर फक्त पाचच मिनिटे ...
वल्लरी ने तिला बसायला सांगून...पटकन तयार होऊन हॉल मध्ये आली...एक छानसा जॅकेट घालून दोघी कार मधून Walmart च्या दिशेने जाऊ लागल्या. ... वल्लरी ला पण कंपनी ने गाडी दिली पण रस्ते माहिती नाही म्हणून...एलोरा तिची कार घेऊन आली होती. .. कार पार्किंग मध्ये लाऊन Walmart च्या दिशेने चालू लागले...
\" एलीऽऽ काय घेऊ अगं? हे तर आमच्या इथल्या बिगबझार पेक्षाही मोठे आहे. ...\" वल्लरी..एकदम भांबावून गेली... Walmart मध्ये शिरल्या बरोबर...
काय घेऊ आणि काय नको होऊन गेलं तिला...
एली- \"चिल्ऽऽ बेबी...मी आहे ना..! \"