अनुभव चॅम्पियन ट्रॉफीचा

आमच्या टीम मध्ये दहा मेंबर मध्ये उज्ज्वला राहणे ताई असल्याचं कळल्यावर खरचं मी खूप खूष झाले होते. गेल्या वर्षीच पुण्यात झालेल्या टूगेदर दरम्यान आमची प्रत्यक्ष भेट झाली होती.तेंव्हा त्याचा प्रेमळ स्वभाव आणि खोडकर पणा यामुळे मी प्रभावित झाले होते. त्याचं दिलखुलास वागणे पाहून मी तर तेंव्हा अचंबित झालेले. वयाने जरी मोठ्या असल्या तरी उज्ज्वला ताई दिलखुलास वागण्याने नेहमीच समोरच्या व्यक्तीच्या मनात घर करणाऱ्या आहेत. पहिल्याच दिवशी आल्या आल्या त्यांनी टीमला कडक शब्दात सुनावले “मी कुणाची मनमानी खपवून घेणार नाही. तुम्हाला सगळ्यांना लिहायला फेऱ्या पूर्ण करायला भाग पाडनार आहे. कोणाचीही मनमानी माझ्यापुढे चालणार नाही.” त्यांचं बोलणं बघून क्षणभर मी देखील घाबरले. पुण्यात भेटलेल्या दिलखुलास प्रेमळ उज्ज्वला ताई नेमक्या इतक्या कडक असतील अस स्वप्नातही वाटलं नव्हतं. त्या यावेळी दुबई मध्ये वास्तव्यास असल्याने तिथले नेटवर्क या नेटवर्कशी कनेक्ट होने शक्य नाही.तसेच लेखन नेटवर्क प्रॉब्लेम मुळे पोस्ट करायला जमणार नाही. या कारणाने त्यांनी पहिल्याच दिवशी यास्पर्धेतून माघार घेतली. आता उरलो आम्ही नऊ मेंबर..अजून एक मेंबर काही कारणाने संघातून बाहेर पडला.आणि आता आठ जन राहिलो. सर्व संघासाठी कॅप्टन नेमणे अनिवार्य असल्याने आता कॅप्टन कोण होणार हा प्रश्नचिन्ह निर्माण झाला. खरं सांगायचं तर प्रत्येक स्पर्धेत टीम प्रमुख नवोदित असावा असा ईराचा नियम आहे. त्यामुळे आमच्या संघातील कॅप्टन म्हणून तृप्तीची ईच्छा असूनपन तिला ते शक्य नव्हतं. तसे तिने बोलूनही दाखवलं होतं. बाकी कोणीही कॅप्टन व्हायला तयार होत नव्हतं. तिकडे मॅडम कॅप्टन निवडीसाठी टाईम लाऊन बसल्या होत्या.आणि इथे आमचं तू नाही मी नाही सुरू होतं. आता मात्र मॅडम एक मिनिट…दोन मिनिट…तीन मिनिट…चार मिनिट…. मॅडम चार मिनिटावर आल्या तरी कोणी पुढाकार घेईना.मग मात्र मलाच पुढाकार घ्यावा लागला अन् मॅडमनी पाच मिनिट बोलायला मी माझं नाव कॅप्टन म्हणून सांगितलं.अन् कॅप्टन पदाची सगळी जबाबदारी माझ्या खांद्यावर येऊन पडली. तिथूनच माझ्या ‘सविता टीम ७’' चा स्पर्धेचा प्रवास सुरू झाला.