असेही एक वचन

"अग ह्यांच्या निधनाने मी पार कोलमडून गेले ग. नातेवाईक दिवस कार्य होई पर्यंत राहिले. नंतर घरात मी एकटीच. मी सर्व करायचे म्हणून करत होते. गबाळ्या सारखी रहात होते. दिवस झाल्यावर पाच सहा दिवसांनी चहा पिता पिता एक कावळा खिडकीत आला आणि काव काव करत माझ्या कडे पाहत राहिला. मला जाणवले की हा काहीतरी सांगू पाहतोय. हे गेल्यावर माझे स्वतः कडे अजिबात लक्ष नव्हतं. मला क्षणात आठवले ते आम्ही एकमेकांना दिलेले वचन. आम्ही ठरवले होते की आपल्या पैकी कोणीही आधी गेले तरी आपण अजिबात आपल्या राहणीमानात फरक करायचा नाही. जसे आपण आता वावरतोय तसेच वावरायचं. असेच चांगले कपडे घालायचे. हातात हात घेवून एकमेकांना वचन दिले. माझ्या मनात आले पण समाज काय म्हणेल. तरीही समाजाचा विचार बाजूला ठेवून मी मनाशी ठरवलं की लोक काहीही बोलले तरी आपण आपल्या वचनाशी प्रामाणिक राहायचे. दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठल्यावर मी नेहमी सारखी तयार होवून चहा घेत होते तर कावळा आला ना ग खिडकीत. त्या दिवशी तो काव काव न करता फक्त माझ्या कडे पाहत होता. आता रोजच तो कावळा खिडकीत येतो मी त्याला मी जे खाते ते सर्व देते. कधी मुद्दाम ह्यांच्या आवडीचे करून त्याला देते.आणि असं करण्याने मलाही एक आत्मिक समाधान मिळतं."

0