अश्रुंची किंमत (भाग२)

एके दिवशी अचानक निशांतच्या घरून फोन आला आणि तो मला काहीही न सांगता, न भेटता निघून गेला. मला वाटल तो आज परत येईल, दोन दिवसांत ,आठ दिवसांत परत येईल. पण तो बरेच दिवस परत आला नाही. खूप फोन केले. पण एकही फोन त्याने उचलला नाही. मला त्याचे गाव वगेरे काहीच माहिती नव्हते. त्याच्या सोबत असणारे त्यांचे मित्र सुद्धा काहीच सांगत नव्हते. त्याचे शेवटचे वर्ष वाया जाईल याची सतत भिती वाटत होती. माझ सुध्दा महत्वाचे वर्ष असल्यामुळे मी अभ्यासात लक्ष द्यायला सुरुवात केली. खरंतर या सगळ्यात थोडासा परिणाम माझ्या अभ्यासावर होत होता. पण आई वडीलांनी माझ्याविषयी काही स्वप्न पाहिली होती आणि ती मला पुर्ण करायची होती. कारण आमच्या प्रेमाविषयी जराशी जरी कुणकुण लागली असती तर माझं शिक्षण बंद झाले असते. काही दिवसांसाठी मी निशांतला ओळखत होते, मी कधी त्याच्यावर प्रेम केले आहे. हे विसरूनच गेली. पण परीक्षेच्या दरम्यान अचानक निशांत आला. तो एका वेगळ्याच रुपात.
मी त्याच्यासोबत किती बोलण्याचा प्रयत्न केला. पण तो मला टाळत होता. परीक्षेमुळे आमच्यात जास्त बोलणे झालेच नाही. त्याचा शेवटचा पेपर झाला. तो आता आपल्याला परत भेटणार नाही. ही जाणीव मला स्वस्थ बसू देत नव्हती. त्यामुळे मी त्याच्याशी बोलायला गेले. तर ...