अस्स सासर नको ग बाई (भाग ३) अंतिम

"कसली खुशाली विचारतेस! इथे तर सकाळी पाच वाजल्यापासूनच लाईटी लागतात.संध्याकाळचे पाच वाजलेत असे सगळे चहासाठी येऊन बसतात सकाळी सकाळी. एवढ्या सकाळी मी उठत नाही पण तरी सातच्या आता तर उठाव लागत ना. त्यात होळी होऊन गेली तरी थंडी काही जाईना. दिवसाला दोन किलो साखर संपत असेल एवढी चहा ठेवायला लागते. दिवसभर गॅस वर तापून तापून चहाचा टोप पण वैतागत असेल. आठला चहा बिस्कट खातील परत तासाभरात भाकऱ्या करा भाज्या बनवा त्या वाढा.. भांडी..कपडे.. केर- कचरा.. त्यात वाळवणाचा घाट...दुपारी जरा म्हणून अंग टाकायची सोय नाही. जीव अगदी मेटाकुटीला येतो माझा. कधी रात्र होते अस वाटत. घरात माणस तर एवढी जेवायला असतात जस काय कुणाचं लग्न आहे. रोज नुसत्या पार्ट्या..अग चार दिवसात इतक्या वेळा चिकन वडे बनवले ना की आता ते चिकन बघावं पण वाटत नाही.सगळ्यांसाठी बनवून वाढेपर्यंत उशीर होतो आणि मग जेवायची इच्छा पण राहत नाही आणि पुरुषांच्या आधी जेवायचं म्हंटल तरी यांच्या इकडे ते चालत नाही. त्यात सकाळी सकाळी उंबरठा लागला करंगळीला... इतका त्रास होत होता तरी कुणाच्या तोंडून चौकिशीचे शब्द नाही आले. वर सासूबाई बोलतात एवढस लागलं तरी तुम्ही आजकालच्या पोरी लगेच आईग करता. आमच्या वेळी असता तर काय केलं असत? अशी चीड आली होती की काय सांगू पण गप्प बसले. गीताचं गीता पुराण काही केल्या संपेना...अस झालंय बघ माझ.." थकलेल्या आवाजात गीता बोलत होती.