भरती- ओहोटी- भाग दोन

उषाच्या अशा अचानक जाण्याने सतीश चे जगच बदलले, एकट्याला घर खायला उठे. पॅथॉलॉजी चे काम खूप होते पण आता पूर्वीसारखा उत्साह वाटेना, कामात मन एकाग्र होत नव्हते, उषाच्या अभावी त्यांना अगदीच एकटं वाटू लागले तब्येत ही ढासळू लागली‌.
मुलगा व सून अमरावतीला येण्याचा आग्रह करू लागले पण, एवढा पॅथॉलॉजी चा व्याप वाइंड अप करणे सहज शक्य नव्हते.
या सर्वात एक वर्ष निघून गेले. शेवटी सतीश अमरावतीला मुलाकडे शिफ्ट झाले.

सुरुवातीचे काही दिवस मुलगा व सून त्यांना वेळ देत असत. त्यांच्याकडे लक्षही खूप देत असत पण ते दोघेही नोकरी करत असल्याने, लवकरच आपणच आपले साथी हे सतीश ना जाणवले.
सकाळ संध्याकाळ बाहेर फिरणे, टीव्ही व कम्प्युटर वर बसून वेळ घालवणे असे केले पण त्यातही फार रस वाटेना आपण इथे येण्याचा निर्णय उगाचच घेतला असे त्यांना वाटू लागले.
अशा मनाच्या नाजूक अवस्थेत असताना सुमित्रा अचानक समोर आली, जणू-- जुन्या डायरीत लपवलेले मोरपीस अचानक हाती यावे नी त्याच्या स्पर्शाने रोमांचित व्हावे.
अशा मानसिक अवस्थेत मोरपिसाचा स्पर्श अनुभवत ते झोपी गेले.