भावबंध हे मोहाचे

तेवढ्यात विक्रमची दाराशी चाहूल लागली हातात चहाचा ट्रे घेऊन उभे होते .चहाच्या केटली वर ची टिकोजी हळूच उचलून त्यांनी तिच्यासमोर केली,” पहा बर तुझ्या चहा सारखा अरोमा आहे कां? उठ बर ,लवकर फ्रेश हो मी बाहेर लाॅन मध्ये वाट पाहतोय म्हणत ते बाहेर गेले …
डोळे पुसून रोहिणी फ्रेश होऊन लाॅन मध्ये आली. चहा पिता पिता तिने इकडे तिकडे पाहिलं. तेवढ्यात ओंजळ भरून प्राजक्ताची फुले तिच्यासमोर करत विक्रम म्हणाले पहा बरं पारिजात किती सुंदर फुलला आहे आणि गुलाब जो मी नैनिताल हून आणलाहोता किती बहरला आहे.
खरच रे कितीतरी दिवसांनी मी बागेकडे पाहते आहे असे वाटते .
“मग काय कितीतरी दिवसात तू माझ्याकडे तरी नीट पाहायल आहे का?विक्रम ने डोळे मिचकावततिला विचारलं”.
रोहिणीला समजत होतं विक्रम तिला खुश करण्यासाठी हे सगळं बोलतात आहे पण काय करू अजूनही माझं मन त्या दुःखातून बाहेर येऊन इच्छित नाही, माझा सोनू ,-जवळ जवळ दीड वर्ष झाल माझ्या सोबत होता
माझा पूर्ण दिवसच त्याच्याअवती भवती फिरत होता नि अचानक ही पोकळी निर्माण झाली ती मी कशी भरून काढू?” तिचे डोळे भरून आले विक्रम पाहत होते तेवढ्यात त्यांचा फोन वाजला आणि ते उठून आत गेले.
रोहिणी कितीतरी वेळ जड़वत होऊन बसली होती कपातला अर्धा चहा तसाच थंड होऊन गेला पण तिला प्यायचं भान नव्हतं.