भेटली तू पुन्हा! भाग - पंधरा

“शू. . शांत हो मम्मा.  तुला सोडून मी कुठेही जाणार नाही .” तो त्याच्या परिने तिला शांत करण्याचा प्रयत्न करत होता.. त्याला समजवत नव्हतं की त्याची स्ट्रॉग मम्मा आज इतकी हळवी कशी झाली.. तो तिला हाताला पकडून बेडवर घेऊन गेला. तिला झोपायला लावत तो तिच्या उशाशी बसून तिच्या कपाळावर हात फिरवत होता.. त्याच्या कोमल स्पर्शाने हळूहळू तिचेही डोळे बंद होऊ लागले. लिलीला लाईट आणि दार बंद करण्याचं सांगून तिला रूममध्ये पाठवून दिलं.. मध्येच बंद डोळ्यांतूनही पापण्यावर पाणी दिसत होत. त्याच्या बोटांना ते जाणवत होतं. ते बोटांनी पुसून तो प्रेमाने तिच्या डोक्याची पप्पी घेतली. डोक्यावर थोपटत राहिला. त्याचे ही डोळे हळुहळू बंद होत झाकल्या गेले.. थोड्याच वेळात भक्तीला जाग आली तर राज तिच्या उशीशीच वाकडा तिकडा होत झोपलेला होता. त्याला उचलून सरळ झोपवून त्याच्या अंगावर पांघरून घातलं. झोपेतही तो थोपटत होता. भक्तीने त्याचा हात उचलून त्याच्या तळव्यावर ओठ टेकवले.. कपाळावर केसांवर ओठ टेकवत होती..   ‘वयापेक्षा ही खूप समजूतदार आहे माझं बाळं.. नको रे इतका मोठा होऊ. तुझ्याशिवाय माझ्या जीवानाला अर्थच नाही.’ डोळे भरून आले तसं ती बेडवरून उठून मोकळ्या हवेसाठी ती बाल्कनीत गेली. अमावस्या असल्याने बाहेर अगदी काळोख होता. विश्वराज दिसल्यानंतर ती आज बाल्कनीत आली होती.. ती तशीच बाहेर बघत उभी होती.. झोप न लागल्यामुळे आणि आज घडलेल्या घटनांच्या विचारात ती बाल्कनीत येरझरा मारत होती.. डोकं प्रचंड ठणकत होतं. डोक्यावर दाब देत ती इकडे तिकडे फिरत होती.. बाल्कनीचे स्लाईड उघडून राज बाहेर आला..