भेटली तू पुन्हा! भाग - एकोणचाळीस

आता प्रत्येक व्हिडिओमध्ये छोटा आदिराज दिसत होता. हसतांना, खेळतांना , त्याला मालिश करण्याचे , अंघोळ करण्याचे , पहिलांदा बोलण्याचे, दुडूदुडू चालण्याचे आणि पहिल्या वाढदिवसपासून तर आता मुंबई येईपर्यंत त्याची प्रत्येक हालचाल त्या व्हिडिओमध्ये सुंदर आठवण कैद करून घेतले  होते.. या  क्लिप बघूनच त्या आठवणी तो याक्षणी अनुभवत होता.. ताडकन उठून तो भक्तीच्या रूममध्ये गेला.. रूमचा दरवाजा उघडून तो आत आला. रूमचे लाईट ऑन होते. घड्याळ्यात रात्रीचे तीन वाजले होते पण भक्ती बेडवर नव्हती.. गॅलरीचा स्लाइडिंग डोअर खुले असल्याने तो आत आला.. तिथेच भक्ती खूर्चीवर झोपलेली दिसली. टेडी आणि राजच्या फोटोफ्रेमला छातीशी कवटाळून झोपली होती.. काम जरी करत असली तरी रात्री तिचं बाळ तिच्या कुशीत असायचं पण आज मात्र तिला झोप लागत नव्हती म्हणून बाहेर येऊन ती फोटोला न्याहळत त्याच्याच विचारात होती. ‘पहिल्यांदा गावी गेला आहे. तिथे रमला असेल का? इतक्या माणसांमध्ये? बाबा आहेत ना त्याच्याजवळ पण मी कुठे आहे? त्यात माझं राजसोबत बोलणं ही झालं नाही. उद्या लवकर जाऊन त्याल सरप्राईज देते.’ स्वतः शी बडबडत ती उशिरा झोपेच्या अधीन झाली. विश्वराज तिच्याजवळ जाऊन गुडघ्यावर बसून तिला एकटक बघत होता.. छोट्या बाकावर असलेल्या पायावर त्याची नजर गेली. त्यांच्या डोळ्यांसमोर तिचे टम्म फुगलेले पाय आले. मन अगदी भरून आलं.. हलकासा तिच्या पावलांवरून हात फिरवला.  त्याचे ओठ त्या नाजुक पाऊलांना स्पर्शिले.