बिंब प्रतिबिंब

उर्वशी खोलीत आली आरस्या समोर उभ राहून तिने स्वतःला पाहिलं, तशीच वीस वर्षांपूर्वीची दिसते म्हणून रिजेक्ट? कां तर आईच्या रोलला मी फिट नाही? गेटअप आणि मेकअप ने सर्व करता येत उर्वशीने आरग्यु केलं तरी ही.
नो–?.....
सुबोध चे ते जळजळीत वाक्य तिच्या कानात गरम सीशाप्रमाणे शिरले”.
तुम्ही आई नाही दिसणार !तो भाव ते ममत्व,त्याचा तुम्हाला अनुभव नाही. तुमचा चेहरा कचकड्याच्या बाहुली प्रमाणे आहे.तुमचा चेहरा एक प्रेमळ वयस्कर आईचे फिलिंग नाही दाखवू शकत..
तिच्या मुळा वरच त्याने घाव घातला.
उर्वशीचे डोके फिरले ती रागात निघून आली, समोर आरसा तिचं सौंदर्य दाखवत होता, पण मनाच्या आरशात मुखौट्या च्या मागचा चेहरा तिला हिणवत होता आता तोच चेहरा तिला विदृप भासत होता., खरंच आईपणाचा अनुभव नाही घेतला!ते भाव कसे असतात जेव्हा बाळ कुशीत येत?
मनोज ची तिला आठवण झाली त्या वेळी तिने त्याला धुडकावून लावला पण् कुठे तरी आतुन अताशा कमतरता भासत असते त्या भावना कशा असतात कोण जाणे.
सौंदर्य राखण्याच्या या कल्पनेने तिने स्वतःला त्या सुखापासून वंचित केले नी आता ती वेळ निघून गेली.
“ हे तारुण्य खोट आहे, वय वाढलेल आहे हा नकली चेहरा आहे. तुझी हार झाली आहे असे आरस्यातल प्रतिबिंब तिला म्हणू लागले ती संतापाने बेभान झाली, आणि रागाच्या भरात तिने त्यावर हातातला ब्रश फेकून मारला.
आरस्या ला तडा गेल्या आणि अधिकच विकृत असे तिचे अनेक प्रतिबिंब तिला हसत आहे असे आरशात तिला दिसू लागले.