बींदणी-6

"त्या गावात खूप लोकं होती. एकदा काही साधू आणि त्यांचे शिष्य तिथे मंदिराला भेट द्यायला आले होते. रात्री त्यांनी मंदिरातच मुक्काम केला. पण रात्रीतून अचानक त्या साधूंची तब्येत बिघडली. त्यांचे शिष्य सर्वांकडे मदत मागू लागले पण गावात कुणीच तयार होईना..तेव्हा एक तरुण जोडपं त्यांच्या मदतीला धावून आलं. त्यांनी साधूंची मदत केली आणि साधूंना बरं वाटू लागलं. साधूंनी त्यांना आशीर्वाद दिला की तुम्हाला जगातली सगळी सुखं प्राप्त होतील. तेवढ्यात तिथे गावातील एक असुर आला..तो विचारू लागला की माझ्या परवानगीशिवाय या साधूंची मदत केलीच कशी? असं म्हणत त्याने एकेकाला तिथेच मारलं. असुर निघून जात होता, पण त्या साधूंमध्ये अजूनही प्राण होते..त्यांना लक्षात आलं की आपण या जोडप्याला जगातील सर्व सुखं मिळतील असा आशीर्वाद दिलाय, तो पूर्ण होण्यासाठी हे जोडपं जन्म मरण आणि पुनर्जन्माच्या फेऱ्यात अडकून राहील...साधूंनी तात्काळ उपाययोजना केली, त्यांनी त्या दोन्ही जोडप्यांच्या मृतदेहाला मूर्तीत बदललं आणि अजून एक वरदान दिलं..की निस्वार्थपणे एकमेकांवर प्रेम करणाऱ्या जोडप्याच्या रुपात तुम्ही पुनर्जन्म घ्याल, पुन्हा इथेच याल आणि या मूर्त्याना स्पर्श करताच याच जन्मात तुम्हाला मोक्षप्राप्ती होईल..असं म्हणत त्या साधूंनी प्राण सोडला..पण त्यानंतर गावाची दुर्दशा सुरू झाली, साधू आणि त्यांच्या शिष्यांचे आक्रोश गावात रात्री अपरात्री ऐकू येऊ लागले. एकेक करून सर्वांनी गाव सोडलं आणि त्या गावात आज एकही मनुष्य राहत नाही"