चाहूल लागे त्या जीवानां

आज तर मीरा साठी मेजवानी होती. हातात दुर्बिण समोरच्या झाडावर घरट त्यात तीन पिल्ल.. मीरा बराच वेळ त्यांच निरिक्षण करत होती. पिलांचे मम्मी - पापा चोचीत किडे घेवून यायचे त्यांना पाहून ती तिन्ही पिल्ल चोच उघडून आवाज करायची.. मग त्यांचे मम्मी-पापा त्यांना चोचीने भारवायचे ..किती तरी वेळ दुर्बिणीतून तो नजारा पाहुन तीच मन भरत नव्हते... ते पाहताना मात्र एक बाब तिच्या लक्षात आली की, त्यांचे मम्मी- पापा त्या तीन पैकी दोनच पिलांना भरवतात ऐका पिलाला एकदाही चारा देत नाही. हे तिच्या बालमनाला खटकले ..तिने परत एकदा खात्री करून पाहीली तर पुन्हा तेच.. तिसरं पिल्लू उपाशीच राहायच.. मीरा हे सगळं पाहुन फार बेचैन झाली.असं का बर करत असतील त्याचे मम्मी पापा? तिच्या बाल मनाला तो भावनिक प्रश्न पडला. उत्तर शोधण्यासाठी तीने खाली नेहमीप्रमाणे बाबांकडे धाव घेतली.