कॉफी

"कधीपासून वाट पाहतेय बसची. गडबडीच्या वेळी एक बस वेळेत येईल तर शपथ." हातातलं घड्याळ बघत ती पुटपुटली. तिची ही चिडचिड अगदी साहजिक होती. कारण ही तसंच होतं. लग्न ठरल्यापासून आज पहिल्यांदा ती अजिंक्यला बाहेर एकटी भेटणार होती. लग्न ठरवताना बोलणं झालेलं दोघांचं एकांतात, पण ते अगदी जुजबी.. कारण, घरच्यांनी आधीच होकार कळवला होता. असं स्थळ त्यांना हातचं जाऊ द्यायचं नव्हतं. ते स्थळ होतंच लाखात एक. अजिंक्य सरनाईक. उच्चशिक्षित, देखणा, एकुलता एक. वडिलोपार्जित व्यवसाय सांभाळत होता. आई, वडील आणि तो, असं त्रिकोणी कुटुंब. श्रीमंत आणि सुसंस्कृत घराणं. असं स्थळ कोण नाकारेल?