कॉन्फिडेंशीअल (भाग २)
“कसली तयारी?” तिला काहीच समजलं नाही.
‘अजून रिपोर्टही आला नाही तरी मला सोडून जायची तयारी!. मी चुकून माझ्या नंबर ऐवजी ह्यांचा तर नंबर दिला नाही ना लॅबमध्ये!’ ती विचारांच्या तंद्रीत होती.
“विसरलीस का? आम्ही उद्या सकाळी आज्जीसोबत आत्याच्या घरी जाणार आहोत ना.” तिचा मुलगा तिला म्हणाला.
“हो रे. बरं नाही ना मला. विसरलेच बघ मी.” ती घरात येत म्हणाली.
“किती वेळचा फोन करतोय. फोन तर उचलायचा ना. आणि सॉरी बरं का. तुला म्हटलं होतं की मी येईल दवाखान्यात पण दिल्लीवरून टीम आलीये ऑफिसमध्ये. त्यातच वेळ गेला. मी पण जस्ट घरी आलोय. बरं, काय म्हणाले डॉक्टर?” तो विचारत होता.
“ब्लड टेस्ट सांगितल्या आहेत. उद्या रिपोर्ट येतील.” ती शक्य तितक्या निर्विकारपणे म्हणाली.
“ओके. उद्यापण तुला एकटीलाच जावं लागेल. उद्याचा दिवस तर ऑफिसच्या पाहुण्यांची खातीरदारी करण्यातच जाईल. सकाळी लवकरच जाईल ऑफिसमध्ये.” तो म्हणाला.
“एकदाच्या काय त्या सगळ्या टेस्ट करा म्हणा त्या डॉक्टरांना.” तिच्या सासूबाई आतल्या खोलीतून बाहेर आल्या. ती सोफ्यावर बसून होती.
“का गं? खूपच बरं वाटत नाहीये का?” तिचा मलूल चेहरा बघून सासूबाईंनाच कसंतरी वाटलं.
“हो आई. खरंच, खूप त्रास होतोय. मी नाही सांगू शकत तुम्हाला.” तिचा आवाज रडवेला झाला होता.
“चेहराच सांगतोय तुझा. तू जा. आराम कर बरं. आमचं उद्याचं जाणं कॅन्सल करतो आम्ही.” सासूबाई म्हणाल्या.
“माझ्यामुळं कशाला कॅन्सल करता. जाऊन या तुम्ही. मुलंही तयार होऊन बसली आहेत. तिकडं ताईही वाट बघत आहेत. आणि मुलं घरात नसली तर चांगला आराम तरी होईल माझा.” ती म्हणाली.
“नक्की ना. तू म्हणतेस म्हणून जातो आम्ही. जा. आतल्या खोलीत जा आणि आराम कर. मी बघते स्वयंपाकपाण्याचं.” सासूबाई म्हणाल्या. ती आत जायला निघाली.
“उद्या आम्हाला सोडायला तरी जमणार आहे का तुला? की दिल्लीच्या पाहुण्यांचा पाहुणचारच पुरणार आहे.” सासूबाई त्याला म्हणाल्या.
“हो गं. तुम्हाला सोडतो आणि तसाच ऑफिसमध्ये जातो.” दोघा मायलेकांचा संवाद तिच्या कानावर पडला.
“ठीक आहे मग. मुलांनो, आईला त्रास नका देऊ बरं. तिला बरं वाटत नाहीये. काही लागलं तर मला सांगा.” टी व्ही समोर बसलेल्या मुलांना सासूबाई म्हणाल्या आणि स्वयंपाक घरात गेल्या. तो तिथंच सोफ्यावर पाय पसरून बसला.
ती तिच्या खोलीत गेली. फ्रेश झाली. पलंगावर त्याचा टॉवेल पडलेला होता. तो बघून तिला एकदम शिसारी आली. चिडूनच तिने तो टॉवेल समोरच्या टेबलावर भिरकावला आणि पलंगावर आडवी झाली. डोक्यातले विचार मात्र तिच्या सोबतच होते.
क्रमशः
©® डॉ. किमया मुळावकर
©® डॉ. किमया मुळावकर
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा