कॉन्फिडेंशअल (भाग ३)

‘शेवटी दाखवली ना स्वतःची लायकी. पुरुषच तो. तोंड मारायला मिळाल्यावर का म्हणून नाही मारणार. मला माहितीये ना, सवयच होती त्याला. कॉलेजपासूनची. जे हवं तो ते मिळवायचाच. माझ्याही किती मागे लागला होता. माझ्यावर खूप प्रेम होतं म्हणे. मग तोंड मारताना माझी आठवण नाही झाली त्याला? मी, लेकरंबाळं… आमचा काहीच विचार नाही. आताही अविर्भाव बघण्यासारखाच आहे, काय तर म्हणे दिल्लीची टीम आलीये आणि हा त्यांच्या मागे मागे करणार. आवडली असेल तिथंही कुणी… पण मग मला का शिक्षा या सगळ्याची? परमेश्वरा, कुठं चुकले मी? ह्याच्या प्रेमाला भुलले, हेच चुकलं का? आयुष्य सुरळीत सुरू आहे असं वाटताना हा वार कशालाच दिलास? बरं द्यायचा तर त्याला एकट्यालाच द्यायचा ना. मला ही शिक्षा का?’ तिच्या डोक्यात अगदी सैरभैर विचार सुरू होते. त्या विचारांच्या वादळातच तिला झोप लागली.