दरवळ कस्तुरीचा भाग ३ (अंतिम)

"खरं सांगू का? सध्या काहीच विचार करत नाही मी. थकले अरे विचार करून. अर्ध आयुष्य गेलं लोकांच्या वखवखलेल्या नजरा बघण्यात. एकटी स्त्री म्हणून जगताना खूप घाबरायचे. भीती वाटायची खूप. लेडीज हॉस्टेल मधे राहून काम करता करता जेंव्हा गाणी शिकवून  जास्तीचे पैसे कमवू लागले तेंव्हा ठरवलं.. आधी स्वतःच घर घ्यायचं. स्वानंदी बोर्डिंग मधे असल्यामुळे तिचा जास्त खर्च नव्हता. दोन वर्षांपूर्वीच या घराचा ताबा मिळाला. लेक पण कामानिमित्त बडोदाला असते. लग्न झालं की ती तिकडेच शिफ्ट होईल. दोघांनी पण ठरवलं आहे लग्न कोर्ट मॅरेज करायचं उगाच पैशांची उधळपट्टी करायची नाही. चार माणसांना जेवण खायला घालून आशीर्वाद हवे असतील तर आम्ही वृध्दाश्रम आणि लहान मुलांच्या आश्रममध्ये जाऊन एकेक दिवस त्यांच्यासोबत घालवून त्यांना गरजेच्या वस्तू देऊन आशिर्वाद मिळवू. मुलांच्या एवढ्या चांगल्या निर्णयात आड काठी का बरं करावी..म्हणून आम्ही सुद्धा ते मान्य केलं. मग राहिले ती मी एकटी..पण आता कसली चिंता नसेल अरे. लेकीने आणि जावयाने सांगितल आहे 'आता फक्त आराम करायचा.. आता तू काळजी करायची नाही कारण आम्ही तुझी काळजी घेणार आहोत' म्हटलं हो रे बाबांनो.. तुम्ही सांगाल तसं.." ती म्हणाली.