डार्लिंग डॉट कॉम : भाग ४
ते मागील भागात आपण काय पाहिलं वैगरे लिहायला लेखकाला जाम कंटाळा येतो, कृपया वाचकांनी कथा पहिल्यापासून वाचावी तरच कथानक कळत जाईल..
------------------------------------------------------ : )
सुदर्शन आणि त्याची बायको पार्वती तणावात होते. राणी ताई म्हणजेच सुदर्शनची लहान बहीण, आजारी पडल्याने त्यांना फार चिंता होती, काल रात्रीपासून राणी ताईला पुन्हा हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट करावं लागलं होतं. तिला एड्सची लागण झाल्याचे समजल्यावर त्यांच जगणं कठीण झालं होतं.त्या रात्रीची भयानक घटना प तिच्या जीवनाला अवकळा देऊन गेली होती, आणि त्याचा परिणाम आज ती भोगत होती. डॉक्टरांनी सांगितले की पुढील तीन महिन्यांत जर पैशांची व्यवस्था झाली नाही तर बाहेरील देशातून येणारा डॉक्टर तिचा उपचार करण्यास येणार नाही.
रात्री पार्वती आणि सुदर्शन आपल्या लहानश्या घरात बसून विचार करीत होते. पार्वतीच्या डोळ्यांत अश्रू होते, आणि सुदर्शन देखील खूप चिंताग्रस्त होता.
"पार्वती, मला काहीतरी करावे लागेल. राणी ताईची अवस्था अशी बघवत नाही. मी उद्यापासून कितीही दूर असली पूजा किंवा शांती, मी जाईन. पण माझ्या बहिणीला वाचवणार," सुदर्शनने ठामपणे सांगितले.
"हो, सुदर्शन. आपल्याला काहीतरी करावेच लागेल. पण असे इतके ५० लाख रुपये आपल्याला कुठून मिळणार?" पार्वतीच्या डोळ्यांत आश्रू ओसंडून येत होते.
सुदर्शनला माहीत होते की गावातील लोकांकडून मदत मागितल्यास राणी ताईच्या बलात्काराबद्दल सत्य बाहेर येईल आणि तिची अब्रू जाईल ,त्यासाठी गावातील लोकांपासून तिचं दुखणं लपवलं होतं आत्तापर्यंत. म्हणून त्याने दुसरा मार्ग स्वीकारलेला. त्याने डार्लिंग डॉट कॉमवर पुरुष वेश्याचे अकाउंट खोलले होते.
दुसऱ्या दिवशी सुदर्शनने त्याच्या अकाउंटवर लिहले की आजपासून तो सर्व प्रकारच्या सेवा देणार आहे, कितीही लांब असो तो येईल. त्याने आता भरपूर वेळ बायकांना सर्व्हिस देण्याचा मक्ता उचलला होता .
**********************************************
इन्स्पेक्टर राघव कंदलगावकर त्याच्या डेस्कवर बसून काही कागदपत्रे तपासत होता. अचानक त्याला आठवलं की गंगाला तो खूप दिवस झाले भेटलाच नव्हता,आज सकाळी सुद्धा फोनवर जाम भडकलेली होती. गंगा त्याची बालपणीची मैत्रीण आणि बाजूच्या गावातील पोलीस चौकीत काम करणारी कर्मचारी होती. राघव उठून तिला भेटायचं ठरवतो.
इन्स्पेक्टर राघव कंदलगावकर त्याच्या डेस्कवर बसून काही कागदपत्रे तपासत होता. अचानक त्याला आठवलं की गंगाला तो खूप दिवस झाले भेटलाच नव्हता,आज सकाळी सुद्धा फोनवर जाम भडकलेली होती. गंगा त्याची बालपणीची मैत्रीण आणि बाजूच्या गावातील पोलीस चौकीत काम करणारी कर्मचारी होती. राघव उठून तिला भेटायचं ठरवतो.
राघव:(स्वतःशी) अरे... गंगा खूप चिडलेली असेल.डेअरी मिल्क चॉकलेट घेऊन जातो, तिला आवडतं खूप.
तो पोलीस स्टेशनच्या बाहेर येतो आणि गंगाच्या पोलीस चौकीकडे जातो. तिथे पोहचल्यावर, तिथले कर्मचारी त्याला सलाम ठोकतात.
कर्मचारी १:सलाम, साहेब!
राघव: (हसून) सलाम! गंगा कुठे आहे?
कर्मचारी २:साहेब, ती तिच्या डेस्कवर आहे, पण जरा चिडलेली दिसतेय.
राघव गंगाच्या डेस्ककडे जातो. गंगा काहीतरी काम करत असते आणि राघवला पाहून थोडी चिडते.
राघव:(हसून) काय गंगा, इतकी चिडलीस का?
गंगा:(रागाने) का नाही चिडायचं? किती दिवस झाले, भेटलासच नाहीस.
राघव: (नम्रतेने कानाला हात लावून) सॉरी गंगा, कामात खूप बिझी होतो. पण बघ, तुझं आवडतं चॉकलेट आणलं आहे.
गंगा: (चॉकलेटकडे बघून) हे चालणार नाही. मी किती वाट पाहिली तुझी!
राघव:(गंभीरतेने) खरंच, माफी मागतो गंगा. तुला वेळ देणं खूप महत्त्वाचं आहे, मला माहिती आहे.
गंगा त्याचं म्हणणं ऐकून थोडी शांत होते पण अजूनही रागवलेली असते.
गंगा: (थोडं शांत होत) बरं, पण पुढच्या वेळेस असं झालं तर बघ!
राघव: (हसून) हो, हो. पुढच्या वेळी असं होणार नाही.
गंगा हळूहळू तिचं चॉकलेट उघडते आणि राघवकडे थोडं तोंड वाकडं करत बघते.
गंगा: (हसून) ठीक आहे, पण आता तू मला जेवायला घेऊन चल.
राघव: (हसून) हो भुक्कड पोरे, नक्कीच. कुठे जायचं?
गंगा: (विचार करून) गावातील नवीन हॉटेल आहे, तिथे जाऊया.
राघव आणि गंगा हॉटेलात पोहचतात. हॉटेल छोटं पण स्वच्छ आणि सुंदर असतं. ते टेबलावर बसतात आणि मेन्यू पाहतात.
राघव: (मेन्यू पाहून) काय ऑर्डर करू?
गंगा: (विचार करून) पावभाजी आणि लस्सी, तुला माहितीय मला किती आवडते.
राघव: (हसून) हो, माहिती आहे. दोन पावभाजी आणि दोन लस्सी.
वेटर ऑर्डर घेऊन जातो आणि ते दोघं गप्पा मारायला सुरुवात करतात.
गंगा: (हसून) राघव, तुला आठवतं का ,या हॉटेलच्या जागी आपली शाळा होती आधी, आपण शाळेत किती मजा केली होती !
राघव:(हसून) हो, खूप आठवतं. तुझं आय बिना सुपर सीना खेळणं आणि माझं तुझ्यावर हसणं.
गंगा:(हसून) हो, आणि मी तूला नेहमीच मारायचे.
राघव:(हसून) बरोबर! पण ते दिवस खूप सुंदर होते..गेले ते दिवस आणि राहिल्या त्या फक्त आठवणी..
ऑर्डर येते आणि ते दोघं जेवायला सुरुवात करतात. पावभाजीचा स्वाद घेतात आणि एकमेकांशी बोलत राहतात.
गंगा: (जेवताना) आजचा दिवस खूप खास आहे, राघव. तुझ्या सोबत खूप दिवसांनी वेळ घालवायला मिळाला.
**राघव:** (हसून) हो, गंगा. तुझ्या सोबत वेळ घालवणं माझ्यासाठी नेहमीच खास असतं.
गंगा : (गंभीर होते) राघव तूला एक सांगायचं आहे, ही आपली कदाचित शेवटची भेट असू शकते या गावातील..
राघव : म्हणजे ?
गंगा : सरांनी माझी ट्रान्सफर केली आहे नाशिकला..
*************************************************
दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी, सुदर्शनच्या फोनवर एक अनोळखी संदेश आला. "सौ. सौदामिनी सांगळे या नावाच्या आयडीवरून डार्लिंग डॉट कॉम या पुरुष वेश्या साईटवरून तो संदेश आला होता," नोटिफिकेशन पाहून तो थोडासा धास्तावला. संदेशामध्ये लिहिलं होतं, " माझ्या मैत्रिणींकडून तुझ्याबद्दल मी खूप ऐकलं आहे , पण मी इकडे मुंबईत राहते आणि तू आमच्या लाडक्या गृहमंत्री संजना सांगळे यांच्या माहेरच्या गावी म्हणजे नाशिकला राहतोस..."
दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळी, सुदर्शनच्या फोनवर एक अनोळखी संदेश आला. "सौ. सौदामिनी सांगळे या नावाच्या आयडीवरून डार्लिंग डॉट कॉम या पुरुष वेश्या साईटवरून तो संदेश आला होता," नोटिफिकेशन पाहून तो थोडासा धास्तावला. संदेशामध्ये लिहिलं होतं, " माझ्या मैत्रिणींकडून तुझ्याबद्दल मी खूप ऐकलं आहे , पण मी इकडे मुंबईत राहते आणि तू आमच्या लाडक्या गृहमंत्री संजना सांगळे यांच्या माहेरच्या गावी म्हणजे नाशिकला राहतोस..."
सुदर्शनने विचारलं, "आमच्या गृहमंत्री म्हणजे?"
सौदामिनीने उत्तर दिलं, "तुमच्या ओळखीच्या आहेत का त्या? अहो ती माझी मोठी जाऊबाई आहे."
सुदर्शन मनोमन विचार करू लागला, इतकं मोठं प्रस्थ आहे म्हणजे पैसे मस्त भेटतील. पण त्याच्या मनात एक शंका होती.
सौदामिनीची पुढची अट होती की मोठ्या पूजेच्या निमित्ताने त्याने त्यांच्या घरी यावे पुढील पाच दिवस. सगळे दिल्लीला गेले आहेत कामासाठी.
सुदर्शनने विचार केला, "हे काम करताना मला सावधगिरी बाळगावी लागेल. मोठ व्यक्तिमत्वं आणि राजकीय नेते यांच्या घरात शिरताना काळजी घ्यावी लागेल."
सुदर्शनने तयारी सुरू केली. त्याने आपले काही विशेष साहित्य बांधून घेतले. पूजेसाठी लागणारी साधने, मंत्रपुष्प आणि काही महत्त्वाची पूजा वस्त्रं तो घेऊन निघाला. नाशिकला असलेली गावं खूपच सुंदर होती, तिथलं वातावरण नेहमीच शांत आणि प्रसन्न असायचं. पण, आज त्याच्या मन बेचैनं होतं.
गृहमंत्री संजना सांगळे यांच्या बंगल्याजवळ पोहोचल्यावर त्याने बेल वाजवली. दार उघडल्यावर सौदामिनी उभी होती, तिच्या चेहऱ्यावर एक गूढ स्मित होतं.
"या पंडितजी, तुमचं स्वागत आहे," सौदामिनीने नम्रपणे म्हणाली.
सुदर्शनने मनाशी विचार केला, "ही संधी खूप मोठी आहे. मला हे काम अत्यंत योग्यतेने पार पाडायला हवं."
बंगल्यात प्रवेश करताच सुदर्शनने पहिल्यांदाच इतकं आलिशान घर पाहिलं. प्रत्येक गोष्ट सुंदरतेने मांडलेली होती, आणि तिथलं वातावरण शांत होतं. सौदामिनीने त्याला सांगितलं की, "हे घर काही दिवसांसाठी फक्त आपल्याच ताब्यात आहे. आपण पूजा करायला हवी."
सुदर्शनने आपले साहित्य सजवले आणि मोठ्या भक्तिभावाने पूजा सुरू केली. सौदामिनी त्याला वेळोवेळी मदत करत होती, घरातील नोकर आजूबाजूला होते म्हणून फक्त सुदर्शनला डोळ्यांनी इशारे करायची आणि जशी संधी मिळेल तसा स्पर्श करायची.
सुदर्शनने सौदामिनीच्या घरात पाऊल टाकल्यापासूनच त्याला सौदामिनी त्याच्या देखण्या रुपाकडे बघून घायाळ झाली आहे असं जाणवत होतं . ती त्याला जणू तिचा नवरा आहे अशा प्रकारे वागवत होती, प्रेमाने बोलत होती.
रात्रीचे वेळ होताच, नोकरवर्ग आपापल्या घरी गेल्यावर, सौदामिनीने हलक्याच आवाजात सुदर्शनला विचारलं, "तुम्हाला अजून काही हवंय का गुरुजी?"
सुदर्शनने तिच्या डोळ्यात पाहिलं आणि हळूच तिच्या हाताला स्पर्श केला आणि तिला जवळ ओढून तिच्या कानात जीभ फिरवून हळूच बोलला की. "हो सौदामिनी मला तू हवी आहे, आता जास्तकाळ शरीरातील आग नाही रोखू शकत" तो तिला उत्तेजित करत प्रेमाने म्हणाला.
त्याने तिला उचलून घेतलं आणि बेडरूमकडे गेला. सौदामिनीने हलक्या हाताने सुदर्शनच्या खांद्यावर हात ठेवला आणि त्याला जवळ घेतलं. "तू माझ्या जवळ असताना मी स्वतःला खूप खास समजत आहे, इतका देखणा ब्राम्हण मी आजपर्यंत पाहिला नव्हता, मला खुश करशील ना रे ?" ती मृदुतेने म्हणाली.
सुदर्शनने तिच्या केसांना स्पर्श केला आणि तिच्या डोळ्यांत डोळे घालून म्हणाला, "सौदामिनी, तुझं सौंदर्य आणि तुझं मला इतकं महत्व देणं मला आवडतंय, मला माहित आहे उगाच सहज तू नाही मला बोलावणार इथे, प्रत्येक स्त्रीला हक्क असतो पूर्ण शरीरसुख घेयचा, पण काहींना नाही मिळत हे सुख म्हणून माझ्या सारखे पुरुष त्यांना मदत करतात ."
तिच्या ओठांवर एक हलकं हसू उमटलं, सुदर्शनने तिच्या त्या हसऱ्या ओठांवर त्याचे राकट ओठ ठेवले आणि तिला प्रेमाने अंजारत, गोंजारत राहिला.
"सुदर्शन, तुझं प्रेम मला स्वर्गाच्या उंचीवर घेऊन जातं," सौदामिनीने म्हणताच, सुदर्शनने तिला बेडवर आडवं केलं आणि दोघांनी प्रणयाचा आनंद लुटला.
त्या रात्रीचं प्रेम, त्यांची जवळीक आणि एकमेकांच्या सहवासात मिळालेला अनुभव, हे सगळं सौदामिनी तिच्या आठवणीत कायमचं कोरून घेत होती .. नशिबाने मोठ्या बापाचं पोरगं नवरा म्हणून भेटला होता पण त्याला राजकारणातील कामं आणि वाहिनीचा पदर सोडवत नव्हता म्हणून तिने आज पहिल्यांदाच सुदर्शनला बोलावलं होतं आणि तिला तो खूप भावला.
क्रमशः