ललाटलेख
ही गोष्ट आहे दोन सख्या बहिणींची. सख्या असूनही दोघींचे जीवन पूर्णपणे वेगळे आहे.
भाग ५
ईशा आणि निशा दोघीच्याही महत्वाच्या परीक्षा पार पडल्या. परीक्षा झाल्या त्या दिवशी रात्री बाबांनी दोघींना सरप्राईज दिले. “परवा आपण सगळे महाबळेश्वरला जातो आहोत. तुमची परीक्षा संपली ना, आता मजा करू चार दिवस.’ बाबा म्हणाले. निशा आणि ईशाने मोठा “आ” केला पण तो पहायला ही बाबा तिथे थांबले नाहीत. आईच म्हणाली, “चला आता विश्रांती घ्या. उद्या परत गावाला जायची तयारी करायची आहे.’ दोघी फक्त आश्चर्याने एकमेकीकडे बघत राहिल्या.
महाबळेश्वरला गेल्यावर बाबा उत्साहाने सगळ्यांना घेऊन तिथले पाॅईंट दाखवत होते. तिथले निसर्ग सौंदर्य सगळ्यांना मोहून टाकत होते. निशा, ईशा आणि गुणा पहिल्यांदा अशा बाहेर पडल्या होत्या. त्यांचा आनंद त्यांच्या चेहर्यावर स्पष्ट दिसत होता. दिवसभर फिरून सगळे दमूनभागून गाढ झोप घेत होते. चार दिवस सगळ्यांनी खूप मजा केली. पण शेवटच्या दिवशी सगळ्याला गालबोट लागलेच. ईशाला आईस्क्रीम खावेसे वाटले. ईशाने बाबांकडे हट्ट केला. “बाबा आईस्क्रीम खाऊ या ना.’ ईशा म्हणाली.
“ नाही. खूप मजा करून झाली. आता बास.” बाबा म्हणाले.
“बाबा प्लीज, किती मस्त दिसतयं, खाऊ या ना.’ ईशा हट्ट करू लागली.
“ एकदा सांगितलेले कळतं नाही तुला? नाही म्हणजे नाही.’ बाबा ओरडले.
“मला आईस्क्रीम हवे आहे. तुमचे नेहमीच असे असते. जरा मजा केली की लगेच तुमची शिस्त येते. आई सांग ना बाबांना प्लीज.’ ईशा आईला म्हणाली इतक्यात तिच्या पाठीवर जोरात धपाटा बसला. आणि बाबा गरजले, “काय सांगतेस आईला, मी नाही म्हंटले ना? तुला माहिती आहे का त्यात नक्की कसे दूध वापरले आहे किंवा कुठले पाणी वापरले आहे? चार दिवस मजा करून घरी जाऊन आजारी पडायचे आहे?” बाबांचा आवाज चांगलाच चढला होता. ईशा रडत होती. आजूबाजूची माणसे त्यांच्याकडे बघत होती. आईने ईशाचा हात धरला आणि तिला घेऊन पुढे चालू लागली. त्यांच्या मागोमाग निशा ही निघाली. ती मनातल्या मनात म्हणत होती, “माणूस कितीही शिकला सवरला तरी त्याला प्रत्येकाशी संवाद साधता येतोच असे नाही.’
महाबळेश्वरची सहल संपवून सगळे घरी परतले. इतकी मजा करूनही मुली व्यवस्थित होत्या, पण मुलींचे आई बाबा दोघेही आजारी पडले. दोघांनाही ताप भरला. गुणा घरीच होती, पण बाबांना मात्र ऑफिसला जाणे भाग होते. औषध घेऊन ते जात होते. निशाचे काॅलेज सुरू होते. ईशा एकटी रिकामी होती. घरात बसून कंटाळली होती. पण कुठला क्लास लावते म्हणायची प्राज्ञा नव्हती. मग ती हाताला येईल ते पुस्तक घेऊन वाचू लागली. गुलशन नंदाची पुस्तके वाचायची नाही” असे निशाला आईने खडसावून सांगितले होते. कारण ती रोमॅन्टिक असतात. पण ईशाच्या हातात ते पुस्तक पडले आणि तिने ते वाचले देखील. आईच्या वागण्याचे निशाला आश्चर्य वाटले. जो नियम निशाला तो ईशाला का नाही याचे तिला आश्चर्य वाटत होते.
ईशाचा बोर्डाचा रिझल्ट लागला. तिला निशा पेक्षा चार मार्क कमी होते, पण ती सुद्धा शाळेत पहिली आली. तिच्या सत्काराला देखील कुणी गेले नाही. पण निशा तिच्यासाठी पेढे घेऊन आली आणि एक सुंदर पेन ही आणले. त्यामुळे ईशा खूप खुश झाली. तिने निशाला कडकडून मिठी मारली. आणि म्हणाली, “ताई तुझ्यामुळे मी इतके यश मिळवू शकले. तूच माझा अभ्यास घेत होतीस.’ निशाला खूप आनंद झाला. आपली बहिण आपल्यावर खूप मनापासून प्रेम करते ही जाणीव दोघींच्या मनात रुजली. निशा प्रमाणेच ईशा बरोबर सुद्धा काॅलेजची एडमिशन घ्यायला कोणी गेले नाही. फक्त बाबांनी विचारले, “कुठली साईड घेणार आहेस? सायन्स की काॅमर्स?’
“काॅमर्स, मला सी. एस. करायचे आहे.” ईशाने पटकन उत्तर दिले. चार पाच दिवसात निशाच्या सी.ए. एंट्रन्सच्या परीक्षेचा निकाल लागला. ती चांगल्या मार्कांनी पास झाली. तिने अगदी साधेपणाने पण सरळ बाबांना सांगितले, “उद्यापासून माझी सी. ए. जोगदंड यांच्याकडे आर्टिकल शीप सुरू होते. सकाळी दहा ते पाच ऑफिसची वेळ आहे.’ मधेच आई म्हणाली, “ते काही असो, सात वाजायच्या आधी घरी यायला हवे. तरण्याताठ्या मुलींनी संध्याकाळी सात नंतर घराबाहेर रहायचे नाही.”
“एखाद्या दिवशी लोकल वेळेत नाही मिळाली तरच उशीर होईल. तसे ऑफिस पाचला म्हणजे पाचला बंद होते.’ निशा समजुतीने म्हणाली.
“ आईने सांगितले ते लक्षात ठेव. तू आर्टिकल शीप करणार म्हणजे वेगळे काही करत नाही. तरी नियम म्हणजे नियम. इतके दिवस कधी प्रश्न आला नाही. पण संध्याकाळी सात पर्यंत घरी यायचे. जास्तवेळ घराबाहेर रहायचे नाही. ऑफिसमधील मित्र मैत्रीण, कलीग यांच्या बरोबर बाहेर जायचे नाही. चहा प्यायला सुद्धा नाही.” बाळाकाकांनी बजावले.
“हे यावर्षी ठीक आहे. पण पुढच्या वर्षीपासून ऑडीट साठी ऑफिस बाहेर जावे लागेल.” निशा हळू आवाजात बोलली. “तेव्हाही स्वतःचे स्वतः जाता येईल. आणि नसेल तर आत्ताच आर्टिकल शीपचा विचार डोक्यातून काढून टाक.’ बाळाकाकांचा चढा आवाज ऐकून निशा गप्प बसली. पण तिने मनाशी पक्का निश्चय केला होता, “काही झाले तरी सी. ए. पूर्ण करायचे आणि स्वतःच्या पायावर उभे रहायचे.’
दुसऱ्या दिवसापासून ती सकाळी साडेआठ वाजता डबा घेऊन घरातून बाहेर पडू लागली. पण साडेसहा पर्यंत घरी येऊ लागली.
महाबळेश्वरला गेल्यावर बाबा उत्साहाने सगळ्यांना घेऊन तिथले पाॅईंट दाखवत होते. तिथले निसर्ग सौंदर्य सगळ्यांना मोहून टाकत होते. निशा, ईशा आणि गुणा पहिल्यांदा अशा बाहेर पडल्या होत्या. त्यांचा आनंद त्यांच्या चेहर्यावर स्पष्ट दिसत होता. दिवसभर फिरून सगळे दमूनभागून गाढ झोप घेत होते. चार दिवस सगळ्यांनी खूप मजा केली. पण शेवटच्या दिवशी सगळ्याला गालबोट लागलेच. ईशाला आईस्क्रीम खावेसे वाटले. ईशाने बाबांकडे हट्ट केला. “बाबा आईस्क्रीम खाऊ या ना.’ ईशा म्हणाली.
“ नाही. खूप मजा करून झाली. आता बास.” बाबा म्हणाले.
“बाबा प्लीज, किती मस्त दिसतयं, खाऊ या ना.’ ईशा हट्ट करू लागली.
“ एकदा सांगितलेले कळतं नाही तुला? नाही म्हणजे नाही.’ बाबा ओरडले.
“मला आईस्क्रीम हवे आहे. तुमचे नेहमीच असे असते. जरा मजा केली की लगेच तुमची शिस्त येते. आई सांग ना बाबांना प्लीज.’ ईशा आईला म्हणाली इतक्यात तिच्या पाठीवर जोरात धपाटा बसला. आणि बाबा गरजले, “काय सांगतेस आईला, मी नाही म्हंटले ना? तुला माहिती आहे का त्यात नक्की कसे दूध वापरले आहे किंवा कुठले पाणी वापरले आहे? चार दिवस मजा करून घरी जाऊन आजारी पडायचे आहे?” बाबांचा आवाज चांगलाच चढला होता. ईशा रडत होती. आजूबाजूची माणसे त्यांच्याकडे बघत होती. आईने ईशाचा हात धरला आणि तिला घेऊन पुढे चालू लागली. त्यांच्या मागोमाग निशा ही निघाली. ती मनातल्या मनात म्हणत होती, “माणूस कितीही शिकला सवरला तरी त्याला प्रत्येकाशी संवाद साधता येतोच असे नाही.’
महाबळेश्वरची सहल संपवून सगळे घरी परतले. इतकी मजा करूनही मुली व्यवस्थित होत्या, पण मुलींचे आई बाबा दोघेही आजारी पडले. दोघांनाही ताप भरला. गुणा घरीच होती, पण बाबांना मात्र ऑफिसला जाणे भाग होते. औषध घेऊन ते जात होते. निशाचे काॅलेज सुरू होते. ईशा एकटी रिकामी होती. घरात बसून कंटाळली होती. पण कुठला क्लास लावते म्हणायची प्राज्ञा नव्हती. मग ती हाताला येईल ते पुस्तक घेऊन वाचू लागली. गुलशन नंदाची पुस्तके वाचायची नाही” असे निशाला आईने खडसावून सांगितले होते. कारण ती रोमॅन्टिक असतात. पण ईशाच्या हातात ते पुस्तक पडले आणि तिने ते वाचले देखील. आईच्या वागण्याचे निशाला आश्चर्य वाटले. जो नियम निशाला तो ईशाला का नाही याचे तिला आश्चर्य वाटत होते.
ईशाचा बोर्डाचा रिझल्ट लागला. तिला निशा पेक्षा चार मार्क कमी होते, पण ती सुद्धा शाळेत पहिली आली. तिच्या सत्काराला देखील कुणी गेले नाही. पण निशा तिच्यासाठी पेढे घेऊन आली आणि एक सुंदर पेन ही आणले. त्यामुळे ईशा खूप खुश झाली. तिने निशाला कडकडून मिठी मारली. आणि म्हणाली, “ताई तुझ्यामुळे मी इतके यश मिळवू शकले. तूच माझा अभ्यास घेत होतीस.’ निशाला खूप आनंद झाला. आपली बहिण आपल्यावर खूप मनापासून प्रेम करते ही जाणीव दोघींच्या मनात रुजली. निशा प्रमाणेच ईशा बरोबर सुद्धा काॅलेजची एडमिशन घ्यायला कोणी गेले नाही. फक्त बाबांनी विचारले, “कुठली साईड घेणार आहेस? सायन्स की काॅमर्स?’
“काॅमर्स, मला सी. एस. करायचे आहे.” ईशाने पटकन उत्तर दिले. चार पाच दिवसात निशाच्या सी.ए. एंट्रन्सच्या परीक्षेचा निकाल लागला. ती चांगल्या मार्कांनी पास झाली. तिने अगदी साधेपणाने पण सरळ बाबांना सांगितले, “उद्यापासून माझी सी. ए. जोगदंड यांच्याकडे आर्टिकल शीप सुरू होते. सकाळी दहा ते पाच ऑफिसची वेळ आहे.’ मधेच आई म्हणाली, “ते काही असो, सात वाजायच्या आधी घरी यायला हवे. तरण्याताठ्या मुलींनी संध्याकाळी सात नंतर घराबाहेर रहायचे नाही.”
“एखाद्या दिवशी लोकल वेळेत नाही मिळाली तरच उशीर होईल. तसे ऑफिस पाचला म्हणजे पाचला बंद होते.’ निशा समजुतीने म्हणाली.
“ आईने सांगितले ते लक्षात ठेव. तू आर्टिकल शीप करणार म्हणजे वेगळे काही करत नाही. तरी नियम म्हणजे नियम. इतके दिवस कधी प्रश्न आला नाही. पण संध्याकाळी सात पर्यंत घरी यायचे. जास्तवेळ घराबाहेर रहायचे नाही. ऑफिसमधील मित्र मैत्रीण, कलीग यांच्या बरोबर बाहेर जायचे नाही. चहा प्यायला सुद्धा नाही.” बाळाकाकांनी बजावले.
“हे यावर्षी ठीक आहे. पण पुढच्या वर्षीपासून ऑडीट साठी ऑफिस बाहेर जावे लागेल.” निशा हळू आवाजात बोलली. “तेव्हाही स्वतःचे स्वतः जाता येईल. आणि नसेल तर आत्ताच आर्टिकल शीपचा विचार डोक्यातून काढून टाक.’ बाळाकाकांचा चढा आवाज ऐकून निशा गप्प बसली. पण तिने मनाशी पक्का निश्चय केला होता, “काही झाले तरी सी. ए. पूर्ण करायचे आणि स्वतःच्या पायावर उभे रहायचे.’
दुसऱ्या दिवसापासून ती सकाळी साडेआठ वाजता डबा घेऊन घरातून बाहेर पडू लागली. पण साडेसहा पर्यंत घरी येऊ लागली.
क्रमशः
©️®️सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे
मिरज
मिरज
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा