ललाटलेख
ही गोष्ट आहे दोन सख्या बहिणींची. सख्या असूनही दोघींचे जीवन पूर्णपणे वेगळे आहे.
भाग ९
बरोबर सात वाजता नचिकेत निशा आणि बाबांसाठी चहा घेऊन आला. नचिकेतला बघून बाबा हसले आणि म्हणाले “आलासच का शेवटी.” ते बघून निशा ची अवस्था मात्र वाईट झाली होती. नचिकेत आल्यावर तिला टेन्शन आले होते, पण बाबा त्याच्याशी इतके छान हसत बोलत आहेत हे बघून तिला आश्चर्य वाटले.
“मग काय करणार, आज काकांनी इकडची ड्युटी लावली आहे. मला सक्त ताकीद दिली आहे. तुम्हांला बरे वाटेपर्यंत ऑफिसला सुट्टी. इथेच काम करायचे.” नचिकेत म्हणाला.
“निशा अग हा तुझ्या सरांचा पुतण्या आहे. तुझे सर माझे मित्र आहेत. मी ओळखतो दोघांनाही.” बाबा म्हणाले. बाबांच्या वाक्याने निशा चाट पडली.
“पण हे ऑफिसमध्ये कोणालाही माहिती नाही आणि सांगायचे पण नाही.” म्हणत नचिकेत हसला. आणि निशाला म्हणाला, “मॅडम तुम्ही घरी जाऊन या तोपर्यंत मी थांबतो. फक्त एवढा चहा घेऊन जा. नाहीतर काकी मला ओरडेल. काका तुमच्यासाठी बिस्किटे पण दिली आहेत. ते खाऊन घ्या.”
चहा वगैरे होऊन अर्धातास झाला, आठ वाजत आले तरी निशा घरी जाईना म्हंटल्यावर बाबा तिला म्हणाले, “ अग निशा तू खरचं जा घरी. मला आता बरे वाटते आहे. तुम्ही कोणीही नाही थांबलात तरी चालेल.”
“बाबा साडेआठ वाजता डाॅक्टरांचा राऊंड असतो. तो झाल्यावर मी जाईन.” निशा ने बाबांना सांगितले आणि ती जरा गॅलरीत जाऊन उभी राहिली. पण तिचे सगळे लक्ष बाबा आणि नचिकेतच्या बोलण्याकडे होते. ती दोघे एका फर्मच्या अकाउंटं बद्दल बोलत होते. आजारी होते तरी बाबांना अजून एक्स्ट्रा काम करायची इच्छा होती. नचिकेत समोर होता म्हणून ती काही बोलली नाही. पण आता ती बाबांना जास्तीचे काम करू देणार नव्हती.
“बाबा साडेआठ वाजता डाॅक्टरांचा राऊंड असतो. तो झाल्यावर मी जाईन.” निशा ने बाबांना सांगितले आणि ती जरा गॅलरीत जाऊन उभी राहिली. पण तिचे सगळे लक्ष बाबा आणि नचिकेतच्या बोलण्याकडे होते. ती दोघे एका फर्मच्या अकाउंटं बद्दल बोलत होते. आजारी होते तरी बाबांना अजून एक्स्ट्रा काम करायची इच्छा होती. नचिकेत समोर होता म्हणून ती काही बोलली नाही. पण आता ती बाबांना जास्तीचे काम करू देणार नव्हती.
डाॅक्टर आले, त्यांनी बाबांना आठ दिवस पूर्ण विश्रांती सांगितली. “उद्याचा पूर्ण दिवस ऑबझरव्हेशन साठी राहू देत. परवा सकाळी घरी सोडतो. पण जर घरी विश्रांती घेणार असतील तरच.” डाॅक्टरांसमोर बाबांनी मान डोलावली, पण ते आठ दिवस घरी थांबणार नाहीत हे निशाला पक्के माहिती होते. डाॅक्टरांचा राउंड झाल्यावर निशा बाबांना म्हणाली, “ बाबा मी घरी जाते. आई येईलच एवढ्यात. पण कारणाशिवाय पलंगावरून उठायचे नाही. डाॅक्टरांनी सांगितल्याप्रमाणे विश्रांती घ्यायची आहे.” निशा निघाली तिच्या पाठोपाठ नचिकेत सुद्धा उठला आणि तिला सोडतो म्हणाला. निशाने स्पष्ट सांगितले, “नको. कालचा एक दिवस ठीक होते. आज माझी मी जाईन. तसही गाडीची सवय नकोच लागायला.” आणि ती ताडताड चालत निघाली सुद्धा.
नचिकेत परत बाबांजवळ जाऊन बसला. बाबांना म्हणाला, “ काका मुली तुमच्या खूपच धाकात आहेत. आता झाल्या मोठ्या, थोडे स्वातंत्र्य द्या त्यांना.”
हे ऐकून बाबा चिडले, म्हणाले, “ मी त्यांना जी शिस्त लावली आहे, बंधन घातली आहेत ती त्यांच्या भल्यासाठी. आणि याबाबतीत मला कोणी काही सांगितले तर अजिबात आवडत नाही.” नचिकेतला एकदम अवघडल्यासारखे झाले. तो पटकन “साॅरी” म्हणाला.
“मी जरा स्पष्ट बोलतो, पण आजकालच्या मुलींची थेर मी उघड्या डोळ्यांनी बघतो. मुलीच मुलांना वाईट वागायला प्रोत्साहन देत असतात. म्हणून आपणच सांभाळायला हवे. मग मुली चुकल्या तर त्यांना रागावण्यात काय अर्थ आहे?” बाबा सांगत होते. इतक्यात आई आणि ईशा आल्या. त्या आल्यावर नचिकेत बाहेर पडला. ऑफिसमध्ये पोचल्यावर त्याने थेट सरांची केबीन गाठली. सर त्याचीच वाट पहात होते. “काय, काही डाळ शिजली का नाही?” सरांनी विचारले.
“नाही ना, एकतर तिच्या मनावर सतत बाबांचे दडपण असते आणि ते ही तसेच आहेत. असो. हम हारेंगे नही। कोशीश जारी रखेंगे। आता ठरवले आहे, प्रेमात पडलो आहे तर तिचे मन जिंकणारच.” नचिकेत म्हणाला आणि दोघेही हसले.
“बेस्ट ऑफ लक माय डिअर. तुझे स्वप्न लवकर पूर्ण होवो.” सरांना गाडीची किल्ली देऊन नचिकेत कामाला लागला.
हे ऐकून बाबा चिडले, म्हणाले, “ मी त्यांना जी शिस्त लावली आहे, बंधन घातली आहेत ती त्यांच्या भल्यासाठी. आणि याबाबतीत मला कोणी काही सांगितले तर अजिबात आवडत नाही.” नचिकेतला एकदम अवघडल्यासारखे झाले. तो पटकन “साॅरी” म्हणाला.
“मी जरा स्पष्ट बोलतो, पण आजकालच्या मुलींची थेर मी उघड्या डोळ्यांनी बघतो. मुलीच मुलांना वाईट वागायला प्रोत्साहन देत असतात. म्हणून आपणच सांभाळायला हवे. मग मुली चुकल्या तर त्यांना रागावण्यात काय अर्थ आहे?” बाबा सांगत होते. इतक्यात आई आणि ईशा आल्या. त्या आल्यावर नचिकेत बाहेर पडला. ऑफिसमध्ये पोचल्यावर त्याने थेट सरांची केबीन गाठली. सर त्याचीच वाट पहात होते. “काय, काही डाळ शिजली का नाही?” सरांनी विचारले.
“नाही ना, एकतर तिच्या मनावर सतत बाबांचे दडपण असते आणि ते ही तसेच आहेत. असो. हम हारेंगे नही। कोशीश जारी रखेंगे। आता ठरवले आहे, प्रेमात पडलो आहे तर तिचे मन जिंकणारच.” नचिकेत म्हणाला आणि दोघेही हसले.
“बेस्ट ऑफ लक माय डिअर. तुझे स्वप्न लवकर पूर्ण होवो.” सरांना गाडीची किल्ली देऊन नचिकेत कामाला लागला.
बाबांना डिस्चार्ज मिळाल्यानंतर लगेच निशा ऑफिसमध्ये आली. सर्व प्रथम तिने नचिकेतचे पैसे परत केले. “ हे कसले?” नचिकेत म्हणाला.
“अरे औषधे नाही का तू आणलीस परवा, त्याचे.” निशा म्हणाली.
“हं ते सरांना दे. सरांनीच मला त्यादिवशी देऊन ठेवले होते.” नचिकेतने असे सांगितल्यावर ती सरांकडे जायला निघाली. “सर नाहीयेत आणि दोन दिवस येणार पण नाहीयेत.” नचिकेत म्हणाला. मग मात्र निशाने कामाला सुरुवात केली.
“अरे औषधे नाही का तू आणलीस परवा, त्याचे.” निशा म्हणाली.
“हं ते सरांना दे. सरांनीच मला त्यादिवशी देऊन ठेवले होते.” नचिकेतने असे सांगितल्यावर ती सरांकडे जायला निघाली. “सर नाहीयेत आणि दोन दिवस येणार पण नाहीयेत.” नचिकेत म्हणाला. मग मात्र निशाने कामाला सुरुवात केली.
नचिकेत सतत आपल्या पुढेमागे करतो, मुद्दामहून बोलायला येतो हे निशाला समजत होते. पण ती त्याच्याकडे जाणून बुजून दुर्लक्ष करत होती. तिला सगळ्यात आधी तिचे करीअर महत्त्वाचे होते. तिची सी. ए. ची शेवटची परीक्षा जवळ आली होती. आता तिने परीक्षेसाठी म्हणून ऑफिसातून पंधरा दिवस रजा घेतली आणि ती अभ्यासावर पूर्ण लक्ष केंद्रित करू लागली. पण तिच्या प्रेमात पडलेल्या नचिकेतला मात्र ऑफिसमध्ये ती दिसत नव्हती हे अजिबात सहन होत नव्हते.
क्रमशः
©️®️सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे
मिरज
मिरज
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा