ललाटलेख भाग २९ (सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे)

मम्मीच्या आडमुठ्या स्वभाव नचीला चांगलाच माहिती झाला होता. पण मम्मीचे हे रूप निरंजन साठी नवीन होते. त्याचा आणि सुजाताचा फारसा काॅन्टॅक्ट होत नव्हता. पण सात आठ दिवसातून एकदा तो तिला ऑफिसच्या फोनवर काॅल करत असे. परत निघायच्या आधी त्याने तिला सांगितले “तुझ्या आप्पा आम्मांना आपल्या बद्दल सांग. आणि जमले तर त्यांना बोलावून घे.”
निरंजन अमेरिकेला गेला, त्या आधीच आठ दिवस नचिकेत आणि निशाही परत गेले होते. आता मम्मी पप्पांना घर खायला उठले. पण मम्मी काही निरंजनचे म्हणणे मान्य करायला तयार होत नव्हत्या. निरंजन अमेरिकेला पोचल्यावर त्यानी सुजाताला सर्व काही सांगितले. नंतर तो म्हणाला, “आपण इथेच लग्न करू. तुझे आप्पा, आम्मा तयार आहेत ना?”
“हा, और वो अगले महिने यहाॅं आ रहे हैं।” सुजाता म्हणाली.
“ये तो बहोत अच्छी बात हैं। हम अभी से शादी की तय्यारी शुरू करते हैं।” निरंजन म्हणाला.
आम्मा आप्पा आल्यानंतर आठच दिवसांनी लग्न करायचे ठरले होते. निरंजनने नचिकेत आणि निशाला बोलवले, पण भारताच्या प्रवासाच्या दगदगीमुळे तिची तब्येत ठीक नव्हती म्हणून एकटाच नचिकेत अमेरिकेला लग्नाला आला. ठरलेल्या दिवशी, ठरलेल्या वेळी लग्न लागले. मम्मी आणि पप्पांना निरंजनने फोटो पोस्टाने पाठवले. “आपण जाऊ शकलो नाही” याचे पप्पांना खूप वाईट वाटले. फोटो बघून मम्मींची तळपायाची आग मस्तकात भिनली. निरंजन आणि सुजाता बरोबर नचिकेतचा फोटो पाहून त्या म्हणाल्या, “म्हणजे नचीची सुद्धा फूस होती याला. तरीच म्हंटल माझ्या निरंजन मध्ये एवढे धाडस कुठून आले.”
“काय तोडांला येईल ते बोलायला लागली आहेस तू हल्ली. नची आखाती देशात, निरंजन अमेरिकेमध्ये. नची कुठून फूस लावणार आहे त्याला. मीच सांगितले होते त्याला, “ तिकडे गेलास की शक्य तेवढ्या लवकर लग्न कर. म्हणजे तुला तिथले कार्ड मिळायला ही सोपे जाईल.” पप्पांनी नकळत नचिकेतची बाजू सावरली.
“म्हणजे तुमची फूस होती या लग्नाला.” मम्मी ओरडल्या. तितक्याच शांतपणे पप्पा म्हणाले, “हो होती, मग काय करायच त्या मुलांनी आयुष्यभर तुझ्या पदराखाली रहायचे. मला आईवडीलांपासून तोडले होतेस, आता मुल तुझ्या स्वभावामुळे तुझ्यापासून दूर गेली आहेत. आणि माझ्यावर ओरडायचे नाही. तुला काही झाले तर तुझे करायला मीच इथे आहे हे लक्षात ठेव.” मम्मीना चांगलाच धक्का बसला त्यांचे बी. पी. वाढले.