देवी रक्षति रक्षितः.. भाग ६०

"कारण जे झालं ते तर मी बदलू शकत नाही. आणि ही गोष्ट तर नक्की की त्यांना माझ्याकडून काहीतरी हवं आहे. ती गोष्ट मिळेपर्यंत ते पार्थला काहीच करणार नाहीत. मग कशाला चिडचिड करुन डोक्याला त्रास करुन घेऊ. तू ही शांत हो. कपडे भरून घे." शांभवी ध्यानाला बसत म्हणाली. निर्जीवपणे जयंती कपडे भरू लागली. तिच्या डोळ्यासमोर सतत कपिल येत होता. आधी तिच्याशी सतत भांडणारा. आणि भांडता भांडता तिच्याशी प्रेमाने वागणारा. त्याच्या नजरेतला बदल तिला जाणवत होता. पण शांभवीचा विचार मनात येताच ती तो विचार झटकून टाकायची. नंतरचे त्याचे ते शब्द.. कोणत्याही परिस्थितीत तू माझ्यासोबत राहशील का? ती कोणतीही परिस्थिती म्हणजे ही का? नाही.. मी या परिस्थितीत नाही राहू शकत त्याच्यासोबत. कारण प्रेमापेक्षा माझं कर्तव्य जास्त महत्त्वाचं आहे. डोळे पुसत जयंतीने मनाशी निर्धार केला. देवीच्या वस्तू सोडून तिने इतर वस्तू भरल्या. शांभवीला हाक मारायला ती वळली तर शांभवीचे ध्यान अजूनही सुरू होते. तिच्या शरीरातून एक मंदसा प्रकाश बाहेर पडत होता. एका विचित्र जाणिवेने जयंतीने देवीच्या वस्तूंकडे बघितलं. त्यातूनही तसाच मंद प्रकाश येत होता. ती तशीच उभी राहिली. तोच बाहेरून कोणीतरी दरवाजा वाजवला. त्या आवाजाने शांभवीचे ध्यान तुटले. तो मंद प्रकाश नाहीसा झाला. जयंतीने पटकन दरवाजा उघडला. बाहेर गणू होता.