देवी रक्षति रक्षितः.. भाग ६१

त्यांचे बोलणे ऐकून शांभवीच्या मनात पार्थविषयी काळजी दाटून आली. कसंही करुन त्याच्याशी बोलणं गरजेचं होतं. पण तो तिच्याकडे बघायलाही तयार नव्हता. तो खरंच तिचा सख्खा भाऊ नव्हता? जरी नसला तरी तिने त्याला जीव तर लावला होता ना? मग एका अनोळखी माणसावर विश्वास ठेवून त्याने माझ्याशी बोलू नये? शांभवीच्या डोळ्यातून पाणी आले. नाशिक जवळ आलं होतं बहुतेक.. गणू आणि आबासाहेबांची हालचाल सुरू झाली होती. कपिलही यांत्रिकपणे त्यांना मदत करत होता. गणू मात्र शांभवी आणि देवीच्या वस्तूपासून लांब रहात होता. शांभवी खिडकीबाहेर बघू लागली. सह्याद्रीच्या रांगा दिसत होत्या. या एवढ्या मोठ्या प्रदेशात रुद्र येणार तरी कधी होता आणि तिला शोधणार तरी कसा होता? एक विचित्र बेचैनी शांभवीला जाणवू लागली. डोळे बंद करुन बसावेसे तिला वाटत होते.. पण परत नजरेसमोर कोणते दृश्य येईल याची भिती वाटत होती. हेलिकॉप्टर खाली उतरले. गणू आणि आबासाहेब पार्थला घेऊन बाहेर पडले. कपिल मागे घुटमळत होता.