देवयानी, विकास आणि किल्ली भाग १४

आता लग्नाला दोनच महीने उरले होते. एक दिवस देवयानीच्या आईचा रात्री आठ वाजता फोन आला. ती त्या वेळेला विकास बरोबर त्यांच्याच फ्लॅट वर होती आणि अजून काय काय करायचं शिल्लक आहे या बद्दल त्यांची चर्चा चालली होती. मध्येच फोन आला. आईचा फोन म्हंटल्यांवर देवयानीनी लगेच घेतला.

हॅलो काय ग आई. काय म्हणतेस ?

अग लग्नाची खरेदी, म्हणजे कपडा आणि दागिने अजून राहिले आहेत. ते पुण्याहून करायचे असं ठरलं आहे. म्हणून आम्ही दोघं उद्या पुण्याला येतो आहोत. तुझ्या फ्लॅट वर आमची सोय होईल का ? नाही तर एखादं हॉटेल बूक कर.

हॉटेल कशाला ? सुप्रियाचा फ्लॅट लहान आहे पण  दोन चार दिवस अॅडजस्ट करू. नो प्रॉब्लेम.

विकास देवयानीचं बोलणं ऐकत होता. त्यांनी विचारलं की कशा साठी  हॉटेल ?

आई एक मिनीट होल्ड कर. अरे आई बाबा इथे कपडा आणि दागिने खरेदी साठी येणार आहेत. आई म्हणत होती की सुप्रियाच्या फ्लॅट वर राहता येईल का म्हणून[i]

विकासला राहवलं नाही तो म्हणाला,

अग तो फ्लॅट किती छोटा आहे आणि गाद्या वगैरेची सोय करावी लागेल, जरा अडचणच होईल. त्या पेक्षा त्यांना इथेच येऊ दे. इथे सर्व सोई आपण केल्याच आहेत. आणि हा फ्लॅट पण मोठा आहे.

अरे पण इथे कसे उतरतील ते ? आपलं लग्न अजून व्हायचं आहे.

अग त्यात काय झालं ? पुढच्या वर्षी येतील तेंव्हा आपल्याकडेच उतरतील न मग आत्ता राहायला काय प्रॉब्लेम आहे. तू आहेसच ना.

हॅलो आई विकास म्हणतो आहे की त्याच्याच फ्लॅट वर रहा. फ्लॅट मोठा आहे  आणि गेल्या दोन तीन महिन्यात आम्ही सर्व सोई करून घेतल्याच आहेत. किचन सुद्धा पूर्ण functional आहे.

ऐकलंय विकास जे म्हणाला ते. थांब बाबांना विचारते.

देवयानी, बाबा म्हणतात की संकोच वाटेल.

देवयानीनी विकासला सांगितलं, बाबा काय म्हणतात ते. विकासने देवयानीच्या हातातून फोन घेतला

हॅलो बाबा, मी काय म्हणतो, उद्या लग्न झाल्यावर तुम्ही आमच्याच कडे येणार, मग आता काय हरकत आहे ? परिस्थितीत काहीच फरक पडणार नाहीये, आणि दुसरं म्हणजे सुप्रियाचा फ्लॅट खूप छोटा आहे तिथे सर्वांनाच अडचण होईल. इथे काहीच प्रॉब्लेम नाहीये. आणि तसंही, तुम्ही नागपूरला आमच्याकडे चार दिवस होताच की.

तुझ्या बोलण्यात तथ्य आहे. मान्य आहे. पण थोडा संकोच वाटतो आहे.

बाबा, संकोच वाटून घेऊ नका. जसा सुरेश तसाच मी असं समजा.

तिकडून सुरेशचा आवाज ऐकू आला. तो म्हणत होता की विकास म्हणतोय ते ठीकच आहे. तुम्ही त्याच्याच कडे उतरा. तो एवढा प्रेमाने बोलावतोय तर नाही म्हणू नका.

ठीक आहे विकास तुझ्याकडे उतरू. पण देवयांनीला आवडेल का ते विचार.

विकासने देवयानीच्या हाता फोन दिला. बाबांना तुझ्याशी बोलायचं आहे.

काय बाबा ?

तुला आवडेल का आम्ही विकास कडे राहिलो. तर ? तुला काय वाटतं ? सुप्रिया की विकास ?

बाबा, लग्न व्हायला अजून थोडे दिवस आहेत पण बाबा हे आता माझं घर आहे. माझ्या घरी यायला तुम्ही संकोच करू नका. मला पण खूप आनंद होईल.

ठीक आहे. आम्ही उद्या पोचतो आहे. तुम्ही असणार ना घरी ?

बाबा हे काय विचारणं झालं ? आम्ही आहोतच. फक्त तुम्ही निघाले की फोन करा.

ठीक आहे बस मधे बसलो की तुला फोन करतो

विकास, ऐकलं  ना. इथेच उतरणार आहेत आई आणि बाबा.

ठीकच आहे मग. मीच बोलावलं आहे  ना . काय प्रॉब्लेम आहे ? तू आहेसच. काय कमी काय जास्त हे उद्या बघून घे. आणि सांग मी व्यवस्था करतो.

म्हणजे उद्या सुट्टी घ्यावी लागणार. बॉस चिडणार.

बॉस ला नीट समजावून सांग की प्रश्न लग्नाचा आहे. जीवनात लग्न एकदाच होतं. म्हणून सांग. हवं तर वर्क फ्रॉम होम करण्याची विनंती कर.

हं. असच काही तरी करावं लागणार आहे. अरे पण माझी नवीन नोकरी आहे. असं सारखं सारखं रजा कशी मागणार ? आणि बॉस तरी कसा ऐकेल ?

मी काय सांगू ? Try कर. नाही तर काय बघू आणि काय करू हे मला सांगून जा. मी करेन.

मी असं करते आत्ताच नजर फिरवते मग ठरवते.

आणि मग देवयानीने घर भर फिरून काय काय जरुरीचं आहे त्याची एक यादीच  बनवली. आणि विकासला सांगितलं की उद्या ह्या गोष्टी घेऊन ये.

विकास चा थ्री BHK फ्लॅट होता त्यामुळे झोपण्याचा काहीच प्रश्न नव्हता. तो देवयांनीला म्हणाला –

देवयानी, तू पण उद्या इथेच ये आई बाबा असे पर्यन्त. तुझ्यासाठी एक बेडरूम आहेच.

तू त्रास देणार नसलास तर मी येईन. नाही तर आई बाबांच्या समोर माझी उगाच शोभा व्हायची.

मी त्रास देतो ? मी ? देवयानी काटे गुलाबाला असतात आणि my dear dewayaani, काटे बोचवण्याचं व्रत कोणाचं आहे ? आणि बोचतात कोणाला? आता बोल.

देवयानीने त्याच्या गळ्यात हात टाकले आणि अश्या नजरेने पाहीलं की विकास विरघळूनच गेला. सर्व भांडण संपलं होतं. देवयानीचा होकार मिळाला होता. विकासला अजून काय हवं होतं. ? थोडा वेळ तसाच  गेला. विकास धुंदीतच होता पण देवयानी भानावर आली.

विकास जर मी इथे राहिली तर मला लवकर उठून स्वयंपाक करावा लागणार.

ते परवा. आधी उद्या संध्याकाळी करावा लागणार आहे. येतो ना करता ? का मी करू ? नाही, म्हणजे तुला टेंशन येत असेल तर मी करतो.

तुला काय काय करता येतं ?

तसं पाहीलं तर काहीच नाही. पण त्याच्यात काय ? U-TUBE आहे ना ! त्यात पाहून पाहून करायचं. आहे काय अन नाही काय.

असं म्हणतोस ? मग आपण असं करू, उद्या माझे आई, बाबा येताहेत म्हणून मी करेन. चालेल ?

वा चालेल.

जेंव्हा तुझे आई, बाबा येतील तेंव्हा तू कर बरोबर आहे ना ?

कसली सेलफिश आहेस ग तू. आमच्या विदर्भातल्या लोकांचं काही तसं नसतं, आम्ही सगळ्यांना समान ट्रीटमेंट देतो.

आता गुलाब म्हंटला की काटे आलेच, नाही का. आणि सगळ्यांच्याच वाट्याला गुलाब येत नाहीत. Sunflower आलं असतं वाट्याला मग ? मिस्टर, तुम्हारी किस्मत अच्छी हैं. गुलाबाचं फूल अलगद पदरात येऊन पडलं, मुळीच कष्ट न करता. अब प्राइस का EMI तो देना पडेगा.

चलो भैय्या ठीक ही हैं. जो तुम कहो. हमारा क्या हैं ? कौन सुनता हैं हमारी.

अरे ! एकदम माघार ? surrender ?

मला कळलं आहे की माघार घेण्यातच शहाणपणा आहे. नाहीतर तुला रुसायला  वेळ लागत नाही. ब्लॅक मेल करतेस. माहीत आहे न की मी किती व्याकुळ  असतो तुझ्या सहवासाला, म्हणून सगळ्या ट्रिक्स करतेस.

हे ऐकल्यावर देवयांनीला त्यांची दया आली. ती त्याला बिलगली.

असं नको म्हणुस रे. मला तरी  कुठे हौस आहे सुप्रियाच्या फ्लॅट वर राहण्याची ? मी तुला तेंव्हाच म्हंटलं होतं की मला सुप्रिया कडे राहायचं नाही म्हणून पण सगळ्या लोकांनी डिसेंबर मधला मुहूर्त काढला आता त्याला काय करायचं ? तू असं काही बोलतोस मग मलाही धीर धरवत नाही. जरा कळ काढ न. मग सगळं सव्याज फेडून घे.

ती त्यांच्याकडे मधाळ नजरेने बघत होती आणि विकास क्षणा क्षणाला विरघळत होता. तो त्याचा राहिलाच नाही. दोघांचेही मन  भरलं नव्हतं पण घड्याळा कडे लक्ष गेलं आणि दोघंही भानावर आली.

महाशय जेवणाचं काय ?

आज माझा मूड खिचडी आणि कढी  खाण्याचा आहे. मस्त पापड कुरड्या तळू. आहाहा काय मस्त बेत आहे. मजा आयेगा.

मी करू ?

सोनेपे सुहागा. पण तुला वऱ्हाडी खिचडी करणं जमेल ?

काही वेगळी असते का ?

मुगाच्या ऐवजी तुरीची डाळ असते. आणि तुपाच्या ऐवजी वरुन मोहरीची फोडणी घेतात. जमेल ?

देवयानी फोन लावत होती.

अग तुम्ही लोकं बेळगाव चेss, तुझ्या आईला पण माहीत नसेल. वऱ्हाडी खिचडी कशी करतात ते. फोन लावून काय करतेस तू ?

हॅलो वहिनी, मी देवयानी.

काय ग इतक्या रात्री फोन केलास ? सगळं ठीक आहे ना ?

हो हो सगळं ठीक आहे. विकासला खिचडी खायची आहे. मला मुगाची येते पण त्याला वऱ्हाडी खिचडी खायचा मूड आहे म्हणतो. सांगता का जरा. ?

थेट अश्विनी वहिनींना फोन लावलास ? कमाल आहे.

मग ! आमचं नेटवर्क सॉलिड आहे.

विकासला अर्थातच खूप आवडली. प्रश्नच नव्हता. देवयानीच्या हाताची गोडी उतरली होती की त्यात. मग विकासने तिला तिच्या फ्लॅट वर सोडलं. दिवस मस्तच गेला.

दुसऱ्या दिवशी देवयानीनी बॉस ला पटवून हाफ डे घेतला आणि दोन दिवसांची सुट्टी पण. मग ती सरळ विकासच्या फ्लॅट वर आली व्यवस्थेवर शेवटचा हात फिरवायला. आई बाबांना कसलीच अडचण होऊ नये म्हणून खूप कष्ट घेत होती.

विकास ऑफिस ला गेला होता आणि संध्याकाळी जरा लवकर निघाला. मित्राची गाडी घेतली आणि घरी आला. देवयांनीला बरोबर घेतलं आणि दोघेही बस स्टँड वर पोचले. बस  १५ मिनिटे उशिरा आली. टाइम पास करायचा म्हणून त्यांनी चहा घेतला.

विकास राव, काय सुंदर सजवला  आहे तुम्ही फ्लॅट. . घरी आल्यावर फ्लॅट च निरीक्षण करतांना देवयानीची आई म्हणाली

आई, तुम्ही मला राव वगैरे म्हणू नका. विकासच म्हणा . आणि हे सगळं क्रेडिट देवयानीचं आहे तिनेच खूप मेहनत घेतली आहे. तिला. हवा तसा, तिच्या स्वप्नातला फ्लॅट सजवला  आहे. माझी मदत फक्त ती सांगेल ते आणून द्यायची एवढीच आहे.

देवयानीच्या आई,बाबांना विकास चा फ्लॅट खूपच आवडला.

देवयानीनी गेले तीन महीने फ्लॅट सजवायला जी मेहनत घेतली होती, ते आई चा  अभिप्राय ऐकतांना तिचा उर भरून आला होता. नंतर देवयानी स्वयंपाकाला लागली. आणि आई, ती ज्या सहजतेने ती सगळं करत होती ते कौतुकानी पहात होती. विकास किचन मधे आला आणि त्यांनी विचारलं

देवयानी, तू बॅग  भरून ठेवली आहे ना?

हो. तू आणतो आहेस का ?

हो मी जाऊन घेऊन येतो. तुम्ही गप्पा मारा निवांत.

बॅग कशाला ? आइनी  विचारलं.

अहो, तुम्ही असे पर्यन्त देवयानी इथेच राहील तुमची काळजी घ्यायला. तिने सुट्टी घेतली आहे. तुम्हाला शॉपिंग करायला मदत करेल.

विकास जाऊन देवयानीची बॅग घेऊन आला. जेवण झाल्यावर, मग गप्पा गोष्टी, काय काय खरेदी करायची यांची उजळणी करता करता केंव्हा रात्रीचे बारा वाजले हे कळलंच नाही.

दुसऱ्या दिवशी विकास तर ऑफिस ला  गेला. आणि हे तिघ खरेदीला निघाले.

तीन दिवस, फिर फिर फिरणं चाललं होतं. बरीचशी कामं आटोपली होती. आता दागिने, त्यांची डिझाईन बघून ऑर्डर द्यायची होती त्या करता निघाले. सगळं आटोपून घरी येतांना रिक्शा एका स्पीड ब्रेकर वरून जोरात उसळली आणि उलटली. देवयांनीचे बाबा, वरच्या लोखंडी बार ला  धडकुन  रस्त्यावर फेकल्या गेले. पाठी  मागून एक कार येत होती. ती करकचून ब्रेक दाबून थांबली पण बाबांच्या पायांवरून गाडीचं चाक गेलच. बाबा बेशुद्ध झाले होते. आई आणि देवयांनीला किरकोळ लागलं होतं. कार वाला सज्जन होता, थांबला होता. त्यानीच, त्याच्याच कार मधून बाबांना हॉस्पिटलला नेलं.

क्रमश:.......

दिलीप भिडे पुणे

मो :9284623729

dilipbhide@yahoo.com

माझ्या ब्लॉग ची लिंक देत आहे माझं लेखन आवडलं असेल तर जरूर शेअर करा. 

https://www.irablogging.com/profile/dilip-bhide_4187

धन्यवाद.