देवयानी, विकास आणि किल्ली भाग 20

देवयानी, रडता रडताच हसायला लागली आणि विकासला खूप बरं वाटलं सगळे ढग विरून गेले होते आणि आभाळ स्वच्छ झालं होतं. तो दोन मिनिटं थांबला देवयानीला शांत होऊ दिलं आणि मग म्हणाला –

देवयानी, मला म्हणालीस तू, की काय अवस्था करून घेतली आहेस म्हणून, पण तुझं काय झालं आहे हे मला दिसतंय. डोळे रडून रडून सुजलेले, चेहऱ्यावरची रया पार गेलेली, नेहमी हसतमुख आणि तरतरीत दिसणारी देवयानी, आज कोमेजून गेली आहे. सौन्दर्यवती  देवयानीच्या चेहऱ्यावर उदासीची छटा, हे काय आहे ? माझ्यावर रागवलीस  आणि स्वत:च स्वत:ला शिक्षा करून घेतलीस ? असला वेडेपणा करायची खरंच काही जरूर होती का ?

देवयानीनी मान हलवली. काही बोलण्याचं तिच्यात त्राणच नव्हतं. ती त्याच्याकडे नुसती बघतच राहिली.

अग आपण दोघंही फक्त आणि फक्त एकमेकांसाठीच जन्मलो आहोत, म्हणूनच तर इतक्या अकल्पितपणे आपली गाठ पडली आणि सगळ्या अडथळ्यांना दूर करून आपण इथ वर पोचलो आहोत. परमेश्वराने आपल्या गाठी वरच बांधल्या आहेत. प्लीज पुन्हा असा गैरसमज करून घेऊ नकोस.

नाही करणार असं. मी खरंच वाईट वागले रे तुझ्याशी. माफ करशील ना मला. ?

अग तुझ्या शिवाय माझं काही अस्तित्व आहे का ? मला खात्री होतीच की तू मला आज ना उद्या समजून घेशील म्हणून.

एवढी खात्री होती तरी, असा अवतार करून घेतलास ? जीवाला इतका त्रास करून घेतलास ?

तू समजूनच घेतलं नसतं तर, असा विचार मनात यायचा, आणि वर तू आठ दिवस माझा फोनच उचलला नाहीस, त्यामुळे फार निराश झालो होतो ग मी. पण आता तुला पाहीलं आणि सगळं विसरलो बघ. नाही नाही, काही विसरायच्या आत, त्या दिवशी काय काय घडलं ते आधी सांगतो तुला.

आणि मग त्यांनी सगळी कहाणी अगदी सुरवाती  पासून इत्थंभूत सांगितली. आणि म्हणाला –

मी पण तिला त्याच वेळेस विचारलं होतं की अशी एकदम अंगावर कशी आलीस म्हणून

मग ती काय म्हणाली ? काही तरी उत्तर असेलच तिच्या जवळ.

हो, ती म्हणाली की

“उंच टाचांची मला सवय नाहीये म्हणून उभी राहताना पाऊल तिरपं झालं. मुरगळलाच  असता पाय पण तू सांभाळलं म्हणून काही झालं नाही.”

हं ss

काय झालं ?

अरे पेन्सिल टीप च्या टाचांचे सँडल घालून गाव भर फिरते ती बऱ्याच वेळेला. सफाईदार पणे खोटं बोलली ती.  

हे मला माहीत नव्हतं. तुला मी कधीच पाहीलं नव्हतं असे सँडल वापरताना, म्हणून मला आपलं, ती बोलली ते खरंच वाटलं. म्हणून मी जास्त लक्ष दिलं नाही. पण मी काय म्हणतो, देवयानी, ती तुझी इतकी फास्ट फ्रेंड मग अशी का वागली ? म्हणजे मला जेवायला नेलं त्याबद्दल काही नाही, पण फोटो काढून लगेच तुला पाठवण्याचं काय कारण होतं ? आपल्या दोघांत बिब्बा घालायचा होता का ? आणि फोटो सुद्धा, तसा एक प्रकारे,  मला फसवूनच काढला तिने.

विकास मी काय म्हणते, हा विषय आपण थांबवू आता. तू जरा दाढी, आंघोळ करून घे. खूप दिवसांत काही पोटभर जेवलेला दिसत नाहीये, तेंव्हा काही तर ऑर्डर कर. मग आपण निवांत बोलू. तुला अश्या अवतारात पाहण्याची  माझी मुळीच इच्छा नाहीये. नेहमी सारखा स्मार्ट, कायम ताजा तवाना असणारा विकास मला दिसू दे. तो पर्यन्त मी पण छान फ्रेश होते. मग आपण बोलू. काय म्हणतोस ?

ओके.

विकास चा प्रश्नच नव्हता. रविवारच होता आणि तो घरीच होता. देवयानीचा पण प्रश्न नव्हता. शनिवारची रात्र होती. फक्त रात्री आंघोळ करून टवटवीत चेहऱ्याने विडियो कॉल करायचा  होता. इतक्या रात्री आंघोळ करावी का ? तिला प्रश्न पडला. पण सेजलनी तिला जबरदस्तीनेच बाथरूम मध्ये ढकललं.

तासा भरानंतर देवयानीनी फोन केला तेंव्हा ती वॉश घेऊन, आणि हलकासा मेकअप करून एकदम फ्रेश दिसत होती. विकास तिला पाहून खूप खुश झाला.

Now my girl is back to normal. देवयानी, तुझा असा हसरा चेहरा बघितला  आणि सगळा  शीण आणि मनस्ताप दूर पळून गेला बघ.

तुला सुद्धा आता बघतांना किती  आनंद होतो आहे म्हणून सांगू.

बोलतांना दोघांनाही वेळेचं भान राहीलं नाही. इतक्या दिवसांचं उपासाचं पारणं फिटलं. सर्व काही पहिल्या सारखं झालं. दोघांनाही जाणीव झाली की ते एकमेकांशिवाय राहू शकत नाहीत. मग पुन्हा पुन्हा दोघांनीही आणा भाका घेतल्या की सुप्रियाचा विषय काढून त्रास करून घेणार नाहीत आणि पुन्हा कधीच गैर समजाला  वाव देणार नाहीत म्हणून.