देवयानी, विकास आणि किल्ली भाग २४

थोडा वेळ विचार केल्यावर सेजल जे अनपेक्षित रित्या बोलून गेली होती, ती कल्पना देवयानीला पटायला लागली होती. काय हरकत आहे त्याच्या hospitalisation चा उपयोग करून घेतला तर ? तो चांगला असता  आणि खोटं सर्टिफिकेट दिलं असतं, तर ते अनैतिक झालं असतं. पण आता कंडिशन बदलली आहे त्यामुळे असं करण्यात काहीही गैर नाही. उलट, त्याची काळजी घ्यायला मी तिथे असेन. सेजल म्हणाली त्या प्रमाणे त्याची recovery पण लवकर होऊ शकेल. तो समोर असला तर माझ्या मनाची पण उलघाल होणार नाही. तिच्या मनाने निर्णय घेतला, आणि मग ती कामाला लागली.  तिने आंघोळ, नाश्ता वगैरे आटोपला आणि फोन घेऊन बसली. आधी एयर इंडिया च्या हेल्प लाइन ला फोन लावला. वेगवेगळ्या नंबर वर फोन करून  बोलणं झाल्यावर  तिला एकदाचा प्रॉपर माणूस भेटला. त्याला देवयानीनी सिचुएशन काय आहे याची कल्पना दिली. तो म्हणाला की बघतो काय करू शकतो ते आणि तुम्हाला मेल करतो.

आता मेल ची वाट पाहण्या पलीकडे, करण्या सारखं काहीच नव्हतं मग ती झोपायला गेली. आणि शक्य ते सर्व केल्या मुळे तिला शांत झोप पण लागली.

दुपारी तिला मेल आली. त्यात सोमवारी तिला भेटायला बोलावलं होतं.

रात्री तिने नागपूरला फोन केला. आज तिच्या डोक्यावर टेंशन नव्हतं. त्यामुळे हसऱ्या आणि प्रसन्न मूड मध्ये तिने विडियो कॉल केला. तिचा नेहमी सारखा प्रसन्न चेहरा बघून नागपूरकरांचा जीव भांड्यात पडला. त्यांना पण बोलायचं उत्साह आला.

हॅलो देवयानी, आज खुशीत दिसते आहे स्वारी. काय खास.

अहो वहिनी, मी आज एयर इंडिया च्या ऑफिस ला कॉनटॅक्ट केला होता. वेळ लागला पण संबंधित अधिकारी भेटला. त्याला मी नागपूरची  सिचुएशन सांगितली आणि पटवून दिलं की होणारी बायको या नात्याने माझं नागपूर ला  असणं किती आवश्यक आहे ते.

मग ?

त्यांनी मला सोमवारी भेटायला बोलावलं आहे. I will do my best. असं म्हणाला.

मग आता सांगा आहे की नाही खुशी ची गोष्ट ?

अग तूच काय, आम्हाला पण आनंद झाला आहे विकासची आई म्हणाली.

आता तुम्ही सांगा वहिनी, काय अपडेट आहे ?

विकास ला काल इंजेक्शन चा पहिला डोस दिला.

पहिला डोस ? म्हणजे असे किती इंजेक्शन द्यायची आहेत ?

पांच पण तसे सहा.

म्हणजे ?

म्हणजे पहिला डोस दोन इंजेक्शन चा असतो.

हे नवीनच ऐकते आहे मी.

आम्हाला पण माहीत नव्हतं. कोरोंना नवीन आहे त्यामुळे मग सगळंच नवीन.

मग आता बाकीचे कसे देणार ?

जसं अलॉटमेंट होईल त्या प्रमाणे देतील. खरं म्हणजे रोज एक द्यायला पाहिजे. डॉक्टर म्हणाले की तुम्हाला अरेंज करता आले तर बघा.

पण वहिनी, तुम्हीच तर म्हणाल्या होत्या की सरकारच वितरण करणार म्हणून.

हो, पण अजूनही ब्लॅक मध्ये मिळताहेत असं म्हणतात. हे त्या दृष्टीने प्रयत्न करताहेत. बघूया मिळतं का ? नाही तर जेंव्हा allot  होईल तेंव्हा.

बाकी कंडिशन कशी आहे आता ?

काही विशेष फरक नाहीये, ऑक्सिजन लेवल अजूनही ८५-९० च्या आसपास fluctuate होते आहे, आणि खोकला पण बराच आहे. पण डॉक्टर म्हणताहेत की इंजेक्शन चे किमान तीन डोस गेले की फरक दिसायला लागेल.

ठीकच आहे. मग उद्या रात्री बोलू आता. अरे, हो एक मिनिट वहिनी,

हं बोल.

मी काय म्हणते,

आणि असं म्हणून, देवयानी गप्प बसली. तिला सुचेना की कसा  विषय काढावा ते.

अग बोल ना.

बोलू ?

अग विचारते काय आहेस, बोल पटकन.

तुम्हाला राग आला तर ?

नाही येणार राग, काय हो आई ?

हो हो, नाही रागवणार आम्ही, तू बोल बाळा, जे काही मनात असेल ते बोलून टाक. यमुना बाई म्हणाल्या. यमुना बाईच बोलल्या मुळे देवयानीला धीर आला.

मला तुम्ही, विकासची हॉस्पिटल मध्ये ट्रीटमेंट चालू आहे असं हॉस्पिटलचं सर्टिफिकेट आणून द्याल का ?

सगळे एक क्षण भर तिच्याकडे पहात  राहिले आणि मग सगळेच हसायला लागले.

त्यांचं हसणं थांबल्यावर देवयानीनी विचारलं

वहिनी, काय झालं ? एवढं हसायला काय झालं ? मी काही विनोदी बोलले का ?

अग नाही, आम्ही सुद्धा तुला आत्ता तेच सुचवणार होतो. पण कसं सांगायचं तुला, तुला आवडेल की नाही, याचाच विचार करत होतो. यांनी तर सर्टिफिकेट आणून पण ठेवलं आहे काल. आम्ही तुझी काय रिएक्शन असेल याचाच विचार करत होतो, तर आत्ता तूच विषय काढला. म्हणून हसायला आलं.

औँ, काय सांगताय ? आणि देवयानीला एकदम हसू फुटलं. अगदी खळखळून हसायला आलं. अगदी नेहमी जशी हसायची तशीच. आणि साथी चा रोग असल्या सारखा नागपूरकर सुद्धा सगळेच तिच्या बरोबर हसायला लागले. वातावरण एकदम हलकं  झालं, मळभ  निघून गेलं होतं.

भैय्या म्हणाला की

देवयानी, मी तुला सर्टिफिकेट ची कॉपी आणि एंगेजमेंट चे अंगठी घालतांनाचे दोन फोटो whatsapp केले  आहे. आत्ताच बघून घे.

भाऊजी, फोटो कशाला ?

असू दे. सरकारी काम आहे, जर तो म्हणाला की तुमचं लग्न ठरलं आहे याला पुरावा काय ? तर तेंव्हा हे फोटो तू दाखवू शकतेस.

होss, माझ्या लक्षातच आलं नाही.

वातावरण इतकं नॉर्मल झालं होतं की बराच वेळ अवांतर गप्पा झाल्यावर देवयानीनी फोन ठेवला.