देवयानी, विकास आणि किल्ली भाग २५

एंजॉय, पूर्णिमा एंजॉय. आजची तसंही एक्स्चेंज पार्टनर पार्टी आहे. So enjoy.

तो काय बोलला त्याचा अर्थ लक्षात यायला पूर्णिमाला थोडा वेळ लागला पण जेंव्हा अर्थ लागला तेंव्हा तिच्या अंगावर नखशिखांत शहारा आला. तिच्या लक्षात आता यायला लागलं होतं की हे काही खरं नाही. या तिघांच्या पुढे आपला निभाव लागणार नाही. एक निर्णय घेऊन तिने फ्लॅट च्या बाहेर जाण्या साठी धाव घेतली पण राजू वाट अडवून उभा होता. पूर्णिमाचा आता संताप अनावर झाला होता. मागचा, पुढचा काहीही विचार न करता तिने राजूच्या कानाखाली एक सणसणीत ठेवून दिली. आणि म्हणाली,

अरे तुझ्यावर काहीही हातचं न राखता प्रेम केलं मी, आणि तू माझा बाजार मांडायला निघालास ? शरम वाटली पाहिजे तुला. बाजूला हो नाही तर मी पोलिसांना बोलविन. आणि हातातल्या मोबाइल वर 911 टाइप केलं. बाजूला हो नाही तर कॉल बटन प्रेस करेन. राजू गालावर थप्पड पडल्यामुळे थोडा दचकला होता, त्याच्या संभ्रमावस्थेचा फायदा घेत पूर्णिमा धावत बाहेर पडली. सुदैवाने लिफ्ट जागेवरच होती. पूर्णिमा धावतच रस्त्यावर आली. आता फक्त एकच विचार होता की cab  घ्यायची आणि सेजल कडे जायचं. तिथे थांबणेही धोक्याच होतं. राजू आणि त्याचा मित्र केव्हाही मागावर येऊ शकले असते. ती झप झप चालत राहिली.

रात्रीचा एक वाजला होता, अश्या वेळेला साडी नेसलेली बाई रस्त्यावर एकटीच जवळ जवळ पळते आहे, हे दृश्य अमेरिकेत सुद्धा दुर्मिळ होतं. शेजारी कार एकदम हळू झाली. पूर्णिमा आता मात्र खरंच घाबरली. आधीचं जे अवसान होतं ते गळून पडलं. ती आता धावायला लागली.

अहो थांबा. थांबा. एका बाईचा आवाज आला. मराठी आवाज ऐकून पूर्णिमा थबकली. कार थांबली आणि त्यातून एक पन्नाशीचा गृहस्थ  आणि एक स्त्री उतरली.

अहो थांबा. एवढ्या रात्री कुठे पळत निघाला आहात ? काही प्रॉब्लेम आहे का ?

पूर्णिमाला धीर आला. निदान मराठी कुटुंब दिसतं आहे. ती थोडी रीलॅक्स झाली.

तुम्हाला कसं कळलं की मी मराठी आहे म्हणून ? पूर्णिमाने विचारलं.

तुमच्या साडी नेसण्या वरून आणि चाली वरून. आम्ही पण मराठीच आहोत.

अहो, घाबरू नका. हे घ्या माझं कार्ड. त्या गृहस्थाने त्याचं कार्ड पूर्णिमाला दिलं. ही माझी बायको. अश्या अपरात्री साडी नेसलेली एकटी मराठी मुलगी धावंतांना पाहिल्यावर आम्ही न थांबता जाणं शक्यच नव्हतं. सांगा आता काय प्रॉब्लेम आहे आणि कुठे जायचं आहे तुम्हाला. मग पूर्णिमाने  काय घडलं ते अगदी थोडक्यात सांगितलं. तेवढ्या वर सुद्धा ती बाई हळहळली

बाई गss,  एवढं सगळं झालं ? पण आता तू काय करणार आहेस ? कुठे जायचं आहे.

माझ्या दोघी मैत्रिणी राहतात त्यांच्याकडे जाईन मग बघेन  काय करायचं ते.

एक सुचवू का ? ती बाई म्हणाली, रात्र बरीच झालेली आहे, आजची रात्र तू आमच्या कडे राहू शकतेस. पूर्णिमाच्या चेहऱ्यावर चल बिचल दिसली म्हणून ती पुढे म्हणाली, आमच्या घरी, सध्या  माझे सासू, सासरे आलेले आहेत, आमची तिघं मुलं पण घरी आहेत, बघ विचार कर. सकाळी तू उठून जा तुझ्या मैत्रिणींकडे. हे बघ घर आलच. तू आत  ये, बघ  आणि तुला नाही पटलं तर हे तुला पोचवून देतील.

घरात शिरल्यावर पूर्णिमाला लगेच जाणवलं की हे फॅमिली होम आहे. मुलं तर झोपली होती पण आजी, आजोबा जागे होते. पूर्णिमा मग रात्री तिथेच थांबली आणि सकाळी ब्रेक फास्ट झाल्यावर cab  करून रूम वर आली. एवढं सांगून झाल्यावर पूर्णिमा थांबली. नुसत्या आठवणीनी सुद्धा तिला धाप लागली. सेजल पुढे झाली आणि तिने पूर्णिमाला जवळ घेतलं. आणि थोपटलं. म्हणाली,

देवाचे आभार मान. चांगली माणसं भेटली तुला. नाही तर काय झालं असतं याचा विचारही करवत नाही. पण don’t worry, आता तू safe आहेस. मग नंतर कोणीच बोललं नाही. सेजल आणि देवयानी काही न बोलता किचन मध्ये गेल्या. जेवणाची व्यवस्था तर करावीच लागणार होती.

पण देवयानीच्या लक्षात आलं की पूर्णिमा धावतच बाहेर पडल्या मुले तिच्या जवळ सामान काहीच नव्हतं.

पूर्णिमा, अग तुझं सामान ? पर्स, पासपोर्ट, लॅपटॉप, कपडे हे  सगळं कुठे आहे ?

ते सगळं रूम वरच राहीलं. आता ते आणावच  लागणार आहे. पण आता मला राजूची भीती वाटते. राजू जर बदला घेण्याच्या मूड मध्ये असेल तर काय करायचं मी ?

सेजल, देवयानी म्हणाली, जर तू आणि राजेश शनिवारी म्हणजे परवा पूर्णिमा बरोबर तिच्या रूम वर जाऊ शकाल का ? तिचं सामान तर आणावं लागणार आहेच ना.

हो खरंय, विचारते मी राजेश ला. मग सेजलने राजेश ला फोन लावला.

राजेश काय करतो आहेस ?

काही नाही. का ग ?

जेवायला येतोस का ?

आत्ता ?

हो.

येतो ना. तू बोलावणार आणि मी नाही कसं म्हणणार ? येतो मी.

देवयानीनी मान डोलावली. पूर्णिमा दरवाजा उभी होती. ती सर्व ऐकत होती. तिचा

आवाज भरून आला, म्हणाली

इतकी कशी ग मी मूर्ख ! तुमच्या सारख्या मैत्रिणींना काय वाट्टेल ते बोलले. सॉरी यार. शेवटी, तुमचाच आधार वाटला म्हणून मी परत इथेच आले. खरंच सॉरी. राजेश येईल का ग आपल्या बरोबर ?

येईल. तू नको काळजी करू. तो आता इथेच येतो आहे. तू तर ऐकलं आहेस ना ?

थोड्या वेळाने राजेश आला. त्याला पूर्णिमाची सगळी कहाणी सांगितली. तो सुद्धा ऐकून हतबुद्ध झाला. तो पूर्णिमा ला म्हणाला

तू एवढं जिवापाड प्रेम केलं त्याच्यावर आणि तो कसं वागला बघ. शेवटी हिरा कळायला पारखीच लागतो. तू काळजी करू नकोस. अग मी एकटाच नाही, अजून दोघा जणांना घेऊन येईन बरोबर. रीलॅक्स.

तो असं म्हणल्यावर तिघी जणींच्या डोक्या वरचं ओझं उतरलं. राजेश निघून गेल्यावर मग देवयानी म्हणाली की मी नागपूर ला फोन लावते आहे. बराच उशीर झाला होता पण फोन लावल्या शिवाय देवयानीला चैन पडणं शक्य नव्हतं.

हॅलो देवयानी, कशी आहेस ?

कशी दिसते आहे मी वहिनी, तुम्हीच सांगा. असं म्हणून देवयानीनी एक झकास स्माइल दिलं.

आली, आली original  देवयानी आली. आता काळजी नाही. विकास जेंव्हा तुझा  असा हसरा चेहरा बघेल ना, तेंव्हा तो लगेच उड्या मारायला सुरवात करेल.  थकवा बिकवा एकदम गूल. तूच त्याचं खरं औषध आहे, देवयानी. बाकी सब झूट.

काय हे वहिनी ! इतकं काही नाहीये. देवयानी असं बोलली खरी, पण तिच्या गालावर चढलेली लाली सर्व काही सांगून गेली.

अरे, काय लाजली आहे देवयानी. हुररे असं म्हणत, ग्रँड परफॉर्मेंस देवयानी, वाह कया बात हैं. देवयानी, अजून एकदा होऊन जाऊ द्या. हे अंकुश बोलला. अंकुश आणि मनीषा मुद्दाम आले होते, देवयानीशी बोलायला.

आता देवयानीला कॅमेऱ्या समोर बसणं कठीण झालं. तिने दोन्ही हातांनी आपला चेहरा झाकून घेतला. आणि हळूच थोडी दूर सरकली. तिकडे नागपूरला हास्य कल्लोळ उडाला. अंकुश मनीषाला म्हणाला,

काय मनीषा, अगदी प्रॉपर वेळेला आलो आहे ना आपण.

हो हो, करेक्ट आहे. टाइमिंग एकदम परफेक्ट. देवयानी, अजून एकदा. वन्स मोर.

हा सगळा  संवाद देवयानी ऐकत होती, आणि अजूनच लाजून चूर होत होती. वन्स मोर वर नागपूरला पुन्हा एकदा हसण्याचा गडगडाट झाला. आता देवयानीला पण गप्प बसणं कठीण झालं. आणि तिला पण हसू फुटलं. आणि ती पण खळखळून हसायला लागली. तिचा हसण्याचा आवाज ऐकून अंकुश ओरडला, समोर या, समोर या. देवयानीनी लॅपटॉप सरकवला. आता ती सर्वांना दिसत होती. तिला असं  निर्झरा  सारखं निर्मल हसतांना  बघून सगळ्यांना जो आनंद झाला त्याला तोंड नव्हती.

असा प्रचंड गोंधळ बराच वेळ चालला. मग सगळे शांत झाल्यावर देवयानी म्हणाली की

मला कोणी तरी अपडेट देणार का ? नाही तर तेच राहून जायचं.

करेक्ट आहे. करेक्ट आहे. भैय्या म्हणाला. देवयानी, दोन डोस दिल्या गेले आहेत, आणि आज विकासच्या प्रकृती मध्ये बरीच सुधारणा दिसली आहे असं डॉक्टर म्हणत होते. आज रात्री आणि उद्या रात्रीचा डोस झाल्यावर वेगाने सुधार होईल असं म्हणत होते.

तुम्ही केंव्हा भेटणार त्याला?

नाही ग ते शक्य नाहीये. सध्या तरी डॉक्टर सांगतात तेच खरं. पण डॉक्टरांच्या म्हणण्या नुसार, If he is recovering, then we don’t have to worry. तेंव्हा रीलॅक्स. आजच्या सारखीच आनंदी रहा. आणि हसत रहा. ओके ?

ओके. ठेवते मग आता. बाय.