चार वर्षाच्या प्रतीक्षेनंतर ’द फॅमिली मॅन’ अमेझॉन प्राईमवर तिसऱ्या सिझनसाठी परत आला आहे. ज्यामध्ये मनोज बाजपेयी पुन्हा एकदा श्रीकांत तिवारीच्या भूमिकेत परतला असून त्याच्यासोबत असलेले त्याचे इतर सहकारी देखील दिसून येत आहेत. त्यात त्याचा जुनियर ’जे के तळपदे, त्याची बायको ’सूची’, मुलगी ’धृती’ आणि मुलगा ’अथर्व’ प्रत्येक जण आपापली भूमिका चोख बजावताना दिसत आहेत.
तसे पाहायला गेले, तर यात लिखाण करणारे राज निदीमोरू आणि कृष्णा डिके हे त्यांच्या तीक्ष्ण लेखनासाठी, आणि मध्ये मध्ये पेरलेल्या विनोदासाठी प्रसिद्ध आहेत. ज्यात एका मध्यमवर्गीय माणसाला आपल्या कुटुंबाबरोबर आपल्या देशाची जबाबदारी देखील सांभाळायची असते.
सीजन 3 ची सुरुवात प्रेक्षकांच्या गगनाला भिडणाऱ्या अपेक्षांसकट होते, त्या काही अंशी पूर्ण होत असल्या तरी पुढच्या काही भागानंतर मध्ये मध्ये अडकायला सुरुवात होते. आधीच्या दोन सीजन पेक्षा कथेची संहिता थोडी कमकुवत वाटते.
यावेळी त्यांनी राजकीय दृष्ट्या संवेदनशील असणाऱ्या ईशान्येकडील भागापासून सुरुवात केली आहे, जी गेल्या भागाच्या दक्षिण केंद्रित पार्श्वभूमी पेक्षा थोडी जास्त उत्सुकता वाढवते. कथेची सुरुवातच नागालँड मधील कोहिमा येथील झालेल्या बॉम्ब स्फोटासोबत होते. ज्यामुळे प्रोजेक्ट ’सहकार’ मध्ये व्यत्यय येतो, जो तेथील सगळ्या बंडखोर गटांना एकत्र आणण्यासाठी सुरू असतो, जो चीनच्या वाढत्या प्रभावाचा प्रतिकार करण्यासाठी भारत देशाकरता एक जरुरीचा पर्याय असतो.
त्याचवेळी TASC या पोलिस संस्थेत, आता वरिष्ठ अधिकारी असलेल्या श्रीकांत आणि त्याच्या गुरुवर (कुलकर्णी) यांच्यावर हल्ला होतो आणि कुलकर्णीची त्या हल्यात निर्घुण हत्या होते. पण त्यात श्रीकांत वाचतो, आणि त्या वाचल्यामुळेच तो या कटातला एक प्रमुख संशयित बनतो. त्याला त्याचे कुटुंब आणि विश्वासू सहकारी जे के (शरीफ हाश्मी) सोबत पळून जायची वेळ येते.
यावेळी त्याचा प्रतिस्पर्धी आहे रुक्मा (जयदीप अहलावत) जो ’गर्द’ ची तस्करी करतो आणि मीराशी (निम्रत कौर) हातमिळवणी करून तिच्या हुकूमाची अंमलबजावणी करत असतो. मीरा जी जागतिक शस्त्रास्त्र व्यवहारासाठी भारतात इतर देशांच्या कारवायांची भीती निर्माण करून, एक विनाशक शस्त्र विकत घेण्यासाठी भारत सरकारवर अप्रत्यक्षरीत्या दबाव आणण्याचा प्रयत्न करत असते.
मनोज वाजपेयी याने पुन्हा एकदा सिद्ध केले आहे की श्रीकांत तिवारी या व्यक्तिरेखेसाठी त्याची निवड कशी सार्थ आहे. कर्तव्य आणि कुटुंब यात अडकलेल्या माणसाचा अभिनय तो उत्तम करतो. त्यात जेवणाच्या वेळी होत असलेला मूक विनोद किंवा मुलांना त्याच्या आणि सूचीच्या घटस्फोटाची बातमी जेव्हा कळते, त्यावेळी त्याचा चेहरा या भूमिकेत त्याची सहजता प्रामाणिकपणे उठून दाखवतो, त्यामुळे अगदी अशक्य वाटणाऱ्या कथानकातील ट्विस्ट देखील विश्वासार्ह वाटतात.
रुक्माची भूमिका करणाऱ्या जयदीप अहलावत याला पाहणे, हा देखील एक वेगळाच अनुभव आहे. तो खलनायकाची भूमिका अतिशय संयमीत दाखवतो. त्याच्यातील शांतता आणि अनिश्चितता त्याला मोठ्या खलनायकापेक्षा जास्त भयावह बनवते. यात खलनायकाची दुसरी बाजू देखील दाखवण्यात आलेली आहे. एक प्रेमळ जोडीदार जो आपल्या प्रेयसीबरोबर आधी लग्नाला तयार नसतो प्रेयसीच्या मुलाला बघायला पण तयार नसतो, पण प्रेयसीच्या मृत्यूनंतर त्याची पित्याची प्रवृत्ती दिसून येते आणि तो त्याची काळजी घ्यायला सुरुवात करतो.
तर शरीफ हाश्मीचा ’जे के’ नाट्यातील कुठलाही तणाव कमी न करता, थोडासा विनोद आणण्याचा प्रयत्न करतो. यावेळी ’सूची’ या भूमिकेत असलेल्या प्रियामणी हिला अधिक वेळ मिळालेला नसून देखील ती या आधीच्या भागात झालेल्या चुकीच्या गोष्टींमुळे श्रीकांत सोबतच्या वैवाहिक जीवनात अजिबात कमी पडत नाही, जेव्हा तो परागंदा होतो, तेव्हा तिला देखील त्याची तेवढीच काळजी वाटत असते.
या सीजन मध्ये देखील विनोद आणि सस्पेन्स यांचे मिश्रण कायम आहे. श्रीकांत आणि जे के यांच्यातील काही विनोद अजूनही चेहऱ्यावर हास्य आणतात. तांत्रिक दृष्ट्या कथा छान दाखवली आहे. ईशान्येकडील हिरवळ, टेकड्या आणि त्यामध्ये होत असलेले मारामारीचे प्रसंग छान आहेत.
इतक्या ताकदीची असूनदेखील कथा सात भागांमध्ये थोडी ताणलेली वाटते. पहिल्या दोन भागानंतर कथा हळूहळू मंद होत जाते. सर्वात मोठी चूक म्हणजे लेखक कथा पूर्ण न करता त्यात शेवटी एक महत्त्वपूर्ण गोष्ट लपवून पुढच्या भागासाठी वाट पहायला प्रेक्षकांना ताटकळत ठेवतो, ज्यामुळे प्रेक्षकाच्या डोक्यात शेवटी असमाधानता राहते.
द फॅमिली मॅन सीजन ३ हा मध्यम रेटिंग वर येतो, जो काही भागात प्रेक्षकांना धरून ठेवतो, तर काही भागात निराशाजनक वाटतो. श्रीकांतच्या वैयक्तिक संघर्षावर आणि जे के बरोबरच्या केमिस्ट्री मुळे मजा येते, तर राष्ट्रीय सुरक्षेमध्ये चुका आणि फितुरी दाखवताना तो अडखळतो. महत्वाच्या हुद्यावरची मोठी माणसे परकियांच्या बाजूने जेव्हा आपली निष्ठा ठेवतात तेव्हा हे पाहताना प्रेक्षकांना राग येतो. मनोज बाजपेयीचा उत्कृष्ट अभिनय आणि जयदीप अहलावतचा थरारक खलनायक कथेला पुढे नेतो, ज्यामुळे तो सस्मरणीय नसला तरी पुढच्या सीझनची उत्सुकता बनवून ठेवण्यात यशस्वी होतो.
समाप्त