फॅशन एक गैरसोय

पूर्वी पहाटेच्या प्रहरी रेडिओवर मराठी भक्तिगीते लागायची. प्रभात समयी ही गीते मन प्रसन्न करून जायची. दिवसाची सुरुवात अगदी प्रसन्नतेने व्हायची. देवापुढे दिवा लावून सकाळचे श्लोक म्हटले जायचे आणि संध्या समयी शुभम करोति म्हणा मुलांनो असं आई म्हणायची. पण आजकाल कॉन्व्हेन्टच्या मुलांना श्लोक म्हणजे काय हे माहीतच नसते. काळाच्या आड आलेला मोबाईल आणि कानाला हेडफोन लावून मुलं नको ते ज्ञान आत्मसात करत असतात. सध्या फॅशनच्या नावाखाली बीटीएस आर्मी नावाचे परदेशी संगीत खुपच प्रचलित झाले आहे. हल्ली आपली पिढी त्याच्या विश्वात एवढी रममाण झाली आहे की, त्यांना भारतीय संगीता बद्दल आवडच राहिलेली नाही हे निदर्शनास आले आहे. सणासुदीला  भक्तीगीते स्पिकरवर लावली जायची. मन तल्लीन होऊन एक प्रकारचा उत्साह वातावरणात निर्माण व्हायचा. गणेश उत्सवात गणपती बाप्पाचे विसर्जन होताना ताल मृदुंगाच्या तालावर भजन गायली जायची. तालाच्या ठेक्यावर पाऊले किती सुंदर पडताना दिसायची. आता मात्र डिजेवर नको ती गाणी लावून बाप्पा पुढे संपुर्ण अंगवळणी करून नाच केला जातो. श्रद्धा आणि मूल्य इथे बदलली जातात कारण गाण्याचा अर्थ कानांना ऐकवत नसतो आणि नाचणाऱ्याचा नाच डोळ्यांना पाहवत नसतो.