गंधबावरे 66

श्रेया आवरायला गेली; पण आज ती नेहमीसारखी अगदी साधेच आवरली होती. केसांची पोनी बांधली होती; शिवाय चेहऱ्यावर कोणतीही क्रीम क्रीम वगैरे न लावता फक्त पावडर लावली होती. कपाळावर छोटीशी टिकली आणि कानात अगदी छोटे कानातले तिने अडकवले होते. हातामध्ये मनगटी घड्याळ घालून, अगदी साधा पंजाबी ड्रेस तिने घातला होता. हातामध्ये अगदी छोटीशी पर्स आणि मोबाईल घेऊन पायात सॅंडल अडकून ती घरातून बाहेर पडली. तिने रिक्षा पकडली आणि ती स्वागत हॉटेलकडे जाऊ लागली. रिक्षातून जाताना असंख्य विचार आणि तिच्या डोक्यामध्ये थैमान घातले होते. मिहिर आणि अनुला तिने तिच्या नात्यातून मोकळे केले असले तरीही आता पुढे कसे करायचे हा प्रश्न तिला सतावत होता. मयूरशी बोलून ती सविस्तर चर्चा करणार होती; शिवाय तिचे मन मोकळे करणार होती. तिच्या आयुष्यात ज्या काही घटना घडल्या होत्या त्याला साक्षीदार हा मयूर होता; त्यामुळे त्याच्याशी बोलताना तिला काहीच वाटणार नव्हते. ती विचारांच्या गर्तेत कधी हॉटेल समोर जाऊन पोहोचली हे तिचे तिला समजले नाही. श्रेया रिक्षातून उतरून आतमध्ये गेली तर मयूर तिच्या आधीच येऊन तिथे बसला होता. त्याच्याकडे पाहून तिने एक लहानशी स्माईल दिली आणि त्याच्या समोरील खुर्चीत जाऊन बसली.