राज्यस्तरीय करंडक स्पर्धा कथामालिका
विषय - प्रेमकथा (प्रेरणादायी)
संघ - ईरा संभाजीनगर
जिल्हा -औरंगाबाद
शीर्षक - . . . गर तुम साथ हो !
(भाग -३)
(स्वाती बालूरकर, सखी)
हात सोडून आशू पटकन घरी निघाली.
रमाताई अवाक होऊन पाहतच राहिल्या.
" वेळ मिळाला की लगेच कुठं पळतेस गं? पाहावं तेव्हा गायब असतेस ."
आई भाजी फोडणीस टाकत होती. त्या तडतडणार्या मोहरी कडे ती एकटक पाहत होती.
तिच्या मनात हे सगळंच तडतडत होतं पण मनातलं सांगायलाही कुणीच नव्हतं.
एरवी काकूंशी मैत्रिणीसारखी बोलायची पण आजतर काकूंनाही दुखवून आली होती.
आता मात्र तिला स्वतःचाच राग आला.
काकूंचा काहीच . . . काहीच दोष नसताना मी त्यांना बोलले असे वाटून गेले.
ती मूर्तिसारखी निश्चल उभी राहून कुठेतरी पहात होती.
आईने कुतुहलाने पाहिले.
" डोळे लाल झालेत, भरल्या घरात रडायला काय झालं ?"
"हं काही नाही गं , कुठं काय? ते येताना जरा डोळ्यात कचरा गेला, मी तरी काय करू? आग होतीय!"
"ते राहू देत. ताटं लाऊ का म्हणून विचार बाबांना, अन सांगितलंच नाहिस इतका वेळ कुठे होतीस?"
" काही नाही गं! काकूंनी बोलावलं होतं म्हणून गेले होते."
" पुरे ना गं आई . . . झालंय ना गं आताच! आधीच माझं डोकं दुखतय!"
"हो ते हल्ली रोजच दुखतं त्यात काय नवीन?"
रागाने ती हॉलमधे आली. बाबांचा निरोप आईला देऊन, ती स्वतः च्या खोलीमध्ये आली .
लाइट ऑफ करून स्वत ला पलंगावर झोकून दिलं.
घडलेल्या अनपेक्षित प्रसंगाबद्दल विचार करत होती.
डोक्यात नुसती धुमश्चक्री चालली होती.
चुकलं कुणाचं? त्याचं की माझं ? दोघे तसे बरोबरच होते. परंतु त्याने इतकं अपमानस्पद बोलावं? इतकी वाईट वागणूक द्यावी?
एरवीचा हळवा सचिन आठवला आणि हृदयाला पीळ पडला.
तिच्या एका क्षणाच्या सहवासासाठी तरसलेला, हळवं बोलणारा, तिला फुलागत जपणारा तो , मग अाजच तो कठोर का वागला?
तिचे डोकं काही शांत होत नव्हतं .
तिने तर आज त्याला रागवायचं म्हणून ठरवलं होतं.
तिच्याकडे दुर्लक्ष केलं म्हणून ती त्याला तरसावणार होती, त्याच्यावर रागवणार होती हक्काने !
त्याची कडवट वाक्य अजूनही कानात तप्त लोह ओतल्यागत वाटत होते.
आता जाऊन विचारावं का? असा विचार मनात चमकून गेला पण नाही! अपमान झाला आहे !
संध्याकाळी मी ढोकळे दिले होते."
आज नमा पण नाही अाली भांड्याला."
तिने तो एक ढोकळा उचलला आणि आत ठेवण्यासाठी वरची प्लेट उघडली आणि थक्क झाली आतली प्लेट चक्क रिकामी, कोरडी!
तो खालच्या आवाजात बोलत होता.
तो कुजबुजत पण कळवळून बोलला की ती क्षणभर बावरली .
ती पुन्हा भेदरली.
"माझी वेडाबाई! . . . इथे बस !" त्याने तिला तसंच नेत पलंगावर बसवलं.
तिच्या आवाजात अजूनही तशीच निस्पृह ता
क्रमशः
लेखिका ©® स्वाती बालूरकर, सखी
दिनांक ०९. ०९ .२०२२
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा